Ο
Ιάκωβος Βαβανάτσος
γεννήθηκε στο Γαλαξείδι Παρνασίδος το 1895. Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική
Σχολή Αθηνών. Το 1918 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Επίσκοπο
Φθιώτιδος Ιάκωβο. Από το 1923 μέχρι το 1926 υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος
της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το 1926 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και έλαβε το
οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της
Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1932-1936). Στις 11 Ιανουαρίου 1935
χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών τιτουλάριος Επίσκοπος Χριστουπόλεως, Βοηθός Επίσκοπος της
Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τη χειροτονία τέλεσε ο
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος ο Α΄, συμπαραστατούμενος από τους
Μητροπολίτες
Κερκύρας Αλέξανδρο,
Φθιώτιδος Αμβρόσιο,
Θηβών Συνέσιο,
Άρτης Σπυρίδωνα,
Σερρών Κωνσταντίνο και
Σερβίων και Κοζάνης Ιωακείμ. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1936 εξελέγη Μητροπολίτης Αττικής και
Μεγαρίδος. Στις 12 Ιανουαρίου 1962 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης
Ελλάδος, παραιτήθηκε όμως στις 25 Ιανουαρίου 1962. Στις 4 Φεβρουαρίου 1963
επανήλθε στον θρόνο της Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος ως Πρόεδρος αυτής.
Στις 6 Μαρτίου 1968 κηρύχθηκε έκπτωτος και έκτοτε διέμενε σχολάζων ως πρώην
Αθηνών. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 1984. |