Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Κωνσταντινουπόλεως, Οικουμενικό Πατριάρχης
και Πρόεδρος Εφέσου κυρός Μάξιμος (1897-1972).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο Μάξιμος Βαπορτζής γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1897 στη Σινώπη του Πόντου. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1919, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Η εκλογή των Πατριαρχών κατά την Βυζαντινήν εποχήν". Στις 16 Μαΐου 1918 χειροτονήθηκε Διάκονος στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή από τον Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως Κωνσταντίνο. Υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος στις Μητροπόλεις Χαλκηδόνος και Εφέσου. Το 1920 εισήλθε στην Πατριαρχική αυλή ως Πατριαρχικός Διάκονος. Στις 27 Οκτωβρίου 1922 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος ο Δ΄ τον προήγαγε σε Κωδικογράφο και στις 15 Απριλίου 1924 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ζ΄ τον προήγαγε σε Υπογραμματέα. Στις 17 Δεκεμβρίου 1927 προήχθη σε Αρχιγραμματέα και χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος την 1 Ιανουαρίου 1928 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βασίλειο τον Γ΄. Την ίδια ημέρα έλαβε και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 8 Φεβρουαρίου 1930 εξελέγη Μητροπολίτης Φιλαδελφείας. Η χειροτονία του σε Επίσκοπο έγινε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στις 9 Μαρτίου 1930, Κυριακή της Ορθοδοξίας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Φώτιος ο Β΄. Παρέμεινε στην θέση του Αρχιγραμματεύοντος μέχρι τις 16 Μαΐου 1931. Διετέλεσε τοποτηρητής της Μεγάλης Πρωτοσυγκελίας από τις 9 Σεπτεμβρίου 1931 μέχρι τις 28 Ιουνίου 1932. Στις 28 Ιουνίου 1932 εξελέγη Μητροπολίτης Χαλκηδόνος. Στις 20 Φεβρουαρίου 1946 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Στις 27 Μαρτίου 1948 του ανατέθηκε Προεδρικώς η Μητρόπολη Εφέσου. Στις 18 Οκτωβρίου 1948 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τον Οικουμενικό Θρόνο. Κατά το κείμενο της παραιτήσεώς του «ἀναλαβόντες τοὺς οἴακας τοῦ παγκοίνου σκάφους τῆς Ἐκκλησίας, ὅλῃ ψυχῇ καὶ καρδίᾳ ἀπεξεδύθημεν καὶ ἀπὸ τῆς ὑψηλῆς ταύτης σκοπιᾶς εἰς τὸν ἱερὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως καὶ τῆς διακονίας τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἐκ παίδων ἐδιδάχθημεν καὶ ἐθίσθημεν πράττειν ὅπου ἂν ἐκκλησιαστικῶς ἐτάχθημεν. Τὰ μετ' οὐ πολὺν δ' ὅμως χρόνον ἐφ' ἡμᾶς ἐπιφέρεσθαι ἀρξάμενα πλήγματα ἀσθενείας, δι' ἣν πολλὰ μὲν ἐγένοντο, πολλὴ δὲ καὶ ἀπὸ μέρους ἡμῶν κατεβλήθη προσπάθεια πρὸς ἴασιν, ἀνέκοψαν τὸ ἔργον ἡμῶν τοῦτο καὶ ἤδη ἐπιβάλλουσιν ἡμῖν τὴν ἀπὸ τῶν πατριαρχικῶν εὐθυνῶν καὶ βαρῶν ἀπαλλαγήν, ἣν καὶ ἡμεῖς ὡς ἀναγκαῖαν κρίνομεν, πρὸς ὁλοκλήρωσιν τῆς θεραπείας ἡμῶν. Ἐφ' ᾧ ἡ Μετριότης ἡμῶν διὰ τοὺ παρόντος ἐγγράφου δηλοῦμεν ὅτι τῶν ἄνωθι ἐκτιθεμένων λόγων ἕνεκεν παραιτούμεθα τοῦ Ἀγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Θρόνου». Παρέμεινε Πρόεδρος της Μητροπόλεως Εφέσου μέχρι την κοίμησή του. Εκοιμήθη στη Χαλκηδόνα (Kadıköy) την 1 Ιανουαρίου 1972. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στις 4 Ιανουαρίου 1972 προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος (ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ήταν άρρωστος). Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Βαλουκλή.