Με αφόρμηση κείμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας που πραγματεύονται με ευαισθησία περιβαλλοντικά θέματα αλλά και θέματα σχετικά με απειλούμενα είδη ζώων, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τα όμορφα πλάσματα της θάλασσας, και, κυρίως, με τα δελφίνια. Από πέρυσι είχαμε δει βίντεο για τη θαλάσσια ζωή, αλλά και βίντεο για τις σφαγές δελφινιών και φαλαινών, καθώς και για την ταπεινωτική αιχμαλωσία τους για τα δελφινάρια, για να "ψυχαγωγούν" εμάς.. Φέτος, αποφασίσαμε η διαθεματική εργασία μας να είναι αφιερωμένη στα δελφίνια, σε αυτά τα υπέροχα πλάσματα, που μόνο καλό μας κάνουν και εμείς τους το ανταποδίδουμε με το χειρότερο τρόπο..



Παρακάτω δίνουμε πληροφορίες, από τις άπειρες που κατακλύζουν το διαδίκτυο, για τη ζωή τους, τα είδη τους, τους κινδύνους που τα απειλούν. Επίσης, παραθέτουμε τις αποδόσεις τους στην τέχνη, τους μύθους και τις ιστορίες, κάποια λογοτεχνικά κείμενα, τους στίχους τραγουδιών, βίντεο του youtube και άλλες φωτογραφίες αυτών των πανέμορφων πλασμάτων..






ΔΕΛΦΙΝΙ





Το δελφίνι ανήκει στην τάξη των κητωδών, όπως και η φάλαινα. Είναι θαλάσσιο θηλαστικό με δόντια (οδοντοκητώδες), όχι ψάρι. Συναντάται σε 32 περίπου είδη. Έχει ένα ρύγχος, με εξαίρεση το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Το μυτερό αυτό ρύγχος είναι κοντό ή μακρύ και ξεχωρίζει από το μέτωπο με μια πτυχή σε σχήμα Λ. Το μήκος του κομψού υδροδυναμικού σώματός του φθάνει ή και ξεπερνάει τα 3-4 μέτρα. Τα θωρακικά πτερύγια είναι στενόμακρα και ισχυρά. Το ραχιαίο πτερύγιο είναι ανεπτυγμένο και μυτερό, τα πίσω άκρα είναι ατροφικά και η ουρά του πλαταίνει σε ένα οριζόντιο ουραίο πτερύγιο. Είναι σαρκοφάγο ζώο, με πολυάριθμα (μέχρι 200) όμοια, μυτερά δόντια. Τρέφεται με διάφορους θαλάσσιους οργανισμούς και, κυρίως, με ψάρια, τα οποία καταπίνει ολόκληρα, χωρίς να τα τεμαχίζει. Συνήθως, χτυπά το ψάρι με την ουρά του και το πετάει έξω από το νερό, για να το πιάσει με το στόμα.



Οι πρόγονοι των σημερινών δελφινιών εμφανίστηκαν πριν από 65.000.000 χρόνια, και, στην αρχή, ήταν χερσαία θηλαστικά που, με την πάροδο του χρόνου, προσαρμόστηκαν στο υγρό στοιχείο, έγιναν αμφίβια και, στη συνέχεια, εξελίχθηκαν σε θαλάσσια θηλαστικά.



Το σχήμα του σώματος είναι ιδιαίτερα υδροδυναμικό, έχει μεγάλη ταχύτητα και η ευκινησία κολύμβησης επαυξάνεται με το λείο, γυμνό από τρίχες, δέρμα΄ η επιδερμίδα είναι εξαιρετικά λεπτή, καθώς και το χόριο. Επίσης, στην κολύμβηση βοηθά και το παχύ στρώμα λίπους, το οποίο προσφέρει και μόνωση.



