1. Ἡ τῶν Περσῶν χώρα πληθύει (= είναι γεμάτη) ποταμῶν καὶ ἰχθυόεσσανἰχθυοέντωνἰχθυοεσσῶν (ἰχθυόεις) λιμνῶν. Ἐνταῦθα οἱ ποταμοὶ εἰσιν τὸ μὲν πλάτος τριπήχειςτριπήχειτρίπηχυ (τρίπηχυς) τὸ δὲ βάθος δίπηχυδιπήχειςδιπήχει (δίπηχυς).
2. Οἱ τόποι ἐν οἷς ἱερὰ ἵδρυτο (= είχαν ανεγερθεί ναοί) ὑλῆενὑλήενταὑλήεντες (ὑλήεις) καὶ ἀνεμόειςἀνεμόεντεςἀνεμόεσιν (ἀνεμόεις) ἦσαν.
3. Ἡ Περσεφόνη, λαμπρῶς παιδευθένταπαιδευθεῖσαπαιδευθέντος (μετοχή παθ. αορ. του ρήμ. παιδεύομαι - ἐπαιδεύθην) ὑπὸ τῆς μητρὸς Δήμητρος, καλλίστη καὶ σωφρονεστάτη τῶν παρθένων ἐγένετο.
4. Ἀθηναίοι ἐφοβοῦντο μὴ οἱ πεμφθέντιπεμφθέντεςπεμφθέντας (μετοχή παθ. αορ. του ρημ. πέμπομαι - ἐπέμφθην) ὑπὸ τῶν Κορινθίων ῥήτορες πείσωσι τὸ πλῆθος.
5. Ἀνὴρ Πέρσης εἰς Ἀθήνας κατέφυγε φοβηθείςφοβηθέντοςφοβηθέντα (μετοχή παθ. αορ. του ρήμ. φοβοῦμαι - ἐφοβήθην) μὴ ὑπὸ τοῦ σατράπου θανατωθῇ.
6. Αἱ τοῦ Οἰδίποδος θυγατέρες οὐ μόνον φιλάδελφοι (= δεν έτρεφαν αγάπη μόνο για τα αδέρφια τους) ἀλλὰ καὶ φιλοπόλιδοςφιλοπόλιδαςφιλοπόλιδες (φιλόπολις = αυτός που αγαπά την πόλη, δηλαδή την πατρίδα του) ἦσαν.
7. Οἱ Ἕλληνες πάντες ἀεὶ φιλοπάτριδεςφιλόπατρινφιλοπάτριδας (φιλόπατρις) καὶ χαρίεντεςχαρίενταχαρίεντας (χαρίεις) ἦσαν.
8. Ταῖς Ἐρινύσιν (= στις Ερινύες) οἱ Ἕλληνες αἶγας (= κατσίκες) μέλαιναιμελαίναςμελαίναις (μέλας) ἔθυον.
9. Οἱ τύραννοι τάλαναςτάλανατάλανες (τάλας) καὶ ἀπόλιδαςἀπόλιδιἀπόλιδες (ἄπολις = χωρίς πόλη, χωρίς πατρίδα, θ. απολιδ-) ποιοῦσι τοὺς πολίτας.