Ο Φηγέας ήταν γιος του Δάρη, ιερέα του Ήφαιστου στην Τροία, αδελφός του Ιδαίου. Ικανοί πολεμιστές και οι δυο, όμως όταν ο Φηγέας σκοτώθηκε από τον Διομήδη, ο Ιδαίος δεν στάθηκε να πολεμήσει ώστε να μην κακοποιηθεί το πτώμα του νεκρού αδελφού του, γιατί έβλεπε ότι θα σκοτωνόταν και ο ίδιος:
Ήταν Τρωαδίτης άνθρωπος, ο Δάρης, ιερέας
του Ηφαίστου, πλούσιος, άψεγος· και τέκνα τον Φηγέα
και τον Ιδαίον είχε δυο, κι ήσαν πολέμων γνώστες·
κινήσαν εναντίον του κι οι δυο τους απ΄ την τάξιν,
στ΄ αμάξι αυτοί, κι εμάχετο πεζός ο Διομήδης.
Και, άμ΄ αφού προχώρησαν, αντίκρυς εσταθήκαν,
έριξε πρώτος το μακρύ κοντάρι του ο Φηγέας·
ξάκρισε η λόγχη αριστερά τον ώμον του Τυδείδη
και δεν τον πήρε· ακόντισε και αυτός κι όχι χαμένα.
Αλλά στο στηθοκόκαλο τον κτύπησ΄ ώστε χάμω
τον κρήμνισ΄ απ΄ την άμαξαν· επήδησεν ο Ιδαίος
τ΄ όμορφο αμάξι αφήνοντας, ούδ΄ έλαβε την τόλμην
του φονευμένου του αδελφού φρουρός αυτού να μείνει,
ότι ούδ΄ αυτός θε να ΄φευγε τον χάρον, αλλ΄ εσώθη
από τον Ήφαιστον, οπού τον έζωσε με σκότος,
να μη του μείνει ο γέροντας χωρίς παρηγορίαν.
Τ΄ άλογα τότ΄ εξέζεψεν ο ένδοξος Τυδείδης
και των συντρόφων τα ΄δωκε να πάρουν εις τα πλοία,
Και οι Τρώες στην γενναίαν των ψυχήν εταραχθήκαν
που τους υιούς του Δάρητος, τον έναν φονευμένον
είδαν, τον άλλον άφαντον
(Όμ., Ιλ. Ε 9-29, μετ. Ι. Πολυλάς)
Σχετικά λήμματα