Αναπνέει με πνεύμονες και διατηρεί, όπως ο άνθρωπος, σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός του, ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντός του. Αναπνέει από το φυσητήρα (ρουθούνι) που βρίσκεται στο πάνω μέρος του κεφαλιού του. Ο αέρας που εξέρχεται από το ρουθούνι του μπορεί να φτάσει και τα 160 χιλιόμετρα την ώρα εκτινάσσοντας με ορμή το νερό που βρίσκεται από πάνω. Το νευρικό σύστημα που υπάρχει στο φυσητήρα του το προειδοποιεί πότε πρέπει να ανοίξει, για να αναπνεύσει, και πότε πρέπει να κλείσει, για να μη διαπεράσει το νερό, όταν καταδύεται.
Οποιοσδήποτε δύτης θα ζήλευε τις καταδυτικές του ικανότητες. Καθώς βουτάει όλο και πιο βαθιά, επιβραδύνει τις κινήσεις του σώματος και την τροφοδότηση των άκρων με αίμα. Χάρη στον ελαστικό του θώρακα αδειάζει τους πνεύμονες από τον αέρα. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η δημιουργία φυσαλίδων στο αίμα κατά τη διάρκεια της ανάδυσης, κάτι που στους ανθρώπους γίνεται σταδιακά μέσω της διαδικασίας της αποσυμπίεσης. Με μια αναπνοή ανανεώνει το 90% του αέρα στα πνευμόνια του, ενώ οι άνθρωποι αντικαθιστούν μόλις το 12,5%. Το αίμα του περιέχει 4 φορές περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια σε σχέση με εμάς, τα οποία μεταφέρουν το οξυγόνο στα κύτταρα. Και ενώ οι πνεύμονες κάποιων ειδών δεν είναι μεγαλύτεροι από τους δικούς μας, μπορούν να μείνουν μέσα στο νερό περισσότερο από 15 λεπτά και να φτάσουν σε βάθη 500 μέτρων όταν καταδύονται.



Το κινητήριο όργανο είναι η ουρά, η οποία το βοηθά:
- να αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες (από 20 ως 35 μίλια την ώρα, όταν π.χ. ακολουθεί τορπιλλάκατο που τρέχει με αυτή την ταχύτητα)
- να κάνει μεγάλα εντυπωσιακά άλματα
- να καταδύεται πολύ γρήγορα σε μεγάλο βάθος (έχει καταγραφεί μέγιστη διάρκεια 15 λεπτά και βάθος 20 μέτρα. Συνήθως, παραμένει κάτω από το νερό για 1,5 ως 3 λεπτά σε βάθος 5-10 μέτρα). Παρόλο που καταδύεται σε μεγάλα βάθη, δεν παθαίνει κάτι σαν τη "νόσο των δυτών" που παθαίνουμε εμείς, γιατί τα πλευρά του μαζεύονται και ανοίγουν γύρω από τα όργανα, ανάλογα με την πίεση.
- να κυνηγά την τροφή του
- να δείχνει τις διαθέσεις του. Όταν ένα δελφίνι χτυπά με δύναμη την ουρά του στο νερό, προειδοποιεί το κοπάδι του για κίνδυνο ή ενοχλείται από την παρουσία μας ή μπορεί να είναι χαρούμενο που μας βλέπει.



Τα θωρακικά πτερύγια ελάχιστα προωθούν το δελφίνι, αλλά χρησιμεύουν ως πηδάλια και για τις πλευρικές στροφές του και το βοηθούν να ισορροπήσει μέσα στο νερό, όταν π.χ. κολυμπά με ένα άλλο δελφίνι, το χαϊδεύει και περιστρέφεται μαζί του με πανέμορφη αρμονία.



Τα δόντια του χρησιμεύουν μόνο για να κρατάει την τροφή του και όχι για να τη μασήσει. Στα μάτια του υπάρχει ένα αδιάβροχο έκκριμα, για να τα προστατεύει από το νερό και τα αιωρούμενα σωματίδια. Τα αυτιά του είναι δύο μικρές οπές πίσω από μάτια του. Δεν κοιμάται ποτέ, αλλά ξεκουράζεται, όποτε θέλει, αποσπασματικά και ελεγχόμενα, δηλαδή ανεβαίνει στην επιφάνεια, για να αναπνεύσει, επιπλέει και ξεκουράζει κάθε φορά μόνο το μισό ημισφαίριο του εγκεφάλου του, ενώ το άλλο μισό ελέγχει την αναπνοή του. Το αίμα του, σε σχέση με το ανθρώπινο, έχει ως και 4 φορές περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια, ενώ αποθηκεύει οξυγόνο και στους μύες.



