Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Τασκένδης και Μέσης Ασίας κυρός Γαβριήλ. (1890-1971).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Δημήτριος Ιβάνοβιτς Ογκορόδνικωφ γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1890 στην πόλη Σολιγκάλιτς, του Κυβερενίου Κοστρομά της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1914 αποφοίτησε από Στρατιωτική Σχολή και κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε ως αξιωματικός. Το 1918 έφυγε στη Σαγκάη (Κίνα) όπου εργάστηκε για ένα διάστημα στους σιδηροδρόμους. Το 1926 εισήλθε στην Πνευματική Αποστολή του Πατριαρχείου Ρωσίας στο Πεκίνο, όπου και έλαβε Θεολογική μόρφωση. Στις 23 Φεβρουαρίου 1931 εκάρη μοναχός. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 29 Μαρτίου 1931 από τον Επίσκοπο Σαγκάης Σίμωνα και Πρεσβύτερος το 1933 από τον Επίσκοπο Πεκίνου Βίκτωρα. Υπηρέτησε ως ιερέας στην Κίνα. Στις 16 Μαρτίου 1940 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Το 1944 τέθηκε επικεφαλής της Πνευματικής Αποστολής του Πατριαρχείου Ρωσίας στο Πεκίνο. Στις 29 Αυγούστου 1948 χειροτονήθηκε στη Λαύρα του Σεργιέβου Ποσάντ Επίσκοπος Χαμπαρόβου και Βλαδιβοστόκ. Τη χειροτονία τέλεσε ο Πατριάρχης Ρωσίας Αλέξιος ο Α΄, συμπαραστατούμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Δημητρώβου Βιτάλιο και τον Επίσκοπο Μοζάισκ Μακάριο. Στις 9 Ιουνίου 1949 απαλλάχθηκε από τη διοίκηση της Επισκοπής Χαμπαρόβου. Στις 11 Αυγούστου 1949 εξελέγη Επίσκοπος Βόλογδα και Τσερεποβέτς. Από τις 28 Ιανουαρίου 1953 μέχρι τις 24 Ιουλίου του ίδιου έτους διετέλεσε τοποτηρητής της Επισκοπής Αρχαγγέλου. Την Κυριακή των Βαΐων του 1959 κατά τη διάρκεια της λειτουργίας στον κατάμεστο Καθεδρικό Ναό του Βόλογδα κάποιος φώναξε "φωτιά"! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί πανικός και κάποιοι άνθρωποι να ποδοπατηθούν και να πεθάνουν παρ' όλη την προσπάθεια του Επισκόπου Γαβριήλ να τους καθησυχάσει. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μετακίνησή του σε άλλη Επισκοπή. Έτσι στις 27 Ιουλίου 1959 εξελέγη Επίσκοπος Αστραχανίου και Ενοταέβου. Στις 25 Φεβρουαρίου 1960 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Επειδή και στο Άστραχαν ο Αρχιεπίσκοπος Γαβριήλ ήταν πολύ δημοφιλής κρίθηκε απαραίτητο να μετακινηθεί σε άλλη Επισκοπή. Έτσι στις 15 Σεπτεμβρίου 1960 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Τασκένδης και Μέσης Ασίας. Το 1970 ασθένησε σοβαρά και παραιτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1971. Εκοιμήθη στην Τασκένδη στις 28 Φεβρουαρίου 1971. Μετά τον θάνατό του το καθεστώς έκλεισε συνολικά 14 Ναούς στην Κιργιζία και το Τατζικιστάν.