και κι κι , τι έπαθα! Τι μέρα μου ξημέρωσε ! Παναγιά μου! φώναζε η κυρα-Λένη απογευματιάτικα και τάραξε τη γειτονιά.
Μα τι είναι αυτά τα και αναρωτήθηκε η κυρα-Κούλα. Γιατί σκούζει έτσι η κυρα-Λένη; Κωστάκη, λεβέντη μου, τρέχα να μάθεις τι συμβαίνει… κι έπαθε κάτι ο κύρης της; μακριά από μας, , να ‘χει ο Χάρος, από ΄δω ο τρισκατάρατος! Κι εκεί που περιμέναμε να γυρίσει ο Κωστάκης ακούστηκαν να τσουγκρίζουν ποτήρια και αντρικές φωνές να φωνάζουν και και και σας φάγαμε! Και μετά από λίγο , σου παλικάρι μου και σου παικταρά μου… Δεν προλάβαμε να συνέρθουμε κι ακούστηκαν πάλι … Είχαμε καταμπερδευτεί. Από τη μια οι θρήνοι κι από την άλλη οι πανηγυρισμοί και μετά οι βρισιές. να μην είναι τίποτα σοβαρό, είπε ο συνταξιούχος δάσκαλος. , συμπλήρωσε η κυρα-Κούλα. Στο μεταξύ γύρισε κι ο Κωστάκης και μας έλυσε την απορία και σκόρπισε την αγωνία της κυρα-Κούλας. Τι είχε συμβεί; Είχανε μαζευτεί διάφοροι στο σπίτι της κυρα-Λένης και βλέπανε ποδόσφαιρο. Κι επειδή έχανε η ομάδα της κυρα-Λένης, εκείνη το ‘χε πάρει κατάκαρδα… , τίποτα δεν ήτανε, είπε η κυρα-Κούλα. τοις ηττημένοις, συμπλήρωσε ειρωνικά ο δάσκαλος…