Η Μητέρα Γη αναδύθηκε από το Χάος και γέννησε το γιο της, τον Ουρανό, ο οποίος, με τη σειρά του, έριξε γόνιμη βροχή στη Γη και γεννήθηκαν τα χορτάρια, λουλούδια, δέντρα, ζώα και πουλιά, οι ποταμοί, λίμνες και θάλασσες. 

Η Γη γέννησε αργότερα τους Εκατόγχειρες γίγαντες (Βριάρεως, Γύγης και Κόττος) και τους Κύκλωπες (Βρόντης, Στερόπης και Άργης).

Ο Ουρανός, επειδή φοβήθηκε για την εξουσία του, έριξε τους Κύκλωπες στον Τάρταρο, που απέχει από τη γη όσο η γη από τον ουρανό. Ο Ουρανός απέκτησε, μετά, από τη Μητέρα Γη τους Τιτάνες (Θεία, Υπερίων, Φοίβη, Άτλας, Διώνη, Κρίος, Μήτις, Κοίος, Θέμις, Ευρυμέδων, Τηθύς, Ωκεανός, Ρέα, Κρόνος). Η Γαία, για εκδίκηση, έπεισε τους Τιτάνες να επιτεθούν στον πατέρα τους. Αυτοί, με αρχηγό τον Κρόνο, ο οποίος οπλίστηκε από τη Γαία με ένα δρεπάνι, αιφνιδίασαν τον Ουρανό και ο Κρόνος τον ευνούχισε.

Από τις σταγόνες αίματος που έπεσαν στη Γη γεννήθηκαν οι φοβερές Ερινύες (Αληκτώ, Τισιφόνη και Μέγαιρα) και οι νύμφες Μελίες.

Από τα γεννητικά όργανα του Ουρανού που πέταξε στη θάλασσα ο Κρόνος και τον αφρό που μαζεύτηκε γύρω τους αναδύθηκε η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα.