|
Από μέρες είχαμε αποφασίσει μαζί με τους δασκάλους
του Σχολείου μας να επισκεφτούμε τα Μετέωρα . Την Παρασκευή το πρωί ήρθε το
λεωφορείο και μας μετέφερε στον Ιερό αυτό τόπο.
Η θέα των βράχων ήταν
καταπληκτική. Μέσα από τα
παράθυρα του λεωφορείου νιώθαμε φόβο και ανατριχίλα όταν βλέπαμε κάτω τους
ατέλειωτους γκρεμούς. Αν και φοβόμασταν σκεφτόμασταν ότι δεν θα πάθουμε κακό
γιατί μια αόρατη Θεϊκή δύναμη μας προστάτευε. Κοιτώντας τους αμέτρητους βράχους,
άλλοι έμοιαζαν με ανθρώπινες μορφές και άλλοι με έργα τέχνης, σκαλισμένα από την
ίδια τη φύση.
Σε λίγο ανεβήκαμε τις στροφές και φτάσαμε στο
Μοναστήρι του Αγίου Στεφάνου. Αυτό που αντικρίσαμε, είναι δύσκολο να το
περιγράψουμε. Κάτω από τα πόδια μας απλωνόταν ο Πηνειός Ποταμός σαν ένα πελώριο
φίδι και μια ατελείωτη ευθεία γραμμή γυάλιζε στο φως του πρωινού ήλιου και
χανόταν στο βάθος του Θεσσαλικού κάμπου. Μακριά βλέπαμε τη γαλαζόχρωμη οροσειρά
της Πίνδου και μπροστά μας, στα ριζά των Μετεωρίτικων βράχων, απλωνόταν η όμορφη
κωμόπολη της Καλαμπάκας.
Αφού φωτογραφίσαμε τη μοναδική θέα, περάσαμε μια
μικρή ξύλινη γέφυρα και φτάσαμε στην είσοδο του Μοναστηριού. Διαβήκαμε μια βαριά
θολωτή ξύλινη πόρτα και μπήκαμε στο
εσωτερικό του
. Εκεί μας περίμενε η
Αδελφή Νικόδημη και μας ξενάγησε σε διάφορους χώρους. Πρώτα
πήγαμε στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους και όλοι οι μαθητές χαιρετίσαμε την Κάρα
του Αγίου.
Ο Ναός δεν ήταν πολύ παλιός όπως οι άλλοι. Εκεί
είδαμε και μια ομάδα αγιογράφων που ήταν ανεβασμένοι σε σκαλωσιές και
αγιογραφούσαν τους τοίχους. Μας εξήγησαν πώς γίνονται οι αγιογραφίες και πόσο
δύσκολη ήταν η δουλειά τους.
Στη συνέχεια πήγαμε στο Σκευοφυλάκιο του Αγίου
Στεφάνου. Στο χώρο αυτό φυλάσσονται παλιά χρυσοκέντητα επιτραχήλια, επιγονάτια
και άμφια. Εκεί είδαμε και ένα Επισκοπικό Θρόνο φτιαγμένο από ελεφαντόδοντο,
χρυσούς σταυρούς αλλά μεγάλη εντύπωση μας έκαναν κάτι παλιοί πάπυροι απ' τον 6ο μΧ. αιώνα,
Επισκεφτήκαμε και το Ναό του Αγίου Στεφάνου και η
Αδελφή Μοναχή μας είπε για την ιστορία του και ότι ένας από τους κτήτορες είναι
ο Άγιος Φιλόθεος που καταγόταν από το διπλανό χωριό μας, το Ρίζωμα (Σκλάταινα).
Μετά πήγαμε στην Τραπεζαρία και οι Μοναχές μας
πρόσφεραν γλυκά, χυμούς και νερά. Η Γερόντισσα μας έδωσε από ένα σταυρό κι
ένα σελιδοδείκτη και μας ευχήθηκε καλά Χριστούγεννα.
Σε λίγο, αφού χαιρετίσαμε και ευχαριστήσαμε τις
Αδελφές για τη φιλοξενία τους, ξεκινήσαμε για το Μοναστήρι του Ρουσάνου.
Η ανάβασή μας ήταν αρκετά δύσκολη γιατί είχε πολλά
σκαλιά και δύο γέφυρες.
Η Μονή αυτή είναι μικρότερη από τη Μονή του Αγίου
Στεφάνου. Μεγάλη εντύπωση μας έκανε ο μικρός ναός και οι παλιές αλλά πολύ
ζωντανές τοιχογραφίες του. Η δόκιμη Αδελφή Βασιλική, μας εξήγησε αναλυτικά τις
τοιχογραφίες και τη σημασία τους. Με υπομονή μας εξηγούσε το κάθε τι που βλέπαμε
μέσα στο μικρό αυτό Ναό. Αν και πήγαμε και άλλες φορές στο Μοναστήρι με τους
γονείς μας οι περισσότεροι από εμάς, όμως, σήμερα για πρώτη φορά γνωρίσαμε πραγματικά τον ιστορικό αυτό ναό που όπως μας εξήγησε η αδελφή Βασιλική τις
τοιχογραφίες τις έκανε το 1569 μΧ. ο Τζώρζης, ένας μαθητής του περίφημου
Ζωγράφου Θεοφάνη, που πιθανόν να καταγόταν από την Καλαμπάκα.
Κατά την ώρα της ξενάγησής μας, επισκέφτηκε το ναό
μια ομάδα από Ιάπωνες τουρίστες. Αυτό δείχνει ότι τα Μετέωρα είναι διάσημα και
μοναδικά σε όλο τον Κόσμο.
Οι μοναχές μας πρόσφεραν φρέσκα λουκούμια και η
Γερόντισσα μας ευχήθηκε καλές Γιορτές
Αυτές είναι οι εντυπώσεις μας από την επίσκεψή μας
στις γυναικείες Μονές των Μετεώρων.
Οι δάσκαλοι μας υποσχέθηκαν ότι την Άνοιξη θα
επισκεφτούμε και τα άλλα Μοναστήρια και θα συνεχίσουμε τότε το οδοιπορικό μας στα
Μετέωρα.
|
