Βιβλιοκριτικές

Η πόλη των θηρίων
Της Ιζαμπέλ Αλιέντε

Η πόλη των θηρίων είναι το πρώτο από μια μαγευτική τριλογία βιβλίων της συγγραφέως Ιζαμπέλ Αλιέντε, σχετικά το περιβάλλον, την πνευματικότητα και την ειρήνη. Ο ένας από τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές, Αλεξάντερ Κολντ, ένας αμερικανός έφηβος, πηγαίνει σε μια αποστολή στον Αμαζόνιο, μαζί με την εκκεντρική γιαγιά του Κέιτ, δημοσιογράφο, που έχει αναλάβει να γράψει ένα άρθρο σχετικά με ένα άγνωστο πλάσμα, το Θηρίο. Εκεί, ο Άλεξ γνωρίζει τη Νάντια, τη δεύτερη πρωταγωνίστρια του βιβλίου, γίνονται φίλοι και μαζί μ’έναν γέροντα σαμάνο εξερευνούν τη μυστηριώδη ζούγκλα του Αμαζονίου, όπου τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου χάνονται, άνθρωποι και θεοί συγχέονται και τα πνεύματα συνοδεύουν τους ζωντανούς.
Το εξωτικό τοπίο όπου εκτυλίσσεται η ιστορία, οι ιδιαιτερότητα των ηρώων και η ανατρεπτικότατα της εξέλιξης, σε συνδυασμό με τον ξεχωριστό τρόπο γραφής της συγγραφέως, την αμεσότητα των περιγραφών, την πλούσια έκφραση δίνουν έναν υπέροχο αποτέλεσμα, που κάνει τον αναγνώστη να νιώθει ότι μετέχει ο ίδιος στην ιστορία και να λατρέψει το βιβλίο. Όπως η ίδια η συγγραφέας χαρακτήρισε το μυθιστόρημα, αποτελεί μια τέλεια σύνθεση «περιπέτειας, μαγείας, χιούμορ και φυσικού τοπίου». Ακολουθούν το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα και το Δάσος των Πυγμαίων.
Συνοψίζοντας, η Πόλη των Θηρίων αποτελεί μια εκπληκτική περιπέτεια για αναγνώστες κάθε ηλικίας. Συστήνω ανεπιφύλακτα όλη την τριλογία!

Ληδαλένα Λεβέντη

 

 

Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά

του Λεονάρδο Παδούρα

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από τον Κουβανό συγγραφέα Λεονάρδο Παδούρα. Είναι ένα μυθιστόρημα που κινείται σε τρεις άξονες. Ένα του νεαρού Κουβανού Ιβάν, που είναι ο θεματοφύλακας της ιστορία του βιβλίου και προσπαθεί να επιβιώσει στην κοινωνία της Κούβας του 1977. Μέσα από αυτόν ξετυλίγονται οι άλλοι δύο άξονες. Αυτός του Ρομάν Μπερναντέρ από τη συμμετοχή του στον Ισπανικό Εμφύλιο, την εκπαίδευση του από τις μυστικές σοβιετικές υπηρεσίες για να δολοφονήσει τον Τρόσκι και το θάνατο του. Τελευταίος άξονας είναι του Τρόσκι από τότε που εξορίστηκε από τη Σοβιετική Ένωση μέχρι τη δολοφονία του στο Κογιοακάν του Μεξικού.
Μέσα από τη περιγραφή του βιβλίου απεικονίζεται η πραγματικότητα της εποχής που διαδραματίζεται. Από την ανάγνωση του αποκαλύπτονται πολλά ιστορικά στοιχεία για τη περίοδο αυτή του 20ου αιώνα και χάρις τις πολύ γλαφυρές περιγραφές των εικόνων και των γεγονότων δημιουργείται έντονα η αίσθηση στον αναγνώστης ότι είναι παρόν στην Ιστορία. Η εξιστόρηση των γεγονότων και η εξέλιξη της υπόθεσης είναι επίσης είναι έτσι δομημένα με αποτέλεσμα να είναι πλήρως κατανοητή η πλοκή του έργου και να μη χάνεται ο αναγνώστης στην ανάγνωση. Είναι γενικότερα ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα από κάθε πλευρά και συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όποιον ενδιαφέρεται για καλά κοινωνικοπολιτικά μυθιστορήματα.

