Πραγματική ιστορία;

berona-italia-ioulieta

Αρχοντικό των Καπουλέτων

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη γνωρίζει την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, ένα ζευγάρι που η μοίρα δεν το θέλησε μαζί, παρά μόνο στο θάνατο.
Φυσικά και δεν αποδεικνύεται από πουθενά η ύπαρξη των δύο αυτών εραστών. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες να έρθουν στη Βερόνα και να δουν από κοντά ίσως το πιο γνωστό μπαλκόνι του παγκόσμιου θεάτρου. Το επονομαζόμενο ως «Σπίτι των Καπουλέτων» ανήκε στην οικογένεια των Dell Capello για πολλά χρόνια και ομοιότητα των ονομάτων των Capelli με των Capoulletti είναι αυτή που έδωσε την πεποίθηση ότι το σπίτι αυτό είναι όντως το σπίτι της Ιουλιέτας του Σαίξπηρ.
Το σπίτι κτίστηκε τον 13ο αιώνα, ενώ σε μια μαζική προσπάθεια αποκατάστασης προστέθηκαν τα παράθυρα και το μπαλκόνι, γεγονός που έχει οδηγήσει σε αρκετές διαφωνίες. Από την αυλή φαίνεται το περίφημο μπαλκόνι της Ιουλιέτας, ενώ σε μια γωνιά δεσπόζει το άγαλμα της. Ανάμεσα στους τοίχους της αυλής του σπιτιού βρίσκονται χιλιάδες σημειώματα προς την Ιουλιέτα, προερχόμενα από τους τουρίστες, ενώ μέσα στο σπίτι λειτουργεί μουσείο με αντίκες από τον 16ο και 17ο αιώνα. Η είσοδος στην αυλή είναι δωρεάν ενώ αν θέλετε να μπείτε μέσα στο σπίτι θα πρέπει να πληρώσετε εισιτήριο 3 ευρώ.

Στη σκιά του θρύλου

Η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας είναι η πραγματική ιστορία δύο νέων που έζησαν στη Βερόνα και πέθαναν ο ένας για τον άλλον το 1303.  Αυτή είναι μία εκδοχή (παραμυθένια μάλλον).

Σύμφωνα με μία άλλη, ο Σαίξπηρ βασίστηκε για την ιστορία του σε ένα ποίημα του Άρθουρ Μπρουκ.

Μία τρίτη διατείνεται ότι, και ο Σαίξπηρ είχε μια «σκοτεινή γυναίκα» στη ζωή του, η οποία αναφέρεται από τους ερευνητές ως «Dark Lady» και έχει εμπνεύσει πολλά σονέτα του, πιθανώς  και το αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα».

Οι ερευνητές πασχίζουν ακόμη να εντοπίσουν τη «θολή φιγούρα» -δύο χρόνια πριν, διατυπώθηκε η θεωρία ότι από μία short list οκτώ γυναικών, πρόκειται τελικά για τη σύζυγο ενός  Ιταλού διερμηνέα.

Ο Σαίξπηρ γράφει την απόλυτη ιστορία αγάπης πρώιμα, πριν τα τριάντα του, μεταξύ 1591 και 1595. Το έργο είναι ένας θρίαμβος, εκτός των άλλων και ως προς τον τρόπο που ο συγγραφέας δομεί τους αρχετυπικούς χαρακτήρες, η πρεμιέρα δίνεται στις 30 Ιανουαρίου 1595.

Όλα αυτά συμβαίνουν μετά τον θάνατο του 11χρονου γιου του. Την περίοδο μεταξύ 1582 και 1592 υπάρχει ένα «κενό» στη ζωή του Σαίξπηρ, ο οποίος έχει απομακρυνθεί από την οικογένεια του, κάποια στιγμή εγκαθίσταται στο Λονδίνο και δουλεύει στο θέατρο.

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare,  1564 – 1616) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς.

Θεωρείται μια από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου, ενώ τα θεατρικά του παίζονται έως σήμερα, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο Σαίξπηρ κατάφερε να χειριστεί με απόλυτη δεξιοτεχνία τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα και την τραγωδία. Τα έργα του διαπνέονται από βαθειά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και παραμένουν πάντα επίκαιρα.

Η επίδραση του, ειδικότερα στην αγγλική λογοτεχνία, θεωρείται τεράστια.

