Ἔστωσαν δύο ἁμαρτωλοί, ὁ μὲν κολαζόμενος,
ὁ δὲ μὴ κολαζόμενος.

Μὴ λέγε, μακάριος οὗτος, ὅτι πλουτεῖ, ὀρφανοὺς ἀποδύει, χήρας βιάζεται.

Καίτοι οὐ νοσεῖ, ἀλλ’ ἁρπάζων εὐδοκιμεῖ, τιμῆς μεγάλης ἀπολαύει καὶ δυναστείας,

οὐδὲν τῶν ἀνθρωπίνων κακῶν ὑπομένει·

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο αμαρτωλοί, ο ένας τιμωρείται, ενώ ο άλλος όχι.

Να μη λες ότι αυτός είναι ευτυχισμένος, επειδή πλουτίζει, γδύνει τους ορφανούς και επιτίθεται στις χήρες.

Αν και δεν αρρωσταίνει, αλλά προοδεύει αρπάζοντας, απολαμβάνει μεγάλης τιμής και εξουσίας

και δεν υποφέρει από καμιά ανθρώπινη δυστυχία·