ους βράχους των Μετεώρων σαν τόπο ζωής και προσευχής. Κρύφτηκαν στις σχισμές και στις σπηλιές για να περάσουν σιωπηλά και βασανιστικά, τα χρόνια της σκληρής πάλης με τον εαυτό τους, τα χρόνια της επίμονης ανόδου στον ουράνιο δρόμο. Εκεί πάνω δαρμένοι από τη βροχή, καμένοι από τον ήλιο, απροστάτευτοι από το κρύο και τα χιόνια, στο έλεος της φύσης αλλά και πάντοτε κάτω από τη σκέπη της θείας Πρόνοιας, οι ασκητές μόναζαν για χρόνια δοξάζοντας το Θεό

Υπάρχουν τα παρακάτω ερείπια Μονών - Ασκηταριών για να μας θυμίζουν το μέγεθος της προσφοράς των πρώτων ασκητών και της ιερής εκείνης παράδοσης και  τέχνης τους.

1. Ιερά Σκήτη  Παναγίας Δούπιανης.

2. Ιερά Μονής Υπαπαντής.

3. Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μανδηλά.

4. Αγία Μονή.

5. Ιερά Μονή Υψηλοτέρας (καλλιγράφων).

6. Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Μπάντοβα (Κοφινά).

7. Ασκηταριά Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

8. Ιερά Σκήτη Αγίου Αντωνίου.

9. Ιερά Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

΄Υστερα από έρευνές  μας, συλλέξαμε κάποια στοιχεία για τις Ιερές Μονές Παναγιάς Δούπιανης, Υπαπαντής, Αγίου Γεωργίου Μανδηλά και της Υψηλοτέρας (Καλλιγράφων).

Η πρώτη μοναστική κοινότητα με στοιχειώδη οργάνωση ήταν η Σκήτη της Δούπιανης ή των Σταγών που ιδρύθηκε από το μοναχό Νείλο. Με κέντρο λατρείας το Ναό της Θεοτόκου, αποτελούσε το "Κυριακό" της Σκήτης. Ο Ναός βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά.

Οι Μοναχοί που την υπόλοιπη εβδομάδα ζούσαν απομονωμένοι στους γύρω βράχους και προσεύχονταν και αγρυπνούσαν, ολομόναχοι, άρχισαν κάθε Κυριακή να συγκεντρώνονται για να τελέσουν τη Λειτουργία και τη λατρεία τους στο Θεό, στο ναό της Δούπιανης. Το μόνο κτίσμα που σώζεται στις μέρες μας είναι ο Ναός της. Υπήρξε όμως το πρώτο έναυσμα για την άνθιση του μοναχισμού  στα Μετέωρα.

Η ασφάλεια και η απομόνωση έφερε στους βράχους πολλούς μοναχούς κι έτσι στην περιοχή ιδρύθηκαν με την πάροδο των αιώνων  είκοσι τέσσερα Μοναστήρια που γνώρισαν περίοδο ακμής.

Πολλά από αυτά ερημώθηκαν και έσβησαν, μόνο κάποια παλιά διασωθέντα έγγραφα μας τα κάνουν γνωστά

Η Μονή της Υπαπαντής που σήμερα είναι ακατοίκητη, ανήκει στη Μονή του Μεγάλου Μετεώρου. Κτήτορες της Μονής είναι ο μοναχός Νείλος κατά το έτος 1367 μΧ και ο μοναχός Κυπριανός. Σήμερα σώζεται μόνο ο Ναός που πρόσφατα αναστηλώθηκε.

Η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Μανδηλά  βρίσκεται δίπλα από τα τελευταία σπίτια, στο χωριό Καστράκι, πάνω στο βράχο του Αγίου Πνεύματος, σε ύψος 30μ από το έδαφος. Ονομάζεται  Μανδηλάς, γιατί στις μέρες μας, την ημέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου, οι νέοι της περιοχής σκαρφαλώνουν με σχοινιά στη σπηλιά και αλλάζουν τα μαντήλια με καινούρια που έχουν μαζί τους. Τα παλιά τα παίρνουν για φυλακτό.

Η Μονή της Υψηλοτέρας ή των καλλιγράφων, χτίστηκε το 1347μΧ στην κορυφή ενός βράχου και σήμερα υπάρχουν μόνο ερείπια. Κατά την περίοδο της ακμής του υπήρχε εργαστήριο αντιγραφής και καλλιγραφίας χειρογράφων και κωδίκων, γιαυτό ονομάζεται και καλλιγράφων.