Μήνας: Φεβρουάριος 2016
William Shakespeare
Όνειρο Θερινής νυκτός
Characterisation of Juliet (Act II)
The role of women in the 14th century
«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»
?Όνειρο θερινής νυκτός»
Στιγμιότυπα από τις παραστάσεις
8-6-2005 (Ε) 31-5-2010 (ΣΤ1) 1-6-2010 (ΣΤ2) 5-6-2014 (ΣΤ1) 4-6-2014 (ΣΤ2)
Η ιστορία του Λύσανδρου και της Ερμίας, του Δημήτριου και της Ελένης, τεσσάρων νέων που κρύβονται στο δάσος της Αθήνας για να βρουν τον έρωτα, μακριά από τους κανόνες που τους επιβάλλονται.
Οι ήρωες του καθώς και μια συντροφιά μαστόρων, που πασχίζουν να ανεβάσουν μια θεατρική παράσταση, σε μια Αθήνα δικής του επινόησης περιστοιχισμένη από έναν ονειρικό, χρωματιστό, αλλά και λίγο απειλητικό κόσμο, ο οποίος ζωντανεύει και κυκλοφορεί τις ώρες που τα ανθρώπινα πλάσματα κοιμούνται στα κρεβάτια τους, την ώρα που όλοι αυτοί τριγυρίζουν στα δάση. Γιατί η διαφωνία του Βασιλιά και της Βασίλισσας των ξωτικών μπορεί να διαταράξει την αρμονία της φύσης και την τάξη του κόσμου των ανθρώπων και όλα να γίνουν «σαν έντονη ενόχληση ενός εφιάλτη». Που ευτυχώς όμως είναι τόσο σύντομος όσο και η νύχτα του μεσοκαλόκαιρου. Γιατί όλα όσα συμβαίνουν τη νύχτα μέσα σε ένα μαγεμένο δάσος είναι τελικά ένα όνειρο. Ή μήπως όχι;
?Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδζορ?
Στιγμιότυπα από την παράσταση 6-9-2013
Περίληψη
Ο Φάλσταφ είναι ένας γλεντζές ευγενής που έχει φάει όλη του την περιουσία σε γλέντια και καταχρήσεις και έχει μείνει ταπί. Ο ξεπεσμένος ευγενής Φάλσταφ, που έχει πια γεράσει και παχύνει, πιστεύει ότι είναι γόης και σκαρφίζεται διάφορες απάτες με όπλο τη γοητεία που νομίζει πως ασκεί πάνω στις γυναίκες. Μάταια, όμως, προσπαθεί να πουλήσει έρωτα στις κυράδες του Ουίνδσορ, που εκτός από αλλέγρες είναι και τίμιες αποφασίζουν να τον βάλουν στη θέση του. Η κυρία Πέητζ και η κυρία Φορντ συνεργάζονται για να του δώσουν ένα γερό μάθημα…
?Ο Έμπορος της Βενετίας?
Στιγμιότυπα από την παράσταση 8-6-2011
Περίληψη
Ένας έμπορος από τη Βενετία, ο Αντόνιο, θέλοντας να βοηθήσει τον ερωτευμένο φίλο του Μπασάνιο να κερδίσει την καρδιά μιας πλούσιας αρχόντισσας, της Πόρσια, δανείζεται ένα μεγάλο χρηματικό ποσό από τον Εβραίο τοκογλύφο, Σάυλοκ. Υπογράφει λοιπόν επιπόλαια ένα συμβόλαιο παρότι ο εβραίος τοκογλύφος θέτει τον παράδοξο όρο να πληρωθεί με μία λίβρα από τη σάρκα του Αντόνιο αν εκείνος δεν πληρώσει έγκαιρα το δάνειο?
«Ο Έμπορος της Βενετίας» τοποθετείται στη Βενετία του 16ου αιώνα, που υπήρξε μια από τις οικονομικές υπερδυνάμεις της εποχής, και σχολιάζει τις επιπτώσεις του χρήματος στις ανθρώπινες σχέσεις. Αν και ανήκει στις κωμωδίες του Σαίξπηρ, το έργο που μιλάει για τη φιλία, τον έρωτα, την εκμετάλλευση και το ρατσισμό, έγινε πιο γνωστό για τις δραματικές του σκηνές. Ο Σάυλοκ θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους χαρακτήρες στην παγκόσμια λογοτεχνία και έχει ερμηνευτεί από σπουδαίους ηθοποιούς παγκοσμίως.
«Μάκβεθ»
Στιγμιότυπα από την παράσταση
2 – 6 – 2009 (τάξη ΣΤ1) και
3 – 6 – 2009 (τάξη ΣΤ2)
Περίληψη
O στρατηγός Μάκβεθ γυρίζει νικητής απ’ τον πόλεμο. Τρεις μάγισσες του προλέγουν ότι θα γίνει βασιλιάς. Παρακινούμενος απ’ τη σύζυγό του και απ’ τη φιλοδοξία του, σκοτώνει το βασιλιά Ντάνκαν, τον οποίο φιλοξενούσε και γίνεται ο ίδιος βασιλιάς της Σκωτίας. Επειδή οι μάγισσες πρόβλεψαν ότι ο στρατηγός Μπάνκο δε θα γίνει ο ίδιος βασιλιάς, αλλά θα γεννήσει βασιλιάδες, ο Μάκβεθ βάζει δολοφόνους να τον σκοτώσουν. Απ’ τους δολοφόνους ξεφεύγει ο γιος του Μπάνκο, ο Φλίανς.
Ο Μάκβεθ συμβουλεύεται και πάλι τις μάγισσες, οι οποίες του λένε ότι δε θα νικηθεί πριν το δάσος Μπέρναμ φτάσει στη Δουνσιναίη (όπου βρίσκεται ο πύργος του). Σ’ αυτό το διάστημα, η σύζυγός του, λαίδη Μάκβεθ, βασανίζεται από τύψεις και παθαίνει νευρικές κρίσεις. Ένα βράδυ που υπνοβατούσε, βλέπει τα χέρια της βαμμένα με αίμα και πεθαίνει.
Ο Μάκβεθ βλέπει ότι ο στρατός που πλησιάζει στον πύργο του με αρχηγό το Μάλκομ, γιο του δολοφονημένου βασιλιά, κρατάει κλαδιά απ’ το δάσος Μπέρναμ για καμουφλάζ, (όπως είχαν προβλέψει οι μάγισσες.) Μονομαχεί με το Μακντάφ του οποίου είχε προηγουμένως δολοφονήσει όλη την οικογένεια. Τελικά ο Μάκβεθ σκοτώνεται και ο Μάλκομ τον διαδέχεται ως βασιλιάς.
?Life?s but a walking shadow?? Macbeth, Act V, Scene 5