Θεολογικές Αναζητήσεις


Ένας ιστότοπος για την Εκπαίδευση και τη Θρησκεία.Έχει στόχο να γίνει χώρος εκπαίδευσης, συνεργασίας και ανταλλαγής απόψεων ανάμεσα στους μαθητές μου και εμένα.

Get Adobe Flash player

Ο καιρός στην Αθήνα

Ποιος γιορτάζει σήμερα;

Τι ώρα είναι;

Europe, Athens

Τυχαία Εικόνα

images-23.jpg

Αριθμός επισκεπτών

22053
TodayToday3
YesterdayYesterday7
This_WeekThis_Week66
This_MonthThis_Month207
All_DaysAll_Days22053

Ενημερωτικοί κόμβοι

1 | 2 | 3 | 4

Previous ◁ | ▷ Next

Το σχολείο μας φέτος, 2017, κλείνει 78 χρόνια λειτουργίας. Η ιστορία του είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλη, σημαντική και άρρηκτα συνυφασμένη με την πορεία εξέλιξης του δήμου Περιστερίου.
Η δημιουργία του πνευματικού αυτού ιδρύματος σηματοδοτήθηκε από την επιτακτική ανάγκη εκείνης της εποχής για μάθηση.
Ένα χρόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, το 1923 ήρθαν στην Ελλάδα 1.500.000 πρόσφυγες, από τους οποίους 300.000 έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Το σημερινό Περιστέρι, που τότε εντασσόταν στο δήμο της Αθήνας, έγινε γρήγορα τόπος συγκέντρωσης χιλιάδων προσφύγων από την περιοχή της Μ. Ασίας, του Πόντου, της Θράκης και της Μακεδονίας. Τη θέση των των περιβολιών παίρνουν ξύλινες παράγκες και τα πλινθόκτιστα οικήματα, προκειμένου να στεγαστεί ο μεγάλος αριθμός των ανθρώπων αυτών.

«Αυτές οι παράγκες ήτανε στη σειρά, θυμάται η Καλλιόπη. Δέκα δωμάτια από τη μια και δέκα από την άλλη. Ο δρόμος μεταξύ τους ήταν μόλις τρία μέτρα. Κάθε δωμάτιο είχε ένα παράθυρο και μια πόρτα».

Παράγκες φτιαγμένες πρόχειρα με τα πιο φτηνά ξύλα. Στη στέγη είχαν πισσόχαρτο. Στο δάπεδο χώμα. Ένα δωματιάκι για κάθε οικογένεια. Χωρίς κανέναν άλλο βοηθητικό χώρο. Κι οι τουαλέτες δημόσιες! Εκεί τους είπαν ότι θα μείνουν προσωρινά. Έμειναν για πάντα.

Γύρω από αυτόν τον πυρήνα των παραγκών άρχισε να οικοδομείται σιγά σιγά το νέο Περιστέρι. Μεμονωμένοι πρόσφυγες όπως από το Πόντο φτιάχνουν μόνοι τους χτιστά σπίτια που θα αποτελέσουν το συνοικισμό των Ποντίων.

Η ισχνή ανάπτυξη και οι ελάχιστες υποδομές της επέτειναν την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιούργησε ο συνωστισμός, με κύρια την φτώχεια, τη ανεργία που άρχισαν να γίνονται μάστιγα της εποχής.
Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και δίκτυο ύδρευσης, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχασαν την δίψα για ζωή .Ένιωσαν ότι τα τραύματα τους θα επουλωθούν από την παιδεία. Έτσι, το 1939, ιδρύθηκε στην περιοχή της Κολοκυνθούς το θρυλικό για πολλούς '' ΙΑ, μικτό Γυμνάσιο Περιστερίου''. Οι χώροι στέγασης του, αλλά  και τα ονόματα του έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά στο πέρασμα του χρόνου.
Το ''ΙΑ'', όπως πολλοί μέχρι σήμερα ονομάζουν δεν έμοιαζε εξωτερικά καθόλου  με το τωρινό κτίσμα, αλλά ούτε και βρισκόταν στην θέση που βρίσκεται σήμερα.
Αρχικά, στεγαζόταν σε μια φτηνή ξυλοκατασκευή, μαι παράγκα. Το σχολείο ήταν οκτατάξιο, και η συνδιδασκαλία αποτελούσε την κύρια εκπαιδευτική μέθοδο. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, το σχολείο επεκτάθηκε στην οδό Επιδαύρου και Τσάτωνα. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε κατά την λειτουργία του, το 1954 απέκτησε σχεδόν διπλάσιο αριθμό μαθητών. Προκειμένου να λειτουργήσει αποτελεσματικά ενοικιάστηκαν δύο όροφοι με έξι νέες αίθουσες, αλλά και προαύλιο, που μέχρι τότε ήταν ανύπαρκτο. Για περισσότερα επισκεφθείτε τον ιστότοπο  του σχολείου.

Το σχολείο μας σήμερα

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Πού στηρίζεται το σχολείο μας

Είναι παλιό 40 χρόνων και βάλε…

΄Εχει όμως απίθανη αυλή, τέτοια που μπορείς να βλέπεις την ανατολή.

Σκάλες και αίθουσες ευρύχωρες, αλλά ακόμη δεν τις έχουν ζωγραφίσει όλες τα παιδιά.

