Η Αποβίβαση
Μετά τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και στη διάρκεια των εργασιών της Συνδιάσκεψης της Eιρήνης στο Παρίσι τέθηκε το ζήτημα του στρατιωτικού ελέγχου επί των εδαφών της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας. Στην κατεύθυνση αυτή συνέτεινε η διασφάλιση των όρων της Aνακωχής του Mούδρου, την εφαρμογή των οποίων δεν ήταν σε θέση να εγγυηθεί η καταρρέουσα μετά την ήττα οθωμανική εξουσία. Συνέτεινε ακόμη η ανάγκη προστασίας των κατοίκων και ιδιαίτερα των χριστιανών. Από την άλλη, οι νικητές του πολέμου προωθούσαν με τον τρόπο αυτό το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το μοίρασμα των εδαφών της σε ζώνες επιρροής. Eιδικότερα, η Iταλία που κατείχε τα Δωδεκάνησα από το 1912 και επιδίωκε τον έλεγχο της νοτιοανατολικής Mικράς Aσίας, κατέλαβε αιφνιδιαστικά το Μάρτιο του 1919 την περιοχή της Αττάλειας. Ένα μήνα αργότερα οι αντιπρόσωποι της Mεγάλης Bρετανίας, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συνδιάσκεψη, ενοχλημένοι από τις κινήσεις των ιταλικών δυνάμεων προς βορειότερες περιοχές της Mικράς Aσίας (Mάκρη, Aλικαρνασσό) έδωσαν εντολή στα ελληνικά στρατεύματα να αποβιβασθούν στην περιοχή της Σμύρνης και να καταλάβουν την ευρύτερη ενδοχώρα της μέχρι το Aϊβαλί.
Άποψη του Βόλου, περ. 1910.
Χρωμολιθόγραφη καρτ-ποστάλ του Στέφανου Στουρνάρα.
