@-σχολεί-ες
Γιώργος Παπαγιάννης
Δάσκαλος

Γιώργος Παπαγιάννης - Δάσκαλος 

  E-mail: gpapagia@sch.gr

Αρχική σελίδα
Σύνδεσμοι
Ενδελεχώς
Τα sites της εβδομάδας
Φωτογραφία
Εξοπλισμός
Ταξίδια
Πριν & μετά
@-σχολεί-ες (εκδόσεις)
Η τάξη μου
Ευέλικτη Ζώνη
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Κοσμογονία
Η φωτιά
Λίθινη εποχή
Οικισμοί
Πολιτισμοί
Η γραφή
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Θρησκείες
Θεοί
Ήρωες
ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Απολιθώματα
Έμβια όντα
Ζώα
Θηλαστικά (Τάξεις)
Βιβλιοδρομίες
Ιστορία Γ' Τάξη
Ευρωπαϊκή Ένωση
Ολοήμερο
ΕΡΕΥΝΏ ΤΟ ΦΥΣΙΚΌ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Ημερολόγιο
Ασπόνδυλα
Σπονδυλωτά
Απορρίμματα - Ανακύκλωση
ΖΩΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ
Birdwatching
Αρχεία
Πράγα-Βιέννη- Βουδαπέστη
Τοπία
Μαρόκο
Μάλτα
Βιβλία
Επίκαιρα - Νέα/ Εκπαιδευτικά
Καλώς ορίσατε
2009-2010
 

ΜΑΛΤΑ - ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ

(Απρίλιος 2002)

Οι προσκυνητές διέσχιζαν τα μονοπάτια που αποκάλυπταν τα βράχια, όταν άκουσαν ποδοβολητά αλόγων. Κρύφτηκαν στη σκιά μίας σπηλιάς μέχρι να βεβαιωθούν ότι δεν κινδυνεύουν από κάποια επίθεση των Σαρακηνών. Σε λίγο πρόβαλαν μπροστά τους οι ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη για να τους οδηγήσουν με ασφάλεια στην Ιερουσαλήμ. Μαζί τους συνεχίσαμε το δρόμο της ιστορίας των ιπποτών σε μία 3D αναπαράσταση στη Βαλέτα, την πρωτεύουσα της Μάλτας.

Ακολουθήσαμε τους ιππότες στην εγκατάστασή τους στο νησί, στους αγώνες τους κατά των Οθωμανών και στη μεγάλη πολιορκία του 1565 ανάμεσα στους ήχους των κανονιών και τις συνομωσίες του σουλτάνου. Στο τέλος της διαδρομής η Βαλέτα του 2002.

 

Η Βαλέτα

Τα ανάκτορα και οι ναοί παραμένουν ανέπαφα από το χρόνο και τους ανθρώπους, μαρτυρώντας την ιστορία του νησιού απ’ όπου πέρασαν  τόσοι λαοί της γης (Αραβες, Νορμανδοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Αγγλοι, κ.ά.) για να καταθέσει ο καθένας κι ένα κομμάτι του πολιτισμού του.

Τα πέτρινα σοκάκια της σημερινής πρωτεύουσας μας οδηγούν στους κήπους του Μπαρακά απ’ όπου απολαμβάνουμε την πανοραμική θέα των τριών πόλεων στο λιμάνι. Τα τείχη συνεχίζουν έως το λιμάνι του St Elmo όπου βρίσκεται και το μουσείο πολέμου.

Ανηφορίζοντας στο κέντρο της πόλης παρατηρούμε ότι σε κάθε γωνιά υπάρχει και μία εκκλησία. Η Βαλέτα έχει συνολικά 33 εκκλησίες πραγματικά αριστουργήματα αρχιτεκτονικής. Ξεχωρίζει φυσικά ο καθεδρικός του Αγίου Ιωάννη που εγκαινιάστηκε το 1578.

Ανάμεσα στα ιστορικά κτήρια στεκόμαστε να θαυμάσουμε το θέατρο Manoel, τη βιβλιοθήκη και το παλάτι του μεγάλου μαγίστρου. Περνώντας από τον κήπο του ανακτόρου ανοίγεται μπροστά μας μία άλλη εποχή. Ενας στρατός με πανοπλίες όπου οι σφαίρες άφησαν τα σημάδια τους, ξίφη, κανόνια και όπλα που διηγούνται τη δικιά τους ιστορία. Στους διαδρόμους κοιτάζουν από ψηλά στρατηγοί που ζωγράφισαν καλλιτέχνες της εποχής τους. Σε μία γωνιά πίσω από τη βαριά ξύλινη πόρτα η αίθουσα συνεδριάσεων των ιπποτών. Ο χαμηλός φωτισμός και η απουσία του ήλιου κάνουν το δωμάτιο να αναδύει τις μυρωδιές του τότε.

