Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Ιάκωβος. (1895-1984).
(Εκκλησία της Ελλάδος).

Ο Ιάκωβος Βαβανάτσος γεννήθηκε στο Γαλαξείδι Παρνασίδος το 1895. Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Το 1918 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Επίσκοπο Φθιώτιδος Ιάκωβο. Από το 1923 μέχρι το 1926 υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το 1926 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1932-1936). Στις 11 Ιανουαρίου 1935 χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών τιτουλάριος Επίσκοπος Χριστουπόλεως, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος ο Α΄, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Κερκύρας Αλέξανδρο, Φθιώτιδος Αμβρόσιο, Θηβών Συνέσιο, Άρτης Σπυρίδωνα, Σερρών Κωνσταντίνο και Σερβίων και Κοζάνης Ιωακείμ. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1936 εξελέγη Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος. Στις 12 Ιανουαρίου 1962 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, παραιτήθηκε όμως στις 25 Ιανουαρίου 1962. Στις 4 Φεβρουαρίου 1963 επανήλθε στον θρόνο της Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος ως Πρόεδρος αυτής. Στις 6 Μαρτίου 1968 κηρύχθηκε έκπτωτος και έκτοτε διέμενε σχολάζων ως πρώην Αθηνών. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 1984.