4.10 Συντονιζομενος ενισχυτής
O συντονιζομένος ενισχυτής είναι ένας ενισχυτής που μπορεί να συντονίζεται, άρα να έχει μέγιστη ενίσχυση, σε κάποια συχνότητα και αποτελείται από ένα παράλληλο δικτύωμα συντονισμού LC συνδυασμένο με έναν ΤΕ, όπως στο Σχ.4.16. Στο ίδιο σχήμα εικονίζεται και η καμπύλη απόκρισής του κατά συχνότητα.
Η συχνότητα συντονισμού < συχνότητα κορυφής που αντιστοιχεί στην κορυφή (μέγιστο) της καμπύλης απόκρισης συχνότητας, καθορίζεται από το συνδυασμό των L και C και δίνεται από τον τύπο
Το πηνίο L στη συχνότητα συντονισμού ω0 = 2πί0, χαρακτηρίζεται από ένα συντελεστή ποιότητας Q = ω0L / r, όπου r είναι η ωμική αντίστασή του. Για να ισχύει με ακρίβεια η Εξ.(4.10.28) θα πρέπει Q > 10.
Η σύνθετη αντίσταση του παράλληλου κυκλώματος αυξάνεται όσο πλησιάζουμε στο συντονισμό και γίνεται μέγιστη στη συχνότητα συντονισμού. Επομένως, η ενίσχυση (απολαβή τάσης) του ενισχυτή στο συντονισμό θα είναι επίσης μέγιστη δίνεται και από τη σχέση:
όπου, Rd η ισοδύναμη δυναμική αντίσταση του παράλληλου κυκλώματος, η οποία είναι:
Το εύρος διέλευσης συχνοτήτων του συντονιζόμενου ενισχυτή βρίσκεται από τη σχέση:
όπου QD είναι το λεγόμενο δυναμικό Q του παράλληλου κυκλώματος συντονισμού LC, που είναι
Παράδειγμα 4-7
Το κύκλωμα του Σχ.4.16 έχει ενίσχυση 10 και συχνότητα συντονισμού 16 kHz. Βρείτε τις τιμές των υπόλοιπων στοιχείων του αν, C = 0.01 μΡ, r = 30 Ω, R1 = 1 ΚΩ.
