Τ Α    Θ Α Ρ Ρ Ο Υ Ν Ι Α

(Για να δείτε διαδρομές προς Θαρρούνια κάντε κλικ στα: Διαδρομή_Γυμνού  ,  Διαδρομή_Αλιβέρι )
        Τα Θαρρούνια είναι ένα γραφικό ορεινό χωριουδάκι στην κεντρική Εύβοια, με γεωγραφικές συντεταγμένες : μήκος ανατολικό 23^ο 58' 45'' και πλάτος βόρειο 38^ο 30' 44''.O οικισμός υπάχθηκε το 1836 στον τέως δήμο Ταμυνείων. Το 1845 τα Θαρούνια υπάχθηκαν στον τέως δήμο Δυστίων και ο δήμος Ταμυνείων μετονομάστηκε σε δήμο Αυλώνος. Το Σεπτέμβριο του 1896 ο τέως δήμος Δυστίων μετονομάστηκε σε δήμο Ταμυνέων και τα Θαρούνια παρέμειναν μέχρι και το 1912 στο δήμο Ταμινέων. Αναγνωρίστηκε σε κοινότητα στις 16/08/1912, όταν καταργήθηκε ο τέως δήμος Ταμυνέων. Στις 04/12/1997 η κοινότητα καταργήθηκε και υπάχθηκε στο δήμο Ταμιναίων ως Δημοτικό Διαμέρισμα, μετά την ενοποίηση των Δήμων και Κοινοτήτων με τον πρόγραμμα "Ιωάννης Καποδίστριας". Σήμερα τα Θαρρούνια είναι Δημοτική Κοινότητα του νέου Καλλικράτειου Δήμου "ΚΥΜΗΣ-ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ" με το πρόγραμμα "Καλλικράτης 2010".
        Βρίσκεται βόρεια του χωριού Παρθένι δυτικά του χωριού Τραχήλι ανατολικά του χωριού Γυμνό και νότια του χωριού Σέττα, με 200 περίπου υπερήλικες κατοίκους σήμερα, κτισμένο μέσα στη μία πλευρά της χαράδρας του χείμαρρου Χόνδρου.
Κτίστηκε το 1666 μ.Χ. από τους κατοίκους του παλιού χωριού «Κακή Πέτρα» οι οποίοι απέμειναν από μία θανατηφόρα πανώλη. Τα ερείπια του παλιού χωριού «Κακιά Πέτρα», σώζονται ακόμη και σήμερα - στα επίσης ερείπια του «Κουτρουλόπυργου», ενός ακόμη πύργου της Ενετοκρατίας - δίπλα στο εκκλησάκι του Αγιονικόλα. Κατά μία άλλη εκδοχή, το χωριό έχει κτισθεί πάνω στα ερείπια παλαιότερου χωριού ? καταστράφηκε από σεισμό - στην ίδια θέση, που ισχυροποιείται αυτή η άποψη από στοιχεία που βρέθηκαν στα θεμέλια των παλιών σπιτιών.
       Το αρχαίο όνομα του χωριού ήταν «Χαρώνεια» ή «Χαρούνια», που πήρε μάλλον το όνομά του από την διαμόρφωση του σκληρού και κακοτράχαλου εδάφους, με σπηλιές και βάραθρα, εικόνα που παραπέμπει στις θεότητες του Άδη Χάρωνα και Πλούτωνα. Από αυτά τα Χαρώνεια βάραθρα άρχιζε ? όπως πίστευαν ? ο δρόμος για τον Άδη. Στη συνέχεια τα «Χαρώνεια» έγιναν «Χαρούνια» κατόπιν «Θαρούνια» και τέλος «Θαρρούνια». Για να δείτε τα παλαιότερα σπίτια του χωριού στην σημερινή του θέση κάντε κλικ Θαρρούνια_Σπίτια
        Ο Τσουκαλάς είπε: "Και ρωτάμε τον εαυτό μας, πόσες φορές να άλλαξε ο τόπος αυτός, πόσοι σεισμοί τον κούνησαν και πόσοι κεραυνοί έπεσαν πάνω του; Εμείς χωριό μας, σε βρήκαμε μικρό πριν από αρκετά χρόνια. Δεν είχες πολλές ψυχές. Γύρω στους τριακόσιους περίπου. Φτωχό γι' αυτή την εποχή, μα και πολύ τρανό από τ' άλλα τριγύρω χωριά. Η φήμη σου πως είχες εργατικούς ανθρώπους και τίμιους ήτανε γεγονός! Τα περίχωρα το ομολογούσαν. Τα παιδιά σου ζούσανε μια στερημένη ζωή. Η εργατικότητα στο ανώμαλο έδαφος έκανε τη γη να καρπίζει, ποτισμένη με ποταμούς ιδρώτα! Νύχτα ζεύουν και νύχτα ξεζεύουν για να βγει το γέννημα. Η ζωή φτωχή αλλά χωρίς άγχος. Σπέρνει το στάρι, τα κουκιά, το κριθάρι, τη φακή, το λαθούρι, τα ρεβίθια, με την ελπίδα πότε θα βρέξει, να καρπίσουν, να φάει η οικογένεια. Ο κόσμος σου δεν έχει καταθέσεις σε τράπεζες! Ελπίζει στον κόπο του και τις καιρικές συνθήκες".