Θέμης Αρχοντίδης

Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Νίκης Τρουλλινού

Το νέο βιβλίο της Νίκης Τρουλλινού με τίτλο “Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας”, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις “Εστία” παρουσιάστηκε στις 13 Ιουνίου 2014, στις 8 το βράδυ, στην αίθουσα “Ανδρόγεω”.

Την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Όμιλος Δημιουργικής Γραφής και Ανάγνωσης του Πειραματικού Λυκείου Ηρακλείου, το βιβλιοπωλείο “Αναλόγιο” και οι Εκδόσεις της “Εστίας”. Για το βιβλίο συζήτησαν οι Αγγελική Ζαχαράτου, σύμβουλος σχολικών δραστηριοτήτων Ν. Ηρακλείου, και Μάριος Διονέλλης, δημοσιογράφος και η συγγραφέας. Η συγγραφέας συμπληρώνει μια εικοσαετία στη λογοτεχνία και με το νέο της αυτό έργο μάς φανερώνει μια ιδιαίτερη επιμονή τόσο στη θεματική της, όσο – και αυτό είναι το σπουδαιότερο – στη σοβαρή ενασχόληση με τη γλώσσα. Η συγγραφέας μετά από μια μικρή παράκαμψη στο μυθιστόρημα με το “Με ένα καφάσι μπύρες” το 2009 επιστρέφει στη φόρμα που γνωρίζει καλά και φαίνεται πως αγαπά ιδιαίτερα στο διήγημα. Τα διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή είναι οι πιο απλές ιστορίες, άνισες στην έκτασή τους, πολυποίκιλες στο περιεχόμενό τους, αλλά ενιαίες ως προς την αίσθηση που δημιουργούν στον αναγνώστη.

 

  • Φωτογραφίες από την εκδήλωση

  • Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασαν:  η Αγγελική Κοκκόση και η Μαρία Δρακάκη

 

 

  • Η αφίσα της εκδήλωσης (δημιουργοί: Λήδα Γανωτάκη, Κορίνα Δρακάκη)

Α’ Βραβείο του σχολείου μας σε διαγωνισμό φιλαναγνωσίας

Το Πρότυπο-Πειραματικό Λύκειο Ηρακλείου συμμετείχε στον πρώτο Μαθητικό Διαγωνισμός Φιλαναγνωσία «Μυστική παπαρούνα», τον οποίο διοργάνωσε ο Όμιλος «Φιλαναγνωσία & Σχολική Βιβλιοθήκη» της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης. Στο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Ηρακλείου, απονεμήθηκε το “Βραβείο Σχολείου”.

Οι μαθητές του σχολείου, με τις φιλολόγους Βαρβάρα Ρούσου και Ειρήνη Κασσωτάκη, επέλεξαν ποιοτικά λογοτεχνικά βιβλία, γνώρισαν συγγραφείς, διακρίθηκαν για τις συστηματικές αναγνώσεις και τις ποικίλες δράσεις τους επί των αναγνώσεων. Συνδέθηκαν ενεργά με την τοπική κοινωνία και τους λογοτέχνες της, ανέπτυξαν συνεργατική ηθική και ενέπνευσαν το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία σε παιδιά με ειδικές ικανότητες, όπως η μαθήτρια που με τη βοήθεια της καθηγήτριας ειδικής αγωγής, διάβασε σε σύστημα Μπράιγ το μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου, 9 καίσαρες. Συμπληρωματικά οι επιδόσεις των μαθητών δεν περιορίστηκαν στην πεζογραφία, αλλά ανοίχτηκαν στη δημιουργική γραφή και  στη γνωριμία με ποιητές.

