Ο
κατά κόσμον Ιωάννης Σταυρίδης γεννήθηκε στο Κατιρλή της
Νικομηδείας στις 21 Νοεμβρίου 1882. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της
Χάλκης το 1908, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Η περί της Βασιλείας του
Θεού διδασκαλία της Καινής Διαθήκης". Στις 5 Απριλίου 1908 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον
Μητροπολίτη
Νικομηδείας Φιλόθεο. Ως Διάκονος υπηρέτησε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας. Στις
15 Αυγούστου 1910 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο
Μυρίνης Αλέξανδρο και
έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Διορίστηκε Αρχιερατικός Επίτροπος
Αδραμυττίου της Μητροπόλεως Εφέσου. Στη συνέχεια διορίστηκε Ηγούμενος
της Ιεράς Μονής Γηρομερίου και Διευθυντής της εκεί ιερατικής σχολής. Το 1913
επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 19 Μαρτίου 1931 εξελέγη τιτουλάριος
Επίσκοπος Ναζιανζού. Η χειροτονία του σε Επίσκοπο τελέσθηκε στις 29 Μαρτίου
1931 στον Ιερό Ναό Αγίας Κυριακής Κοντοσκαλίου. Τη χειροτονία τέλεσε ο
Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Θωμάς, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες
Λαοδικείας Δωρόθεο και
Φιλαδελφείας Μάξιμο. Στις 5 Οκτωβρίου 1943 εξελέγη
Μητροπολίτης Προικοννήσου. Εκοιμήθη στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Νοεμβρίου
1963. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στις 13 Νοεμβρίου 1963 στον Πατριαρχικό
Ναό του Αγίου Γεωργίου, προεξάρχοντος του
Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρου.
Ενταφιάστηκε στο Νεκροταφείο Προφήτου Ηλιού Μεγάλου Ρεύματος. |