Εξω από το παλάτι ο σύγχρονος πολιτισμός. Πολυώροφα εμπορικά κέντρα, αίθουσες κινηματογράφων, εστιατόρια και υπαίθρια καφέ. Καθόμαστε να ξαποστάσουμε στο Caffe Cordina που χρονολογείται από το 1837. Δοκιμάζουμε τις σπεσιαλιτέ με τις μυστικές συνταγές του πρώτου ιδιοκτήτη, όπως παστίνι, δαχτυλίδια μελιού, παγωτό ταρτούφο και διάφορα άλλα, το ένα πιο νόστιμο από το άλλο.

Όταν περνούμε την εξωτερική πύλη της Βαλέτα μας περιμένει μία κόμη έκπληξη. Πολύχρωμα λεωφορεία αντίκες πραγματοποιούν τα πυκνά δρομολόγια του νησιού προς όλες τις πόλεις. Ένα κορδόνι που καταλήγει σε μία καραμούζα είναι το σινιάλο προς τον οδηγό για να κατέβουμε στη στάση του ξενοδοχείου που βρίσκεται στο πλέον τουριστικό μέρος το St Julian.

 

Το St Julian

Πρόκειται για μία περιοχή με φυσικούς όρμους και σύγχρονες μαρίνες και πολυτελή συγκροτήματα ξενοδοχείων που κατακλύζουν οι περισσότεροι από τους πάνω από 1.000.000 τουρίστες που επισκέπτονται το νησί κάθε χρόνο.

Ένα γρήγορο μπάνιο, μία ματιά στην καταπληκτική θέα του κόλπου από το παράθυρο του δωματίου και έτοιμοι για τη νυχτερινή βόλτα.

Στο δρόμο έρχονται στα ρουθούνια μας μυρωδιές όλων των ειδών. Και τώρα πού τρώμε; Στους γραφικούς πύργους που μετατράπηκαν σε εστιατόρια ή μήπως σε εκείνα τα μαγαζιά που σκαρφάλωσαν στους βράχους για να αποφύγουν τα κύματα; Δύσκολη επιλογή. Αλλά ακόμα πιο δύσκολη η επιλογή από το μενού ιδίως όταν δίπλα μας περνούσαν ευωδιαστά πιάτα που ενίσχυαν την αναποφασιστικότητά μας.

Η Μάλτα έχει συγκεράσει την αραβική, με την ιταλική και τη μεσογειακή κουζίνα σε μία πανδαισία γεύσεων όπως κουνέλι με ντόπια σάλτα, καταπληκτικές μαρινάρες και πίτσες ΄όπως μόνο οι Ιταλοί  ξέρουν να φτιάχνουν. Όλα τα πιάτα συνοδεύονται άριστα από τα αρωματικά κρασιά του νησιού είτε από τη ντόπια μπίρα Cisk τύπου lager. Οι τιμές λογικές, οι ποσότητες όμως υπερβολικές.

 

H Rabat

Η επόμενη ημέρα επιβάλλει μία εκδρομή στην αραβική πόλη Rabat, όπου βρίσκονται οι κατακόμβες στις οποίες βρήκαν καταφύγιο όσοι ασπάστηκαν το χριστιανισμό όταν ναυάγησε στο νησί ο Απόστολος Παύλος.

Σε όλη τη διαδρομή δεν χορταίνουμε να βλέπουμε τα ξύλινα εξωτερικά μπαλκόνια των σπιτιών, δείγμα αραβικής αρχιτεκτονικής, που διασώζονται έως σήμερα χάρη στο μεράκι των κατοίκων και τη χρηματοδότηση του κράτους. Στην πλατεία ένας παραδοσιακός καφενές με τους άντρες της πόλης να απολαμβάνουν τεμπέλικα τον καφέ τους και να παρατηρούν τους ξένους, δηλαδή εμάς.

 

Η Μεδίνα

Δίπλα στη Rabat η παλιά πρωτεύουσα του νησιού η «Σιωπηλή - όπως αποκαλείται  -Μεδίνα». Μία μεσαιωνική πόλη με στενά πλακόστρωτα δρομάκια για την προστασία από τον καλοκαιρινό ήλιο και το δυνατό αέρα. Όλα τα κτήρια είναι χτισμένα με πορόλιθο, το τοπικό δομικό υλικό σε χρώμα κίτρινο. Μπαίνοντας από την Ελληνική Πύλη δεσπόζει ο καθεδρικός ναός και ο δρόμος οδηγεί στα διάφορα παλάτια. Σε κάποιο από αυτά έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μία οπτικοακουστική προβολή για την ιστορία της πόλης. Τα βήματά μας είναι τα μόνα που ακούγονται και κανένας κάτοικος δεν προχωράει στο δρόμο. Κοντά στους προμαχώνες ένα άλλο παλάτι μάς περιμένει για έναν καπουστίνο με θέα όλο το νησί. Λίγο πριν εγκαταλείψουμε τη Μεδίνα μας δίνεται η ευκαρία να ζήσουμε την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της πόλη κατά τα χρόνια του μεσαίωνα μέσα από μία πειστική αναπαράσταση.