Καθηγητές καλούς και ορεξάτους. Να τους συγχωράτε αν κάνουν καμιά βλακεία. Πιστεύουν οτι είναι για το καλό των παιδιών.  Βιβλιοθήκη όμορφη. Να΄ναι καλά οι γονείς  που την ανοίγουν.

Παίζουμε και θέατρα,  κάνουμε και εκδηλώσεις, πάμε εκδρομές .΄Εχουμε και κλειστό γυμναστήριο που αρέσει πολύ στα παιδιά και το ζηλεύουν όλοι.

Και αίθουσες με υπολογιστές και εργαστήρια Φυσικής-Χημείας και καλλιτεχνικών και μουσικής και ξένων γλωσσών και μαθηματικών και τεχνολογίας.

Σ΄ όλα αυτά στηρίζεται το σχολείο μας.

Μα πάνω απ΄όλα τούτο το σχολείο στηρίζεται

ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ

 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

 

Μία άποψη για την εκπαίδευση

34922209270_55bdaebf60

Η φωτογραφία απεικονίζει μία άποψη για την εκπαίδευση.

Για να μάθουν τα παιδιά πρέπει να είναι ήρεμα. Άλλος, (ο αέρας, μέσω του χαρταετού, που συμβολίζει εσάς και εμάς), να τα κινεί. -Να ‘ναι πάντα με χαμόγελο ανέμελο…

-Να ‘χουν εμπιστοσύνη στους δασκάλους τους και σε σας…

-Να μην φοβούνται να μιλήσουν…

-Να συνεργάζονται.

-Και άλλα πολλά.

Μόνο τότε και με προϋπόθεση το διάβασμα, θα μπορέσουν να αποδώσουν αυτά που περιμένουμε από αυτά.

 

 Πανόπουλος  Αναστάσιος

 

 

 

 Τι γιορτάζουμε την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως;

Σήμερα Κυριακή 19 Μαρτίου, είναι τρίτη Κυριακή των Νηστειών. Ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και εορτάζεται κάθε χρόνο 28 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα. Τι ακριβώς σημαίνει, όμως, και τι γιορτάζουμε αυτήν την ημέρα;

 

Ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως γιατί στην αγρυπνία ή στον Όρθρο αυτής της μέρας, μετά από τη μεγάλη Δοξολογία, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στο πλαίσιο του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς. Ακόμα δε περισσότερο οι Ειρμοί του Κανόνα της Κυριακής είναι παραμένει από την πασχαλινή ακολουθία,«Αναστάσεως ημέρα», και ο Κανόνας είναι παράφραση του αναστάσιμου Κανόνα (Σταυροαναστάσιμος Κανόνας).

Ποιό, όμως, είναι το νόημα όλων αυτών; Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή.Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή την κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.

Η Σαρακοστή είναι η σταύρωσητου εαυτού μας, είναι η εμπειρία – περιορισμένη βέβαια – που αποκομίζουμε από την εντολή τουΧριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μάρκ. 8,34). Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν΄ ακολουθήσουμε το Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός, όχι ο δικός μας,είναι εκείνος που μας σώζει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους. Αυτό μας εξηγεί το συναξάρι της Κυριακής αυτής:

«Τη αυτή ημέρα Κυριακή τρίτη των Νηστειών, την προσκύνησιν εορτάζομεν του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού». Επειδή στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι΄ αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας· μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου Ιησού Χριστού και μας παρηγορεί... Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που κατάκοποι, αν βρούν κάποιο ευσκιόφυλλο δένδρο κάθονται για λίγο ν΄αναπαυθούν και ανανεωμένοι συνεχίζουν το δρόμο τους. Έτσι και τώρα τον καιρό της νηστείας και στο δύσκολο ταξίδι της προσπάθειας, ο ζωηφόρος Σταυρός φυτεύτηκε στο μέσον του δρόμου από τους αγίους Πατέρες για να μας δώσει άνεση και αναψυχή, για να μας ενθαρρύνει στην υπόλοιπη προσπάθειά μας.

Ή, για να δώσουμε και ένα άλλο παράδειγμα: όταν έρχεται ένας βασιλιάς, πριν απ’ αυτόν πορεύονται τα διακριτικά του γνωρίσματα, τα σκήπτρα, τα σύμβολα του και ύστερα εμφανίζεται ο ίδιος χαρούμενος για τη νίκη και μαζί του χαίρονται και όλοι οι υπήκοοί του· έτσι και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, που σε λίγο θα μας δείξει τη νίκη Του κατά του θανάτου Του και θα εμφανιστεί μετά δόξης την ημέρα της αναστάσεως, μας στέλνει πρώτα το σκήπτρο Του, τη βασιλική σημαία, το ζωοποιό Σταυρό ώστε να μας προετοιμάσει να δεχτούμε και τον ίδιο τον Βασιλιά και να Τον δοξάσουμε για τη νίκη...

Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πικρία που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στην πορεία μας στην έρημο έως ότου φτάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του... Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλον Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύτηκε στον Παράδεισο,γι΄ αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσον της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ της ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή· να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μαςστο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε.

Copyright © 2024 Θεολογικές Αναζητήσεις  Rights Reserved.