Tα μάτια σου Όταν κοιτάζω τα μάτια σου, μορφή απροσπέλαστη, δεν ξέρω, δεν μπορώ μια θάλασσα δίχως χρωματισμένα φώτα ματαιωμένες γιορτές, πικρή γεύση του άδειου και ανώφελου καιρού [Από τη συλλογή Δύσκολος θάνατος (1954)] ****** Ν’ αφήνεσαι … Continue reading →
V Θά ?θελ? ν? φωνάξω τ? ?νομά σου, ?γάπη, μ? ?λη μου τ?ν δύναμη. Ν? τ? ?κούσουν ο? χτίστες ?π? τ?ς σκαλωσι?ς κα? ν? φιλιο?νται μ? τ?ν ?λιο ν? τ? μάθουν στ? καράβια ο? θερμαστ?ς κα? ν? … Continue reading →
«Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριον βοά μέσα στην πλάσι» Τις μέρες τις γλυκιές του Σεπτεμβρίου, όταν δεν έχει ακόμη βρέξει και είναι το άκουσμα των ήχων πιο αραιό και η γεύσις των ωρών και από του θέρους πιο πυκνή, όταν στους κήπους … Continue reading →
Παραινέσεις Τώρα πια δεν ενδείκνυται Η προσφυγή στις παλιές φωτογραφίες Η ζωή έχει τόσες μεταπτώσεις Μην εισχωρείτε στην εποχή των ερώτων Στα βίαια καλοκαίρια μην υποκύπτετε Στη σαγήνη των παλαιών φωνών Η κυτταρίνη διατηρεί χαμόγελα και στάσεις Στο λυκαυγές του … Continue reading →
Ωδή Η ωδή, ως είδος λυρικής ποίησης, πρωτοκαλλιεργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Αρχικά, οι ωδές είχαν υμνητικό ή εγκωμιαστικό χαρακτήρα. Ήταν τραγούδια που ψάλλονταν και τραγουδιούνταν από χορευτές προς τιμή ενός θεού ή αποτελούσαν εγκώμια για ένα σημαντικό πρόσωπο. Ονομαστές είναι … Continue reading →
Το σώμα σου κι εγώ Έχουμε πολύ ταξιδέψει το σώμα σου κι εγώ έχουμε φανταστεί όσα ένα σώμα κι ένα εγώ μπορούν να φανταστούν. Το σώμα μου κι εγώ έχουμε ονειρευτεί το σώμα σου σε στάσεις που ποτέ σου δε … Continue reading →
Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1900 αλλά πολύ νωρίς μετακόμισε στον Πειραιά, όπου τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του και πέρασε όλη τη ζωή του. Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση, με μεταφράσεις ξένων ποιητών και την κριτική. Το ποιητικό … Continue reading →
Mε αρπάξατε από το πόδι: «Για πού το βάλαμε;». «Στο δάσος, να πάρω λίγο καθαρό αέρα», δικαιολογήθηκα.«Στο καλό . Ήθελα μόνο να σου πω ότι εγώ είμαι λύκος-άγριος και μόνος-.αλλά κι εσύ λύκος είσαι ντυμένος Κοκκινοσκουφίτσα, η πιο μοναχική Κοκκινοσκουφίτσα … Continue reading →
Μετά από λίγο μαθαίνεις Την ανεπαίσθητη διαφορά Ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι Και να αλυσοδένεις μια ψυχή Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια Και αρχίζεις να μαθαίνεις Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια … Continue reading →
Salvador Dali , Δον Κιχώτης ?τσάλινος κα? σοβαρ?ς ?πάνω στ? ?λογό του τ? ?χαμνό, το? Θερβαντ?ς ? ?ρωας περνάει, κα? πίσω του, τ? στωικ? γαϊδούρι του καβάλα ? ?πποκόμος του ? χοντρ?ς ?γάλια ?κολουθάει. Α??νες πο? ξεκίνησε κι α??νες πο? … Continue reading →
