Η κλασική αγγειογραφία και ζωγραφική

 Κατά την κλασική εποχή συνεχίζονται στην αγγειογραφία οι δύο τεχνοτροπίες που διαμορφώθηκαν στην αρχαϊκή εποχή, δηλαδή

α. Ο ερυθρόμορφος ρυθμός

α.    β.    γ.     

(Οι παραστάσεις: α. Οι Λέσβιοι ποιητές Αλκαίος και Σαπφώ - β. Ο Θησέας αντιμετωπίζει το ληστή Πιτυοκάμπτη - γ. Ο θάνατος του Σαρπηδώνα)

β. Ο μελανόμορφος ρυθμός

 δ. (*)    ε. (πόσα χρώματα διαπιστώνετε να χρησιμοποιούν οι αγγειογράφοι στις παραστάσεις των μελανόμορφων αγγείων;)

(Οι παραστάσεις: δ. Διόνυσος και Μαινάδες - ε. Ο Ηρακλής παρουσιάζει τον Κέρβερο στον Ευρυσθέα)

(*) στο αγγείο αυτό παρατηρήστε την επιγραφή πάνω από το Διόνυσο και τις Μαινάδες, δίπλα στο όνομά του: ο ζωγράφος - αγγειογράφος έχει υπογράψει: ΑΜΑΣΙΣ ΜΕΠΟΙΗΣΕΝ (= Ο Άμασις με ζωγράφισε).

με τη διαφορά ότι οι αγγειογράφοι αποδίδουν με μεγαλύτερη πειστικότητα τις μορφές.

Στα αττικά ερυθρόμορφα αγγεία διαφαίνονται επιδράσεις από τη σύγχρονή τους ζωγραφική

Μια άλλη ομάδα αττικών αγγείων είναι χαρακτηριστική του 5ου αιώνα, οι λευκές λήκυθοι, που τοποθετούνταν στους τάφους γεμάτες με αρωματικά έλαια. Τα χρώματα των σχεδίων πάνω στο λευκό φόντο είναι περισσότερα, ενώ τα θέματα θυμίζουν τις παραστάσεις των επιτύμβιων στηλών. 

Κατά τον 4ο αιώνα π. Χ. συνεχίζεται η ίδια παράδοση, αλλά οι αγγειοπλάστες και αγγειογράφοι της Αττικής έχουν ανταγωνιστές στις ελληνικές πόλεις της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας που αναγκάζουν τους Αθηναίους σιγά - σιγά να εγκαταλείψουν και να σταματήσουν την παραγωγή τους (γύρω στο 320 π. Χ.)

Η δομή των σελίδων ακολουθεί την αντίστοιχη δομή του βιβλίου:

Ιστορία των Αρχαίων χρόνων, Σχολικό εγχειρίδιο Α΄ Γυμνασίου, ,  Λάμπρος Τσακτσίρας, Μιχάλης Τιβέριος, ΟΕΔΒ, Αθήνα

Χαλούλος Παναγιώτης

06/04/2010