Το υπόλοιπο σώμα, κεφάλι και κορμός, παραμένει άκαμπτο, με αποτέλεσμα το δελφίνι να κολυμπάει προωθούμενο, σαν μια τορπίλλη υποβρυχίου.



Ο εγκέφαλος σε ένα κοινό δελφίνι βάρους 150 κιλών ζυγίζει 1000 γραμμάρια και σε ένα ρινοδέλφινο 70 κιλών 600 γραμμάρια. Αυτό τοποθετεί το δελφίνι στο ίδιο επίπεδο με τον ελέφαντα και τον πίθηκο. Τα ακουστικά κέντρα είναι πάρα πολύ ανεπτυγμένα, ενώ τα οπτικά κέντρα είναι μικρού μεγέθους και τα οσφρητικά ατροφικά. Το δελφίνι, λοιπόν, έχει οξύτατη ακοή (ακούει ήχους και υπέρηχους σε συχνότητες από 75 ως 280.000 Hz), μέτρια όραση και καθόλου όσφρηση.



Έχει εκπληκτικές ικανότητες ηχοεντόπισης με τη βοήθεια του "σόναρ" που έχει στο μέτωπό του. Έτσι προσανατολίζεται, εντοπίζει την τροφή του και επικοινωνεί με τα άλλα δελφίνια. Σύμφωνα με συμπεράσματα ερευνών, το δελφίνι δημιουργεί τρισδιάστατες εικόνες στον εγκέφαλό του, σαν ένα είδος υπερηχογραφήματος, πολύ υψηλότερης όμως τεχνολογίας από αυτήν που έχει εξελίξει ο άνθρωπος. Εκπέμπει ήχους και υπέρηχους βραχείας διάρκειας: αυτά τα ηχητικά κύματα είναι γνωστά ως "κλικ" και εκπέμπονται πολλές φορές. Εκπέμπει τα κλικ και ακούει την ηχώ, δηλαδή την επιστροφή των ηχητικών κυμάτων, όταν αυτά ανακλαστούν σε εμπόδιο. Έτσι, ξεχωρίζει μεγάλα ή μικρά ψάρια, καθώς και άλλα εμπόδια που μπορεί να αποφύγει ή να ελιχθεί ανάμεσά τους, χωρίς να πάθει τίποτα.
Επικοινωνεί ακόμα με σφυρίγματα, ήχους και κρότους που παράγει με τα σαγόνια του.

Όταν εκπέμπει ήχους, γίνεται το εξής: οι ήχοι δημιουργούνται μέσα στον εγκέφαλο και περνούν ύστερα μέσα από το ογκώδες μέτωπο, το ονομαζόμενο "πεπόνι", που λειτουργεί όπως ο φακός για το φως, "εστιάζοντας" τους ήχους σε ορισμένες συχνότητες. Από το μέτωπο οι ήχοι "ψεκάζονται" προς όλες τις κατευθύνσεις και όταν χτυπήσουν σε οποιοδήποτε εμπόδιο (άλλο δελφίνι, ψάρια ή βράχια, για παράδειγμα), επιστρέφουν. Από εκεί οι ανακλώμενοι ήχοι περνούν μέσα από το κηρώδες λίπος, που γεμίζει τα κούφια οστά των κάτω σαγονιών. Έτσι, το σήμα ενισχύεται και φτάνει στην άρθρωση του σαγονιού, από όπου μεταβαίνει στο εσωτερικό αυτί και από εκεί στο ακουστικό κέντρο του εγκέφαλου για ανάλυση. Όταν βρισκόμαστε μέσα στο νερό, μας είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε μια ηχητική πηγή. Το δελφίνι όμως, εξαιτίας της έντονης ασυμμετρίας του κρανίου του, γνωρίζει όχι μόνο από ποια διεύθυνση έρχεται η ηχητική δόνηση, αλλά και από ποια απόσταση. Αυτό το καταπληκτικό θηλαστικό έχει τη δυνατότητα να συνομιλεί με τα άλλα δελφίνια από πολλά χιλιόμετρα μακριά, ενώ όταν ηχοβολίσει το περιβάλλον του για τροφή, μαθαίνει αμέσως π.χ. σε ποια απόσταση βρίσκεται το κοπάδι των ψαριών, τι μέγεθος έχει το καθένα τους, με τι ταχύτητα κινούνται και προς ποια κατεύθυνση. Από κοντινές αποστάσεις ο ηχοβολισμός του δρα και σαν υπερηχογράφημα, δηλ. το ένα δελφίνι μπορεί να δει τα εσωτερικά όργανα του άλλου! Συνήθως παράγει υπέρηχους (ψιλά σφυρίγματα), που ταξιδεύουν συχνά σε αποστάσεις πολλών δεκάδων χιλιόμετρων.



Για τη "γλώσσα" του δελφινιού παρατηρούμε τα εξής:

- έχουν ηχογραφηθεί πάνω από 400 διαφορετικά σήματα
- ίσως έχει υπερεκτιμηθεί ο βαθμός ευφυΐας του, εξαιτίας της "γλώσσας" του
- δεν εκφράζει έννοιες, ιδέες, αφαιρέσεις και γενικεύσεις, όπως η ανθρώπινη ομιλία
- μπορεί να μην έχει αποκωδικοποιηθεί, αλλά, μάλλον, δεν πρόκειται για φθόγγους ή λέξεις ή φράσεις, αλλά για ηχητικά σήματα που προκαλούν στερεότυπες αντιδράσεις



Είναι τα κητώδη έξυπνα;

Μια σειρά πειραμάτων αλλά και η παρατήρηση στο φυσικό τους περιβάλλον δίνουν αρκετές ενδείξεις που τοποθετούν τουλάχιστον κάποια είδη δελφινιών ανάμεσα στα πιο έξυπνα πλάσματα του πλανήτη. Ξέρουμε εδώ και πολύ καιρό ότι κάποια είδη έχουν μεγάλο εγκέφαλο σε σχέση με το μέγεθος της σπονδυλικής τους στήλης. Η πολυπλοκότητα του εγκεφαλικού φλοιού μοιάζει με το δικό μας και κάποιων πρωτευόντων, των στενών μας συγγενών. Ξέρουμε επίσης ότι χρησιμοποιούν εργαλεία: πιάνουν ψάρια με δόλωμα και χρησιμοποιούν σφουγγάρια σαν προστατευτικά για το ρύγχος τους καθώς ψάχνουν για ψάρια στο βυθό, μια τεχνική που περνά και στις επόμενες γενιές. Γνωρίζουμε ότι έχουν συντακτικό, κατανοούν καινούριες προτάσεις, μαθαίνουν τα ονόματα των αντικειμένων και μπορούν να αναφερθούν σε αυτά ακόμα κι αν δεν είναι εκεί, για παράδειγμα να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με μια μπάλα που εκείνη την ώρα δε βρίσκεται στη δεξαμενή. Είναι εκπαιδεύσιμα και εφευρετικά. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 δοκιμάστηκε μέσα από πειράματα σε δύο στενόρυγχα δελφίνια αν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι επιβραβεύονταν με ψάρια μόνο την πρώτη φορά που θα έδειχναν κάποια καινούρια συμπεριφορά. Το ίδιο πείραμα επαναλήφθηκε και σε ανθρώπους, οπου οι εθελοντές έπρεπε να μαντέψουν υπό ποιές συνθήκες επιβραβεύονταν. Και στις δύο περιπτώσεις οι συμμετέχοντες χρειάστηκαν τον ίδιο περίπου χρόνο, με τη διαφορά ότι οι άνθρωποι εκνευρίζονταν μέχρι να βρουν τη λύση. Αλλά και τα δελφίνια μπαίνουν στο ρόλο του πειραματιστή. Ένα δελφίνι που έπαιρνε ανταμοιβή για κάθε σφύριγμα, άρχισε από μόνο του να ανεβάζει κάθε φορά τη συχνότητα. Όταν ξεπέρασε το ηχητικό φάσμα του εκπαιδευτή και δεν ανταμείφθηκε, επέστρεψε αμέσως στη συχνότητα που μπορούσε να ακούσει ο άνθρωπος. Δελφίνια στα οποία δινόταν ανταμοιβή για να φέρουν σκουπίδια από μια δεξαμενή, τα έκοβαν σε μικρότερα κομμάτια που τα έφερναν ξεχωριστά στους πειραματιστές για να παίρνουν περισσότερα ψάρια.