Βιογραφία

Ο Σαίξπηρ γεννήθηκε στην πόλη Stratford-upon-Avon (ή απλά Stratford) τον Απρίλιο του 1564. Πατέρας του ήταν ο John Shakespeare, πετυχημένος έμπορος και μητέρα του η Mary Arden, κόρη εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του Σαίξπηρ, συμμετείχε για ένα διάστημα στις δημόσιες υποθέσεις, ασκώντας καθήκοντα δημοτικού συμβούλου περίπου στα 1560, θέση που αργότερα έχασε καθώς κατηγορήθηκε για παράνομο εμπόριο.

Έχει επικρατήσει ως ημερομηνία γέννησης του Σαίξπηρ η 23η Απριλίου. Η ακριβής όμως ημερομηνία παραμένει άγνωστη. Η μόνη γνωστή πληροφορία που υπάρχει σχετικά, είναι πως η βάφτισή του έγινε στις 26 Απριλίου όπως καταγράφεται στα μητρώα εκκλησίας του Στράτφορντ. Επιπλέον είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη, η τελετή της βάφτισης γινόταν λίγες μόνο ημέρες μετά τη γέννηση.

Για την παιδική ηλικία του Σαίξπηρ ελάχιστα είναι γνωστά. Θεωρείται πιθανό πως έλαβε την εκπαίδευσή του στο σχολείο του Στράτφορντ, όπου πρέπει να ήρθε σε επαφή με την κλασική λογοτεχνία και τα λατινικά. Έχοντας μελετηρό χαρακτήρα, ο Σαίξπηρ διάβαζε πολύ στα νεανικά του χρόνια, αν και δεν έγραφε πολύ. Κανένα στοιχείο δεν μπορεί να πιστοποιήσει κατά πόσον η εκπαίδευσή του συνεχίστηκε αργότερα.

Στις 28 Νοεμβρίου του 1582 ο Σαίξπηρ παντρεύτηκε την Anne Hathaway, οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του και ήδη τριών μηνών έγκυο όταν παντρεύτηκαν.  Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά. Στις 26 Μαΐου του 1583 βαπτίστηκε η κόρη τους Susanna ενώ στις 2 Φεβρουαρίου του 1585 καταγράφεται η βάπτιση των δύο δίδυμων παιδιών τους, του Χάμνετ και της Ιουδήθ.

Ο Σαίξπηρ κατά καιρούς υπέφερε από φτώχεια,  όμως είχε μεγάλες φιλοδοξίες.  Το 1587 πήγε στο Λονδίνο για να προσπαθήσει να καλυτερέψει την οικονομική του κατάσταση. Διαφορετικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για φυγή του από το Stratford με την κατηγορία κλοπής ή για συνεχείς μετακινήσεις του στη χώρα με την ιδιότητα του δασκάλου.

Στο Λονδίνο, ο Σαίξπηρ έδειξε ενδιαφέρον για το θέατρο. Επειδή δεν είχε τα μέσα να πληρώνει για τα εισιτήρια, προσπαθούσε να κερδίζει χρήματα κρατώντας τα άλογα των θεατών του θεάτρου. Αργότερα έγινε ηθοποιός, και αφού απέκτησε αρκετή πείρα, άρχισε να βοηθά θεατρικούς συγγραφείς στο γράψιμο των χειρογράφων. Με το ανέβασμα του πρώτου του έργου «Αγάπης Αγώνας Άγονος», περί τα 1590, άρχισε τη σταδιοδρομία του.

Το 1594 ο Σαίξπηρ εμφανίζεται να συμμετέχει στη θεατρική ομάδα Lord Chamberlain’s Men, η οποία χρηματοδοτείται από τον λόρδο Chamberlain. Ο θίασος αυτός θεωρείται πως είχε σημαντική αναγνώριση καθώς το 1603 ο νέος μονάρχης, James I, συνέχισε να τον συντηρεί οικονομικά αφού μετονομάστηκε σε King’s Men. Ο Σαίξπηρ συμμετείχε ως ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Αρκετά νομικά έγγραφα της εποχής που διασώζονται πιστοποιούν πως στη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Σαίξπηρ κέρδισε αρκετά χρήματα. Αναφέρονται χαρακτηριστικά η απόκτηση του σπιτιού του (New Place) στο Στράτφορντ, το 1597, το οποίο ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο σπίτι στην περιοχή καθώς και η αγορά έκτασης στο Blackfriars του Λονδίνου. Παράλληλα φέρεται ως συνιδιοκτήτης του θεάτρου Globe στο Λονδίνο. Την ίδια περίοδο θεωρείται πως είναι γραμμένα μερικά από τα πιο γνωστά του έργα, μεταξύ των οποίων οι τραγωδίες Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Ιούλιος Καίσαρ, Άμλετ, Βασιλιάς Ληρ, Μακβεθ και Οθέλλος.

