προσήκει δ᾽ ὑμῖν, ὦ ἄνδρες δικασταί,

α-κύρια

ἅπασι τιμωρεῖν

ὑπὲρ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὁμοίως

ὥσπερ ἡμῶν

αναφ. παραβ.

ἑνὶ ἑκάστῳ (προσήκει τιμωρεῖν).

ἀποθνῄσκοντες γὰρ

β-κύρια

(ὑμῖν)

ἐπέσκηψαν (οὗτοι)

καὶ ἡμῖν

καὶ τοῖς φίλοις ἅπασι τιμωρεῖν

ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν

Ἀγόρατον τουτονί

ὡς φονέα ὄντα,

καὶ κακῶς ποιεῖν

καθ᾽ ὅσον

αναφ. παραβ.

ἂν ἔμβραχυ ἕκαστος δύνηται.

εἰ τοίνυν τι ἐκεῖνοι

υποθετική

ἀγαθὸν τὴν πόλιν

ἢ τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον

φανεροί εἰσι

πεποιηκότες,

ὃ

αναφ. ονομ.

καὶ αὐτοὶ ὑμεῖς ὁμολογεῖτε,

ἀνάγκη ὑμᾶς ἐστι πάντας

γ-κύρια

ἐκείνοις φίλους καὶ ἐπιτηδείους εἶναι,

ὥστε

συμπερασματική

οὐδὲν μᾶλλον ἡμῖν

ἢ καὶ ὑμῶν ἑνὶ ἑκάστῳ

ἐπέσκηψαν. (οὗτοι)

οὔκουν

δ-κύρια

οὔτε ὅσιον

οὔτε νόμιμον ὑμῖν ἐστιν

ἀνεῖναι Ἀγόρατον τουτονί.

ὑμεῖς τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

ε-κύρια

νυνὶ δή,

ἐπεὶ ἐν τῷ τότε χρόνῳ,

αιτιολογική

ἐν ᾧ ἐκεῖνοι ἀπέθνῃσκον, 

χρονική 1

οὐχ οἷοί τε ἦστε (ὑμεῖς)

ἐπαρκέσαι διὰ τὰ πράγματα

τὰ περιεστηκότα, 

νυνί,

ἐν ᾧ δύνασθε,  (ὑμεῖς)

χρονική 2

τιμωρήσατε τὸν ἐκείνων φονέα.

ἐνθυμεῖσθε δ᾽, (ὑμεῖς)

στ-κύρια

ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

ὅπως

τελική

μὴ πάντων ἔργον σχετλιώτατον ἐργάσησθε. (ὑμεῖς)

εἰ γὰρ

υποθετική

ἀποψηφιεῖσθε (ὑμεῖς)

Ἀγοράτου τουτουί,

οὐ μόνον τοῦτο

ζ-κύρια

διαπράττεσθε, (ὑμεῖς)

ἀλλὰ

η-κύρια

καὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν,

οὓς

αναφορική

ὁμολογεῖτε  (ὑμεῖς)

ὑμῖν εὔνους εἶναι.

τῇ αὐτῇ ψήφῳ ταύτῃ

θάνατον καταψηφίζεσθε. (ὑμεῖς)