karakiza-tsampika

Οι Σχολικοί Σύμβουλοι Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Πληροφορικής, Αγγλικών και Φυσικής Αγωγής στη Ρόδο, οργάνωσαν στις 28 Σεπτέμβρη στο 6^ο Δημοτικό σχολείο Ρόδου συνάντηση των εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων (Πληροφορικής, Φυσικής Αγωγής, Ξενογλώσσσων, Εικαστικών, Μουσικής, Θεατρικής Αγωγής) που υπηρετούν στα Δημοτικά σχολεία του νησιού της Ρόδου. Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου γενικού μέρους ακολούθησαν συναντήσεις σε ομάδες ανά ειδικότητα με τον αντίστοιχο Σχολικό Σύμβουλο.

Στην ομάδα των πληροφορικών έγινε συζήτηση με βάση το Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) Πληροφορικής για τα 800 πιλοτικά δημοτικά σχολεία. Το συγκεκριμένο ΠΣ, αναφέρεται στη διδασκαλία της πληροφορικής ως αυτόνομου διδακτικού αντικειμένου, που καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα επιμέρους θεμάτων σε όλες τις τάξεις. Ειδικά για την τρέχουσα χρονιά, είναι φανερό πως το ΠΣ δεν μπορεί να εφαρμοστεί συνολικά. Δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσει πχ μια τάξη με τα δίκτυα, όταν δεν έχουν προηγηθεί βασικές άλλες γνώσεις που προβλέπονται σε προηγούμενες τάξεις. Μια οδηγία πρέπει να δοθεί για το ζήτημα αυτό, διαφορετικά ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να εκτιμήσει κατά περίπτωση, βάζοντας όμως τον στόχο της κάλυψης των θεμελιωδών εννοιών σε όλες τις τάξεις.

Είναι ωστόσο απαραίτητο να συνδέεται με κάθε ευκαιρία η διδασκαλία της πληροφορικής με εκείνην των άλλων αντικειμένων. Με τον τρόπο αυτό οι μαθητές μπορούν βιωματικά να γνωρίσουν τον υπολογιστή και ως εργαλείο γνώσης και επίλυσης προβλημάτων κι όχι μόνο ως εργαλείο ψυχαγωγίας (όπως μέχρι τώρα) ή ως ένα ακόμα «μάθημα» του σχολείου.  Για παράδειγμα η διδασκαλία των εννοιολογικών χαρτών μπορεί πολύ καλά να «περάσει» μέσα από αυτήν για τα θηλαστικά ζώα ή για τα ιστορικά γεγονότα μιας περιόδου. Υπάρχουν ωστόσο βασικά προβλήματα σε εκκρεμότητα όπως η έλλειψη σχολικού βιβλίου και γενικότερου εκπαιδευτικού υλικού (πχ λογισμικού), τα οποία βέβαια μόνο προσωρινά μπορούν να αντιμετωπισθούν με υλικό από το διαδίκτυο και από προσωπικές εργασίες.

Ως ζήτημα πρώτης γραμμής καταγράφηκε η αναγκαιότητα να γίνει από κάθε εκπαιδευτικό για την κάθε τάξη που μπαίνει μια χαρτογράφηση της σχέσης και της εξοικείωσης που έχουν οι συγκεκριμένοι μαθητές με τους υπολογιστές. Είναι απαραίτητο ο εκπαιδευτικός να γνωρίζει το «παρελθόν» της σχέσης των παιδιών με την πληροφορική, το αν διαθέτουν υπολογιστή και σύνδεση στο διαδίκτυο στο σπίτι, καθώς και τον τρόπο και τον χρόνο που τον χρησιμοποιούν. Ειδικά το θέμα της ασφάλειας και της προστασίας κατά τη χρήση του διαδικτύου θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βασικό θέμα ενασχόλησης της τάξης, από τα πρώτα κιόλας μαθήματα. Είναι επίσης αναγκαίο να μπορέσει να «αποκαλύψει» στην πορεία τις προϋπάρχουσες γνώσεις (ιδέες – αναπαραστάσεις) των μαθητών για τους υπολογιστές, το διαδίκτυο, την πληροφορική. Πολλές από αυτές δεν σχετίζονται με τις επιστημονικές έννοιες, είναι προϊόν κοινωνικής δραστηριότητας και εμπειρίας, δεν εξαλείφονται εύκολα και αποτελούν γνωστικά εμπόδια στην οικοδόμηση νέων γνώσεων.