Εξω από τη Μεδίνα ο παράδεισος του Ελληνα ταξιδιώτη. Ένα χωριό με βιοτεχνίες ντόπιων ειδών και ένα εργοστάσιο φυσητού γυαλιού σε όλα τα χρώμαατα. Δεν λέω, πραγματικά μας άρεσε να παρακολουθούμε πώς δουλεύτε το γυαλί, αλλά οι περισσότεροι αισθάνθηκαν πραγματική απόλαυση στο εσωτερικού του εργοστασίου όπου επιδόθηκαν στο ευγενές χόμπι του shopping.

Το απόγευμα ξεκούραση γιατί το βράδυ θέλει καζίνο Dragonara με πλούσιο πρόγραμμα διασκέδασης και φυσικά το ίδιο (ή και περισσότερο) πλούσιο φαγητό.

 

Το Γκόζο

Ενας υπέροχος ήλιος θα μας συνοδέψει στην εκδρομή μας στο Γκόζο, το περίφημο νησί της Καλυψούς 20 μόλις λεπτά με το φέρι από τα βόρεια του νησιού. Περάσαμε το νησάκι Comimo και τη βραχονησίδα Cominetto και νάμαστε στο καταπράσινο Γκόζο. Ο φιδίσιος δρόμος μας οδηγεί στο μπλε παράθυρο, όπως αποκαλείται ένας βράχος μέσα από τον οποίο ανοίγεται η Μεσόγειος. Σε μία άλλη πλευρά του νησιού φτάνουμε στη σπηλιά όπου η Καλυψώ κράτησε για χρόνια αιχμάλωτο τον Οδυσσέα. Η μήπως ο Οδυσσέας μαγεύτηκε από τα κάλλη της θεάς και του νησιού και το είπε ως δικαιολογία στην Πηνελόπη; Αστειεύομαι.

Πάντως το Γκόζο που προτιμάται ιδιαιτέρως από τους νεόνυμφους διαθέτει μικρές γραφικές παραλίες σε πολλά ψαροχώρια. Σε κάποιο από αυτά γευτήκαμε τα ψάρια που είχαν βγάλει οι ψαράδες τις περιοχής με τις πολύχρωμες βάρκες τους. Ολες οι βάρκες έχουν μπροστά τα μάτια του θεού Οσιρις για να προστατεύει τους ψαράδες από τα κακά πνεύματα της θάλασσας. Παρεπιπτόντως η θάλασσα δεν είναι καθόλου φειδωλή με τους ψαράδες σε ποσότητα και ποιότητα ψαριάς. Λίγο πριν φύγουμε σταματήσαμε στη Βικτόρια, την πρωτεύουσα του νησιού για να σεργιανήσουμε στο παζάρι με τα υφαντά και τις δαντέλες.

Επιστρέφοντας στη Μάλτα περάσαμε από μερικούς ακόμη γραφικούς όρμους που προσφέρονται για μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά των ακτών τους.

 

Η Σλιέμα

Το βραδάκι βγήκαμε για εξερεύνηση του άλλου βασικού θέρετρου του νησιού, τη Σλιέμα, που συνδέεται με το St Julian με έναν παραλιακό δρόμο 3 χιλιομέτρων. Στη διαδρομή μπαλκόνια με παγκάκια για να ξαποστάσουν οι περιπατητές. Στη Σλιέμα μένουν οι περισσότεροι από τους 360.000 κατοίκους της Μάλτας, χωρίς όμως να αλλοιώσουν το χρώμα του τοπίου.

Ξαπλωμένη στο κρεβάτι του ξενοδοχείου απολαμβάνω τα βεγγαλικά στο πλαίσιο του «διαγωνισμού» που κάνουν οι ενορίες για το ποια θα φωτίσει περισσότερο τον ουρανό.

Ταυτόχρονα σκέφτομαι που να αφιερώσω την τελευταία ημέρα της παραμονής μου στη Μάλτα. Οι επιλογές πολλές και ελκυστικές. Η μπλε σπηλιά στα νότια, το χωριό του Ποπάι στα βόρεια, το σόου με τα δελφίνια και τις θαλάσσιες φώκιες στο μεσογειακό πάρκο ή μήπως στις τρεις πόλεις του λιμανιού της Βαλέτα.

Τελικά έκανα μία περιήγηση στην ενδοχώρα για να ανακαλύψω μία ακόμη φορά το αρμονικό ταίριασμα των διαφορετικών πολιτισμών που συνδυάζονται στο νησί.

Τα αραβικά μπαλκόνια, οι λονδρέζικοι τηλεφωνικοί θάλαμοι και η ανάποδη (αγγλική) οδήγηση με τα δεξιοτίμονα αυτοκίνητα, τα βενετσιάνικα ανάκτορα, οι εκκλησίες της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής του μεσαίωνα και των μωσαϊκών και πολλές άλλες λεπτομέρεις που μαγεύουν τους επισκέπτες στο νησί των ιπποτών.

Κείμενο: Πέπη Γρηγοριάδου

Κατασκευή - Επιμέλεια ιστοσελίδας: Γιώργος Παπαγιάννης Copyright 2004-2009 E-mail: gpapagia@sch.gr