Αναπαραγωγή




- Τα δελφίνια είναι τα μόνα ζώα που, όπως και ο άνθρωπος, κάνουν έρωτα όχι μόνο για να αναπαραχθούν αλλά και επειδή το απολαμβάνουν.
- Τα γεννητικά τους όργανα προβάλλονται μόνο όταν χρειάζεται
- Η σύζευξη γίνεται με τον αρσενικό να γλιστράει κάτω από τη θηλυκιά και να φέρνει την ουρά του από πάνω της΄ βρίσκεται έτσι σε θέση σχεδόν κάθετη προς αυτήν.
- Μετά την ηλικία των πέντε ετών είναι ικανά προς αναπαραγωγή.
- Γεννούν ένα μωρό κάθε 2 με 3 χρόνια, έπειτα από κύηση 11-12 μηνών. Η γέννα γίνεται συνήθως το φθινόπωρο στην επιφάνεια του νερού. Το μικρό βγαίνει με την ουρά πρώτη, ενώ το κεφάλι εμφανίζεται τελευταίο, αποφεύγοντας έτσι την ασφυξία. Η αναπνοή αρχίζει μόλις ο φυσητήρας έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα. Τότε κόβεται ο ομφάλιος λώρος.
- Όταν γεννιέται ένα μικρό δελφίνι, η μητέρα του ή άλλες θηλυκές "μαίες" το μεταφέρουν στην επιφάνεια, για να πάρει την πρώτη του ανάσα. Στη συνέχεια η μητέρα του το μεταφέρει στην κατάλληλη θέση στο πλευρό της, λίγο πίσω από το κεφάλι, όπου μπορεί να κολυμπά με ελάχιστη προσπάθεια εκμεταλλευόμενο το κύμα πίεσης.
- Ο θηλασμός γίνεται κάτω από το νερό, το γάλα είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και πολύ παχύ και εκτοξεύεται υπό πίεση στο στόμα του μικρού δελφινιού που εφαρμόζει τέλεια γύρω από τη θηλή του μαστού. Ο θηλασμός διαρκεί κάθε φορά λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα.
- Το μικρό παραμένει με τη μητέρα του από 3 εως 6 χρόνια. Σε αυτό το χρονικό διάστημα η μητέρα διδάσκει το μικρό της να κυνηγά για την τροφή του, πώς να αποφεύγει τους εχθρούς του, να επικοινωνεί με τα άλλα δελφίνια και να ζει ομαδικά.
- Έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι, μόλις γεννηθεί το μωρό, η μητέρα εκπέμπει συνεχώς ένα ήχο, ώστε να τον καταγράψει ως αποτύπωμα. Αυτός ο ήχος χρησιμεύει έτσι ώστε το νεογνό να τον αναγνωρίζει και να μη χάνεται, ενώ, όταν ενηλικιωθεί το μικρό δελφίνι, έχει την ικανότητα να τον μετατρέψει σε ένα δικό του αναγνωριστικό σήμα.



Η κοινωνική οργάνωση

- Η βασική κοινωνική ομάδα αποτελείται από ένα αρσενικό αρχηγό, ενήλικες θηλυκές που απαρτίζουν το χαρέμι του (μία από αυτές κυριαρχεί πάνω στις άλλες), από τα μικρά τους και από τα νεαρά άτομα. Η ιεραρχική δομή είναι αυστηρή και ο αρσενικός αρχηγός επιτηρεί στενά τις θηλυκές του και αποτρέπει τους νεαρούς μνηστήρες.
- Τα δελφίνια συνηθίζουν να δημιουργούν οικογένειες και να συνενώνονται σε μεγάλα κοπάδια. Η κοινωνική διαβίωση είναι κανόνας για τα δελφίνια. Αλληλοϋποστηρίζονται και βοηθιούνται σε περιπτώσεις κινδύνων. Βοηθούν και τα κήτη άλλων ειδών, καθώς και άλλα ζώα με πνεύμονες, για να μην πνιγούν. Απόδειξη αποτελούν οι πολλές αναφορές για διασώσεις ανθρώπων από βέβαιο πνιγμό.
- Όταν ένα δελφίνι είναι ανήμπορο και κινδυνεύει από πνιγμό, το στηρίζουν στην επιφάνεια, για να αναπνεύσει.
- Τα μεμονωμένα άτομα είναι ή αδυνατισμένα και άρρωστα ή απομονώθηκαν από την αγέλη τους.