Αρκετά τμήματα, διάβασαν συλλογικά ένα μυθιστόρημα:

Σοφία Νικολαϊδου, Χορεύουν οι ελέφαντες

Μάνος Κοντολέων, Γεύση πικραμύγδαλου

Βασίλης Παπαθεοδώρου, 9 καίσαρες

Τζωρτζ Όργουελ, Η φάρμα των ζώων

Παράλληλα ανέπτυξαν τετραμελείς αναγνωστικές ομάδες, οι οποίες διάβασαν τα μυθιστορήματα της Σώτης Τριανταφύλλου,Πιτσιμπούργκο και Η συγχώρεση, αλλά και το πρόσφατο βιβλίο του  Πολυχρόνη Κουτσάκη, Όταν ήταν ευτυχισμένος, με αντικείμενο τη ζωή και τη δράση του Ελευθέριου Βενιζέλου καθώς και το πρόσφατο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Άλκης Ζέη, Με μολύβι φάμπερ νούμερο 2, την οποία γνώρισαν από κοντά και της πήραν συνέντευξη.

Στο ευρύτερο πλαίσιο του μαθήματος της λογοτεχνίας διάβασαν όχι μόνο τα κοινόχρηστα στο Λύκειο μυθιστορήματα Η τιμή και το χρήματου Κωνσταντίνου Θεοτόκη και Φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αλλά και τον ιδιόρρυθμο ήρωα Πατούχα από το ομώνυμο βιβλίο του Ιωνάνη Κονδυλάκη. Κι ακόμα τη Στέλλα Βιολάντη του Γρηγόριου Ξενόπουλου και Στου Χατζηφράγκου του Κοσμά Πολίτη.

 

Διαβάστε περισσότερα: https://efsv.webnode.gr/news/%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7/

 

 

Συνάντηση με τη Μαρία Τζιρίτα

Την περασμένη Πέμπτη 10 Απριλίου σε κεντρικό βιβλιοπωλείο του Ηρακλείου συναντήσαμε την επιτυχημένη συγγραφέα Μαρία Τζιρίτα που δέχτηκε ευγενικά να μας μιλήσει. Μιλήσαμε και μετά παρακολουθήσαμε και ένα μέρος από την παρουσίαση του τελευταίου της βιβλίου “Κλεισμένη πύλη παραδείσου”.

Βέβαια, το πρώτο μας ερώτημα ήταν για τα θέματα των βιβλίων της και κυρίως για το τελευταίο της. Μας απάντησε ότι τα θέματά της σε όλα τα βιβλία έχουν βάση την ίδια τη ζωή, πραγματικά περιστατικά που έχει παρακολουθήσει η ίδια να συμβαίνουν σε πρόσωπα γύρω της, που τα γνώρισε ή άκουσε γι αυτά, και την έχουν εμπνεύσει. Εξάλλου, ο υπότιτλος «Αληθινή ιστορία» στο τελευταίο της βιβλίο υπογραμμίζει τη στενή σχέση πραγματικότητας-βιβλίου. Η ζωή της, είπε συνδέεται άμεσα με όσα γράφει. Επτά μυθιστορήματα, επτά αληθινά περιστατικά. «Όταν αρχίσεις να γράφεις μυθιστόρημα κολλάς» είπε «δεν ξαναγυρίζεις στο διήγημα ή σε άλλο είδος». Η Μαρία Τζιρίτα μίλησε αναλυτικά για την αφορμή που της ενέπνευσε καθένα από τα επτά βιβλία της που όλα θίγουν σύγχρονα προβλήματα των καθημερινών ανθρώπων.

 

Μας μίλησε για την νεανική της συνήθεια να γράφει καθημερινά ημερολόγιο αποτυπώνοντας έτσι κάθε σκέψη της στο χαρτί, ώσπου κατάλαβε ότι η συγγραφή είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας, μια ψυχανάλυση που βοηθάει συγγραφέα και αναγνώστη: εντοπίζει κανείς ό, τι έχει βαθειά μέσα του και το «βγάζει» στο χαρτί. Αυτό το γνήσιο συναίσθημα, η αλήθεια που γίνεται βιβλίο βρίσκει ανταπόκριση στους αναγνώστες.

Η Μαρία Τζιρίτα μας τόνισε τα θετικά μηνύματα που παίρνει από τους αναγνώστες των βιβλίων της. «Όσοι είναι οι αναγνώστες, τόσες και οι αναγνώσεις ενός βιβλίου» είπε αλλά εστίασε στο γεγονός ότι κάοιοι αναγνώστες ταυτίζονται με τους ήρωες και νιώθουν σαν να βρίσκουν μια λύση στο δικό τους, παρόμοιο πρόβλημα. Έτσι, έχει συμβεί με τα βιβλία της να έχει δώσει θάρρος κι ελπίδα σε αναγνώστες.

