Ας ταξιδέψουμε σε πόλεις, δρόμους και σοκάκια σε όλο τον κόσμο.
Ας θαυμάσουμε τις δημιουργίες ανθρώπων που σίγουρα διαθέτουν μεράκι και ταλέντο.
KΩΣTHΣ ΛIONTHΣ- εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
«Συχνά ανατρεπτικής διάθεσης, «προσβάλλουν» τις τρέχουσες αισθητικές και ηθικές αντιλήψεις. Aρεστό ή μη ως κίνημα και ως έκφραση, είναι πάντως ενεργό στοιχείο στην ταυτότητα της κάθε μεγαλούπολης. «Zωηρή» ή, αν θέλετε, «επιθετική» έκφραση το γκράφιτι, έχει τους οπαδούς του, έχει, όμως, και τους εχθρούς του. Mε σταθερό πεδίο δράσης τον δρόμο, εύκολα δέχεται βολές επίκρισης. Oι αντιδράσεις απέναντί του καλύπτουν όλη τη βαθμίδα του θυμικού. Ξεκινούν από εντελώς εχθρικές, περνάνε ενδιάμεσα σε ψυχρές ή σε αδιάφορες και καταλήγουν σε θετικές, ιδίως στις νεαρές ηλικίες. Oι σελίδες του αφιερώματος δεν επιδιώκουν εξιδανίκευση του γκράφιτι. Mόνη πρόθεση είναι μια γνωριμία μαζί του. Ως θέμα κάπου «ενοχλεί». Aς μη δώσει, όμως, λαβή για επικρίσεις. Eίτε χρώμα δίνει στους δρόμους είτε ήχο, πρόκειται για νεανικό φαινόμενο και στα φαινόμενα, ιδίως τα κοινωνικά, η μονοδιάστατη «ανάγνωση» είναι επικίνδυνη.»
Ένα εντυπωσιακό δωμάτιο Στο ξενοδοχείο Au Vieux Panier στη Μασσαλία. Ονομάζεται 'Δωμάτιο Πανικού' και αποτελείται από δύο διαφορετικούς κόσμους : στον ένα χώρο κυριαρχεί το απόλυτο λευκό ενώ στον άλλο, κυριαρχούν διάφορα χρώματα που έχουν δημιουργηθεί από εκατοντάδες γκραφίτι. Απόλυτη αντίθεση, η μάχη της αταξίας των χρωμάτων με την τάξη και τη νηφαλιότητα του λευκού. |
Τάδε έφη...
«Χωρίς κοινό, χωρίς την παρουσία των θεατών, οι θησαυροί δε θα πληρούσαν τον προορισμό για τον οποίο φτιάχτηκαν. Γιατί ο θεατής είναι ο τελικός καλλιτέχνης. Η ματιά του, η καρδιά του και το πνεύμα του - με μεγαλύτερη ή μικρότερη ικανότητα να αντιληφθεί την πρόθεση του δημιουργού - δίνουν ζωή στους θησαυρούς»
Σαλβαδόρ Νταλί
Απόσπασμα από το «Μανιφέστο για τις Τέχνες του Δρόμου»
« Οι άνθρωποι μας συναντούν τις πιο πολλές φορές κατά τύχη,
κάποιες φορές χωρίς να το καταλαβαίνουν,
υπάρχουμε για όλα τα αυτιά και τα μάτια, ζωντανεύουμε κάθε είδους τόπους...
Μας λένε του δρόμου, είναι η σκηνή μας, το δικό μας ρινγκ, η επιλογή μας...
Δηλώνουμε επίμονα και δυνατά πως υπάρχει κάτι για να δούμε, να μοιραστούμε, να συναντήσουμε...
Πιστεύουμε ότι η τέχνη μπορεί να σώσει τον κόσμο, αλλά, αν γίνεται, αμέσως...
Κι ότι πρέπει να ξεδιπλωθεί...
Σε δρόμο ανοιχτό... ».
Ομοσπονδία των Τεχνών του Δρόμου