Πραγματική ιστορία;

berona-italia-ioulieta

Αρχοντικό των Καπουλέτων

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη γνωρίζει την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, ένα ζευγάρι που η μοίρα δεν το θέλησε μαζί, παρά μόνο στο θάνατο.
Φυσικά και δεν αποδεικνύεται από πουθενά η ύπαρξη των δύο αυτών εραστών. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες να έρθουν στη Βερόνα και να δουν από κοντά ίσως το πιο γνωστό μπαλκόνι του παγκόσμιου θεάτρου. Το επονομαζόμενο ως «Σπίτι των Καπουλέτων» ανήκε στην οικογένεια των Dell Capello για πολλά χρόνια και ομοιότητα των ονομάτων των Capelli με των Capoulletti είναι αυτή που έδωσε την πεποίθηση ότι το σπίτι αυτό είναι όντως το σπίτι της Ιουλιέτας του Σαίξπηρ.
Το σπίτι κτίστηκε τον 13ο αιώνα, ενώ σε μια μαζική προσπάθεια αποκατάστασης προστέθηκαν τα παράθυρα και το μπαλκόνι, γεγονός που έχει οδηγήσει σε αρκετές διαφωνίες. Από την αυλή φαίνεται το περίφημο μπαλκόνι της Ιουλιέτας, ενώ σε μια γωνιά δεσπόζει το άγαλμα της. Ανάμεσα στους τοίχους της αυλής του σπιτιού βρίσκονται χιλιάδες σημειώματα προς την Ιουλιέτα, προερχόμενα από τους τουρίστες, ενώ μέσα στο σπίτι λειτουργεί μουσείο με αντίκες από τον 16ο και 17ο αιώνα. Η είσοδος στην αυλή είναι δωρεάν ενώ αν θέλετε να μπείτε μέσα στο σπίτι θα πρέπει να πληρώσετε εισιτήριο 3 ευρώ.

Στη σκιά του θρύλου

Η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας είναι η πραγματική ιστορία δύο νέων που έζησαν στη Βερόνα και πέθαναν ο ένας για τον άλλον το 1303.  Αυτή είναι μία εκδοχή (παραμυθένια μάλλον).

Σύμφωνα με μία άλλη, ο Σαίξπηρ βασίστηκε για την ιστορία του σε ένα ποίημα του Άρθουρ Μπρουκ.

Μία τρίτη διατείνεται ότι, και ο Σαίξπηρ είχε μια «σκοτεινή γυναίκα» στη ζωή του, η οποία αναφέρεται από τους ερευνητές ως «Dark Lady» και έχει εμπνεύσει πολλά σονέτα του, πιθανώς  και το αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα».

Οι ερευνητές πασχίζουν ακόμη να εντοπίσουν τη «θολή φιγούρα» -δύο χρόνια πριν, διατυπώθηκε η θεωρία ότι από μία short list οκτώ γυναικών, πρόκειται τελικά για τη σύζυγο ενός  Ιταλού διερμηνέα.

Ο Σαίξπηρ γράφει την απόλυτη ιστορία αγάπης πρώιμα, πριν τα τριάντα του, μεταξύ 1591 και 1595. Το έργο είναι ένας θρίαμβος, εκτός των άλλων και ως προς τον τρόπο που ο συγγραφέας δομεί τους αρχετυπικούς χαρακτήρες, η πρεμιέρα δίνεται στις 30 Ιανουαρίου 1595.

Όλα αυτά συμβαίνουν μετά τον θάνατο του 11χρονου γιου του. Την περίοδο μεταξύ 1582 και 1592 υπάρχει ένα «κενό» στη ζωή του Σαίξπηρ, ο οποίος έχει απομακρυνθεί από την οικογένεια του, κάποια στιγμή εγκαθίσταται στο Λονδίνο και δουλεύει στο θέατρο.