 

Αποκάλυψε επίσης ότι νεώτερη διάβαζε ποίηση, της άρεσε πολύ και την είχε αγγίξει ο Κώστας Ουράνης και ο τίτλος του τελευταίου της βιβλίου είναι δανεισμένος από ποίημά του. Φυσικά ψάξαμε την επόμενη μέρα το ποίημα που οι τελευταίοι στίχοι μιας στροφής του έδωσαν τον τίτλο: «Και δε ζητώ, δε λέω τίποτα, μονάχα στέκομαι αντικρύ σου,/ και σε κοιτάω όπως θα κοίταζα κλεισμένη πύλη Παραδείσου».

Κατόπιν ρώτησε εκείνη εμάς τι μας απασχολεί, ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημά μας, ως σύγχρονων εφήβων. Φυσικά απαντήσαμε «το μέλλον μας». Εκείνη τότε μας μίλησε για τη σημασία της αυτογνωσίας, πράγμα στο οποίο επανήλθε και αργότερα περισσότερες από μια φορές, τονίζοντας πόσο αναγκαία είναι για τη ζωή. Επίσης, μίλησε για την ελπίδα που ως νέοι πρέπει να έχουμε για το μέλλον μας και για την ανάγκη να κάνουμε επιλογές με βάση τα θέλω μας κι έτσι μπορούμε να είμαστε καλά.

 

Η Άλκη Ζέη στο Ηράκλειο

Βίντεο: Ευτυχία Καλογιαννάκη

 

————————————————–

Η Άλκη Ζέη είναι μια πολυδιαβασμένη συγγραφέας. Τα βιβλία της, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα των παιδικών της αλλά και των εφηβικών της χρόνων διδάσκουν και ταυτοχρόνως διασκεδάζουν τους αναγνώστες οι οποίοι περνούν ποιοτικά το χρόνο τους.

Προσωπικά έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία της, το κάθε ένα όμως μου πρόσφερε και κάτι διαφορετικό. Έμαθα αρκετά πράγματα για τη ζωή των ανθρώπων στην κατοχή ,την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα επί χούντας αλλά και τις δυσκολίες και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ένας έφηβος. Από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι «Η μωβ ομπρέλα», ένα βιβλίο που αφηγείται τη ζωή ενός κοριτσιού λίγο πριν από τον πόλεμο του 1940 που λατρεύει το θέατρο και το διάβασμα καθώς και για ότι δεν εγκρίνει ο πατέρας της, και «Ο ψεύτης παππούς», ένα πολύ συγκινητικό, κατά τη γνώμη μου, βιβλίο με έναν αλλιώτικο παππού, ο οποίος αφηγείται τις εμπειρίες του και εξάπτει τη φαντασία του δεκάχρονου εγγονού του, ο οποίος αναρωτιέται αν όλα αυτά είναι αλήθεια ή ψέματα.

Η Άλκη Ζέη, είναι μια από τις πιο αγαπημένους μου συγγραφείς και χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να τη συναντήσω από κοντά και να μάθω ακόμα περισσότερα πράγματα για τη ζωή της, καθώς και να της παραθέσω ορισμένες ερωτήσεις. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του νέου της βιβλίου «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» άκουγα με μεγάλη προσήλωση τα λόγια της και τις απαντήσεις της στους μαθητές που παρευρέθηκαν και ρώτησαν κάτι τη συγγραφέα.  Ήταν μεγάλη  χαρά  και ευχαρίστηση για εμένα που μου υπέγραψε το βιβλίο μου, γιατί έστω και για μια στιγμή ήρθα σε προσωπική επαφή μαζί της και θαύμασα τη συγγραφέα που συνόδευσε και συνοδεύει τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία και ελπίζω να μου δοθεί ξανά η ευκαιρία αν είναι εφικτό να τη συναντήσω από κοντά.

Διακαινισάκη Ελένη Α1