Άρθρα - Απόψεις - Θέσεις
 
 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2

 

Τελευταία άρχισε γίνεται συζήτηση για μεγαλύτερους δήμους. Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν υπάρχει καμία επίσημη ανακοίνωση από την πολιτεία. Κάποιοι, όμως, κάνουν τους “λαγούς” στην προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης να συρρικνώσει ακόμα περισσότερο την ελληνική ύπαιθρο. Στο φαινόμενο αυτό, διότι περί φαινόμενου πρόκειται, θέλω να διατυπώσω τις απόψεις μου.

  1. Συζητούν όλοι μόνο για την επαρχία. Για την πρωτεύουσα και την συμπρωτεύουσα δεν κάνει κανένας κουβέντα, όπου τα όρια των δήμων είναι από δυσδιάκριτα μέχρι αλληλοκαλυπτόμενα.
  2. Πότε αξιολογήθηκε ο «Καποδίστριας 1» και κρίθηκε ανεπαρκής ώστε να πάμε στον «Καποδίστρια 2»;
  3. Διαπίστωσε κανένας ότι ξαναζωντάνεψε η ύπαιθρος και πρέπει να κάνουμε ακόμα ένα βήμα για να την ανεβάσουμε κι άλλο;
  4. Τι αλήθεια ήταν αυτό που δεν μπορούσε να γίνει με τις πρώην κοινότητες και έγινε με την κατάργησή τους; Τα Συμβούλια Περιοχής και οι διαδημοτικές συνεργασίες δεν θα μπορούσαν να τα πραγματοποιήσουν;

Φαίνεται ότι ορισμένοι βιάζονται να γίνουν μεγαλοδήμαρχοι. Κάποιοι τις θέσεις τους τις αλλάζουν ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση. Αλήθεια ποιος είπε ότι ένας δήμος των 20 -25 χιλιάδων κατοίκων είναι καλύτερος από ένα δήμο 4- 5 χιλιάδων;
Αλλού είναι το πρόβλημα. Στο οικονομικό. Όσοι δήμοι κι αν γίνουν αν η εκάστοτε κυβέρνηση δεν αποδίδει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τα χρήματα τα οποία της παρακρατεί από τη φορολογία των πολιτών στο όνομα της η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η κεντρική εξουσία δεν «ξεθαρρεύει» την ΤΑ. Την επιτρέπει να κινείται πάντα μέσα σε ένα ασφυκτικό νομικό πλαίσιο που αυτή αποφασίζει. Γι αυτό άλλωστε δίνονται και τα χρίσματα. Για τον καλύτερο έλεγχο των αιρετών. Μεγάλοι, λοιπόν, δήμοι σημαίνει, κομματική πόλωση, στήριγμα σε μεγάλα κομματικά στελέχη, πολυέξοδες προεκλογικές δαπάνες που λίγοι μπορούν να τις αντέξουν. Έτσι πετυχαίνει να κάνει πιο απόμακρη  την ηγεσία της ΤΑ από το λαό και κατά συνέπεια πιο εύκολη και ανώδυνη επιβολή φόρων και τελών.
Η ΤΑ, όμως, είναι ένας θεσμός από τη φύση του κοντά στον πολίτη κι έτσι θα πρέπει να μείνει. Έχουμε χρέος όλοι να αντιδράσουμε και να μην επιτρέψουμε την παραπέρα συρρίκνωση της ΤΑ και της ελληνικής υπαίθρου. Και επιτέλους κάποτε ας ρωτήσουμε και το λαό τη θέλει.
chantzoplakis@sch.gr

 
Κατεβάστε το κείμενο σε μορφή .doc
 
lefty Επιστροφή