Σχέση του με τον άνθρωπο

Είναι πολύ φιλικό και συμπαθεί πολύ τον άνθρωπο. Η έμφυτη περιέργειά του το κάνει να πλησιάζει εύκολα τους ανθρώπους. Το 1966, στον Κόλπο του Σουέζ, μια αγέλη δελφινιών έσωσε από πνιγμό ένα άνθρωπο, προστατεύοντάς τον από τους καρχαρίες και μεταφέροντάς τον στις ράχες τους.
Επειδή είναι αδηφάγο ζώο και τρώει πάρα πολλά ψάρια, προκαλεί την οργή των ψαράδων και για ένα άλλο λόγο ακόμη: καταστρέφει τα δίχτυα τους. Παρόλα αυτά θεωρείται καλός οιωνός και σύντροφος των ναυτικών.
Αιχμαλωτίζεται και εκγυμνάζεται στα δελφινάρια, για να ψυχαγωγεί με τις παραστάσεις του.
Χρησιμοποιείται σε υποβρύχιες εργασίες, όπως είναι η αναζήτηση δυτών που χάθηκαν, η μεταφορά σε βάθη 60-100 μέτρων εργαλείων και υλικών, δεμένων στο σώμα του, και η συμμετοχή του σε υποβρύχιες καταστροφές.
Στη χώρα μας, τα δελφίνια ήταν επικηρυγμένα για 600 δραχμές, με νεότερη όμως υπουργική απόφαση του 1982 άρθηκε η επικήρυξή τους. Σήμερα, τα περισσότερα είδη θεωρούνται απειλούμενα, άρα προστατευόμενα, και η αλιεία τους στις χώρες της Ε.Ε., αλλά και σε άλλες,
..
απαγορεύεται ..και "απαγορεύεται".






Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που διασκεδάζουν με τα δελφίνια ή τα εκπαιδεύουν, πόσο θα διασκέδαζαν, αλήθεια, αν ήταν αυτοί στη θέση τους;

Για τις επόμενες φρικαλέες φωτογραφίες, δεν υπάρχουν λόγια..








Συνεργάστηκαν οι μαθητές και οι μαθήτριες: Γιάννης Γιαννόπουλος, Δημήτρης Ζαχαράκης, Μπάμπης Ζάχος, Σάκης Ζησόπουλος, Ελισάβετ Κομπογιάννη, Βασιλική Κωστή, Γρηγόρης Ντουλαβέρης, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Γιάννης Παπαλάμπρος, Φώντας Πολύζος



Οι εικόνες (της 5ης σελίδας από τα παιδιά, ενώ των άλλων σελίδων από την καθηγήτρια) αντλήθηκαν με τη βοήθεια του Google.
Επίσης, μερικές σαρώθηκαν από βιβλία (τη Σύγχρονη Ζωολογική Εγκυκλοπαίδεια, των εκδ. Αυλός, και την εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος).
Οι βασικές πληροφορίες προήλθαν από τα sites: www.adoptadolphin.org.uk, www.in.gr, www.medsos.gr, www.mlahanas.de, students.sch.gr, www.thalassa.gr και www.wwf.gr
και από την εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος





Δελφίνια: βιολογία, "γλώσσα", συμπεριφορά, αναπαραγωγή - Είδη δελφινιών - Κίνδυνοι, απειλές - Τέχνη, Μύθοι, Ιστορίες - Ζωγραφιές, φωτογραφίες - Στίχοι τραγουδιών, βίντεο από το youtube - Συνδέσεις





Δημιουργία και επεξεργασία ιστοσελίδας - animation: Σταματία Σταμάτη 2008