Η πιο συνηθισμένες ασχολίες των κατοίκων των Θαρρουνίων ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία. Πολλοί όμως από αυτούς δούλευαν στα ορυχεία του Αλιβερίου απ? όπου εξορύσσονταν λιγνίτης από μεγάλα βάθη, για να τροφοδοτηθεί ο ατμοηλεκτρικός σταθμός της ΔΕΗ στον Κάραβο (επίνειο του Αλιβερίου). Σήμερα πολύ λίγοι είναι εν ενεργεία εργάτες της ΔΕΗ, αφού οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι - όσοι κατάφεραν να επιζήσουν - αφού οι συνθήκες εργασίας στις υπόγειες στοές των ορυχείων ήταν πάρα πολύ επικίνδυνες και ανθυγιεινές .
Κατά διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών και όχι μόνο, πολλοί Θαρρουνιάτες πατριώτες έλαβαν μέρος σ' αυτήν, μερικοί μάλιστα φιλοξενήθηκαν ! ! ! στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζιστών και πολλοί από αυτούς συμμετείχαν σε μάχες και επιχειρήσεις των ανταρτών. Ο παπάς μας, Γεώργιος Βασιλείου Γιαννούλης περιγράφει γλαφυρότατα τα γεγονότα εκείνης της εποχής, σε κάποιες σημειώσεις του εξέδωσε λίγο πριν αφήσει τα εγκόσμια. (Κάνε κλικ  Παπαγιώργης  για να δεις αυτές τις σημειώσεις και σε αυτή τη διεύθυνση  https://youtube/nNP2-z-ZBNs  μπορείς να ακούσεις το  "Αντάρτικο" τραγούδι όπως αυτό τραγουδιέται στην Απείρανθο της Νάξου).

Με τη γεωργία, ασχολούνται σήμερα πάρα πολύ λίγοι κάτοικοι αφού όπως είπαμε οι περισσότεροι είναι υπερήλικες και το έδαφος είναι άγονο και πετρώδες ώστε αξίζει να ξοδέψει κανείς κόπο και χρήμα για μία απόδοση σχεδόν μηδαμινή; Λίγοι όμως από αυτούς καλλιεργούν λίγα κτήματα για ζωοτροφές και όχι παραγωγή σιτηρών για διατροφή των κατοίκων.

Επίσης ο αριθμός των κτηνοτρόφων έχει περιοριστεί σημαντικά ώστε σήμερα - το έτος 2020 - οι επαγγελματίες κτηνοτρόφοι είναι μόλις τέσσερις (Παλόγος Δημήτριος, Κάλφας Κώστας, Λάμπρου Κώστας, Κούτουλας Κωνσταντίνος (Κωνιόρδος))

Όμως παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων αυτού του μικρού χωριού, παρά τον κοινωνικό αποκλεισμό τους λόγω ανύπαρκτου οδικού δικτύου, παρά την μεγάλη φτώχια από την έλλειψη οικονομικών πόρων, παρά την μεγάλη θνησιμότητα λόγω έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, παρά τις δυσκολίες μάθησης αυτών των λίγων γραμμάτων στο σχολείο λόγω έλλειψης πολλές φορές δασκάλων, αλλά και πολλών άλλων παραγόντων, υπήρχε μία επιθυμία των παιδιών και των γονέων τους αλλά και ανάγκη να σπουδάσουν, για μία καλύτερη ζωή από αυτήν που ζούσαν όλοι τους. Έτσι υπάρχει σήμερα ένας μεγάλος αριθμός αποφοίτων Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. Θαρρουνιατών, δυσανάλογος με τον αριθμό των κατοίκων και συγκρίνοντάς τον βέβαια και με αντίστοιχους αριθμούς άλλων χωριών ή πόλεων και κωμοπόλεων της ευρύτερης περιοχής μας. (Κάνε κλικ  Επιστήμονες για να δεις ονόματα και ειδικότητες)

Στη θέση «κακαλίτσα υπάρχει σπήλαιο με το όνομα "Σκοτεινή". (κάνε κλικ Σκοτεινή να δεις λεπτομέρειες για το σπήλαιο)