Στο κείμενο που ακολουθεί να αντικαταστήσετε τις υπογραμμισμένες λέξεις με άλλες συνώνυμές τους.

Για να γίνει ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας, πρέπει να πάψει / πρώτα να πιστεύει / στον χωροφύλακα. Nα βλέπει σ’ αυτόν το σύμβολο της εξουσίας / κι όχι την ενσάρκωσή / της. Nα μην τον κρίνει / απαραίτητο / στο κάθε του βήμα, επιτηρητή / και παιδαγωγό. Ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας δίνει εξετάσεις καθημερινά όχι μονάχα μπροστά στην κάλπη / : δίνει εξετάσεις στα πιο μικρά / πράγματα της καθημερινής ζωής: σέβεται τη θέση του στην «ουρά», προσέχει να μην ενοχλεί / τον διπλανό του, πιστεύει πως έχει πρώτα καθήκοντα / κι έπειτα δικαιώματα. H κοινωνική αγωγή είναι αναγκαία προϋπόθεση / της Δημοκρατίας. Όταν ακούω κάποιους να λένε πως τους χρειάζεται δικτατορία, χαμογελώ / μέσα μου, παρ’ όλη μου την αθυμία / , γιατί συλλογίζομαι / πως δεν το καταλαβαίνουν / τι λένε πραγματικά: ότι τους λείπει η αγωγή. Πώς μπορεί να νοηθεί Δημοκρατία δίχως τον σεβασμό του διπλανού σου;
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο στάδιο βαρβαρότητας που πρέπει να ξεπεραστεί, για να είναι ένας λαός άξιος της Δημοκρατίας: το στάδιο του θαυμασμού προς τη βαναυσότητα / . H χοντρή πλάνη να την περνάει κανείς για δύναμη. Συναντούμε κοινωνικά σύνολα που δεν ξέρουν, δεν υποπτεύονται / τι κρύβεται / πίσω από τη βαναυσότητα: πόση ουσιαστική αδυναμία, πόση ανάγκη για άμυνα, πόση μεταμφιεσμένη μνησικακία, πόσα συμπλέγματα, πόση περιφρόνηση / προς το ανθρώπινο γένος, πόσοι παράγοντες αστάθμητοι / και σκοτεινοί. H πραγματική δύναμη είναι κάτι πολύ πιο δύσκολα εξακριβώσιμο απ’ ό,τι πιστεύει ο κόσμος. Εμφανίζεται / αθόρυβη / και σεμνή, εκεί που κανένας σχεδόν δεν το φαντάζεται: στο εργαστήρι του σοφού, στο κελί του αγίου, στη φυλακή / του επαναστάτη. Σπανιότατα στο προσκήνιο. Γιατί δύναμη ανθρώπου θα πει ένα και μόνο: δύναμη ψυχής. Kι αυτή φανερώνεται στη μοναξιά και στον κατατρεγμό / , όχι στην αγορά και στον θρίαμβο.