ε? σαφ?ς ε?δότες το?ς μηδ?ν ?δικο?ντας κα? το?ς πολλ? ?ξημαρτηκότας ζητο?σι ?μ?ς πείθειν περ? ?πάντων ?μ?ν τ?ν γνώμην ταύτην ?χειν. Ε? μ?ν ο?ν ο?ονται, ?σα ?π? τ?ν τριάκοντα γεγένηται τ? πόλει, ?μο? κατηγορηκέναι, ?δυνάτους α?το?ς ?γο?μαι λέγειν· ο?δ? γ?ρ πολλοστ?ν μέρος τ?ν ?κείνοις πεπραγμένων ε?ρήκασιν· ε? δ? ?ς ?μοί τι προσ?κον περ? α?τ?ν ποιο?νται το?ς λόγους, ?ποδείξω τούτους μ?ν ?παντα ψευδομένους, ?μαυτ?ν δ? τοιο?τον ?ντα ο?όσπερ ?ν τ?ν ?κ Πειραι?ς [?] βέλτιστος ?ν ?στει μείνας ?γένετο. Δέομαι δ? ?μ?ν, ? ?νδρες δικασταί, μ? τ?ν α?τ?ν γνώμην ?χειν το?ς συκοφάνταις.
?πιμ?λομαι (και ?πιμελο?μαι) + γενική = φροντίζω κάποιον ή κάτι
?ξαμαρτάνω = κάνω σφάλμα, αδικώ, αμαρτάνω
«κατηγορηκ?ναι»: Τα δικαστικά ρήματα συντάσσονται με αιτιατική και γενική: κατηγορ? τιν? τινος. Κανονικά, η αιτιατική «τιν?» (πρόσωπο) είναι το αντικείμενο και η γενική «τιν?ς» (πράγμα) είναι γενική της αιτίας ή της ποινής (όταν σημαίνουν καταδίκη):
κατηγορ? + αιτιατική + γενική = κατηγορώ κάποιον για κάτι
Πολλές φορές όμως αντιστρέφονται οι πτώσεις χωρίς να αλλάζει ο συντακτικός ρόλος των δύο όρων. Δηλαδή, έχουμε όπως στο κείμενο, κατηγορ? τιν?ς τι (πρόσωπο + πράγμα)
?ς προσ?κον = μετοχή του προσωπικού ρήματος, αιτιατική απόλυτη
προσήκει τί τινι (προσωπικό) = ταιριάζει κάτι σε κάποιον
ο? ?κ Πειραι?ς (?ντες) = οι δημοκρατικοί
|
ΕΝΕΣΤ
|
|
|
|
|
|
ΠΡΤ
|
|
|
|
|
|
ΜΕΛ
|
|
|
|
|
|
ΑΟΡ
|
|
|
|
|
|
ΠΡΚ
|
|
|
|
|
|
ΥΠΕΡΣ
|
|
|
|
|
|
ΟΡΙΣΤΙΚΗ
|
ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ
|
ΕΥΚΤΙΚΗ
|
ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
?μ?ν
|
|
|
? ?νδρες δικασταί
|
|
|
?κούουσι
|
|
|
ο?
|
|
|
τι
|
|
|
ο?όσπερ
|
|
|
?μαυτ?ν
|
|
|
μέρος
|
|