Τα πρώτα σονέτα του Σαίξπηρ δημοσιεύτηκαν το 1609, αν και γράφτηκαν λίγα χρόνια νωρίτερα και αποτελούσαν ως επί το πλείστον ερωτικά ποιήματα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του καταγράφονται μόλις τέσσερα θεατρικά του έργα εκ των οποίων το τελευταίο είναι ο Ερρίκος ο Η’ , του 1613. Μετά το 1613, ο Σαίξπηρ διέκοψε τη συγγραφή και αποσύρθηκε σε ένα ωραίο καινούργιο σπίτι του Stratford. Όμως πρόλαβε να αφήσει πίσω του ένα εντυπωσιακό αριθμό έργων.

Πέθανε στις 23 Απριλίου του 1616 και ο τάφος του βρίσκεται στο ιερό της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας του Stratford. Ο ενταφιασμός του στο ιερό ήταν μια ιδιαίτερη τιμή που του έγινε όμως όχι λόγω της συγγραφικής του ιδιότητας, αλλά διότι είχε εξαγοράσει ένα μερίδιο της εκκλησίας έναντι 440 λιρών, ποσού σημαντικό για την εποχή. Στον τάφο του Σαίξπηρ τοποθετήθηκε έπειτα από δική του επιθυμία η παρακάτω επιγραφή:

Good friend, for Jesus’ sake forbear,
To dig the dust enclosed here
Blest be the man that spares these stones,
But cursed be he that moves my bones.

και σε ελεύθερη μετάφραση:

Καλέ φίλε, στο όνομα του Θεού συγκρατήσου,
Στο να σκάψεις τη σκόνη που εσωκλείεται εδώ.
Ευλογημένος όποιος ήσυχες αφήσει αυτές τις πέτρες,
Καταραμένος όμως όποιος ανακινήσει τα κόκκαλα μου.

Σχετικά με την επιγραφή αυτή, καλλιεργήθηκε ένας μύθος σύμφωνα με τον οποίο, αδημοσίευτα έργα του Σαίξπηρ πιθανόν να βρίσκονται εντός του τάφου. Μέχρι σήμερα δεν έχει αποπειραθεί να διαπιστωθεί η αλήθεια αυτής της υπόθεσης.

Έργο

Η γνώση της ανθρώπινης φύσης, το πλούσιο λεξιλόγιό του και η βαθειά αντίληψη της δραματικής τέχνης, έδωσαν την ικανότητα στον Σαίξπηρ να γράψει θεατρικά έργα που είναι εξίσου επίκαιρα και συγκινητικά όπως και στην εποχή που γράφτηκαν. Τα ιστορικά του δράματα δίνουν μια διαυγή εικόνα της Αγγλικής ιστορίας. Οι κωμωδίες του εκτείνονται από τη γελωτοποιία του Πακ στο Όνειρο Θερινής Νυκτός, ως το πιο λεπτό χιούμορ των έργων του που περιγράφουν τα ήθη της εποχής. Χρησιμοποίησε τη βαθειά του δραματική αντίληψη στις μεγάλες του τραγωδίες, όπως ο «Άμλετ», ο «Οθέλος», «Μάκβεθ» και «Βασιλιάς Ληρ».

Τα έργα του Σαίξπηρ έχουν παιχτεί και παίζονται στα θέατρα όλου του κόσμου συνεχώς από την πρώτη τους παράσταση, ενώ πολλά από αυτά έχουν μεταφερθεί στη μικρή και μεγάλη οθόνη. Η πρώτη έκδοση του πλήρους έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ χρονολογείται στα 1623 και διατηρείται σήμερα στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Τα έργα του  διακρίνονται σε τραγωδίες, κωμωδίες και ιστορικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις ακριβείς χρονολογίες των έργων του Σαίξπηρ δεν είναι μέχρι σήμερα γνωστές.