Προκύπτει επομένως και με βάση όλα τα προηγούμενα, ανάγκη άμεσης επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών πληροφορικής των δημοτικών. Η διερεύνηση των λαθών των μαθητών, η άρση των γνωστικών εμποδίων, οι διδακτικές στρατηγικές και τα διδακτικά συμβόλαια που θα χρησιμοποιηθούν,  οι τρόποι αξιολόγησης αλλά και το ίδιο το εκπαιδευτικό υλικό, πρέπει να προσαρμόζονται στις συγκεκριμένες ηλικιακές κλίμακες, να διαπερνώνται από τις ιδέες της συνεργατικής και νοηματοδοτημένης μάθησης, να συναντώνται με τις ανάγκες της εξατομικευμένης διδασκαλίας και να «σφραγίζονται» από παιγνιώδη χαρακτηριστικά.

Τέλος ιδιαίτερα μας απασχόλησε το ζήτημα των εργαστηρίων των σχολείων και των υποδομών που αυτά διαθέτουν. Επισημάνθηκε ότι σε αρκετές περιπτώσεις ο χώρος είναι πολύ μικρός για να μπορέσουν μέσα σ? αυτόν να συνυπάρξουν περίπου 25 παιδιά. Οι διατιθέμενοι υπολογιστές είναι συχνά παλιάς τεχνολογίας, χρειάζονται αναβάθμιση, συντήρηση, αλλαγή και ο αριθμός τους μπορεί να είναι μικρός, με αποτέλεσμα να κάθονται 5 ή 6 μαθητές μπροστά σε κάθε οθόνη. Πολλές φορές το εργαστήριο χρησιμοποιείται και ως τάξη, λόγω γενικότερης έλλειψης σχολικού χώρου. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει θεσμοθετημένος κανονισμός εργαστηρίου πληροφορικής στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση και με βάση την εμπειρία που έχουμε από τη λειτουργία των εργαστηρίων στη Δευτεροβάθμια, προτείνουμε:

• Ο Διευθυντής του σχολείου μετά από πρόταση του εκπαιδευτικού πληροφορικής και μέχρι την παραλαβή των φορητών υπολογιστών, να εισηγηθεί στη σχολική επιτροπή (όπου είναι αναγκαίο) την έγκριση δαπάνης ώστε το υπάρχον εργαστήριο να οργανωθεί και να λειτουργεί με τρόπο που να μπορεί να υποστηρίζει την υλοποίηση του Προγράμματος Σπουδών.
• Να υπάρχει σε κάθε εργαστήριο βιβλίο συμβάντων που θα συμπληρώνεται από τον εκάστοτε διδάσκοντα και στο οποίο θα καταγράφονται οι βλάβες, οι δυσλειτουργίες και όλα τα προβλήματα που παρουσιάζονται, ώστε να γίνεται η αποκατάστασή τους με ορθολογικό τρόπο.
• Ο σύλλογος διδασκόντων να συζητήσει κανόνες χρήσης του εργαστηρίου πληροφορικής (βιβλίο συμβάντων, ώρες χρήσης, προστασία και ασφάλεια, λογισμικά, διαχείριση τάξης), για την τήρηση των οποίων θα έχει την ευθύνη. Το εργαστήριο πρέπει να είναι ανοικτό σε κάθε πιστοποιημένο εκπαιδευτικό που θέλει να το χρησιμοποιήσει για τη διδασκαλία του.

Η διδασκαλία της Πληροφορικής στο δημοτικό είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη, όπου αναπτύσσεται έντονος προβληματισμός από εκπαιδευτικούς, γονείς, ειδικούς, με ποικίλες και συγκρουόμενες απόψεις, πολλές από τις οποίες θα δοθεί η ευκαιρία να μπουν στη δοκιμασία της πράξης. Το τι πρέπει να γίνει είναι συνάρτηση παραγόντων που εμπλέκουν τους θεσμούς, τις επιστήμες, τις υποδομές και τους ανθρώπους. Το τι τελικά θα γίνει αποτελεί όπως πάντα ένα διαρκές διακύβευμα που θα «παιχτεί» στο εσωτερικό των σχολείων και των τάξεων?

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 30th, 2010 στις 8:40 πμ στην κατηγορία Uncategorized. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.