|
Πολλοὺς ὑμῶν οἶμαι θαυμάζειν ἥντινά ποτε γνώμ (ἡ
γνώμη, αιτ. εν.) ἔχων περὶ σωτηρί (ἡ
σωτηρία, γεν, εν.) τὴν πρόσοδ (ἡ
πρόσοδος, αιτ. εν.) ἐποιησάμην, ὥσπερ τῆς πόλεως ἐν
κινδύν (ὁ
κίνδυνος, δοτ. πληθ.) οὔσης ἢ σφαλερῶς αὐτῇ τῶν πραγμάτων καθεστηκότων, ἀλλ’
οὐ πλείους μὲν τριήρεις ἢ διακοσίας κεκτημένης,
εἰρήν (ἡ
εἰρήνη, αιτ. εν.) δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν χώρ (ἡ
χώρα, αιτ. εν.) ἀγούσης, καὶ τῶν κατὰ
θάλαττ (ἡ
θάλαττα, αιτ. εν.) ἀρχούσης, [2] ἔτι δὲ συμμάχ (ὁ
σύμμαχος, αιτ. πληθ.) ἐχούσης πολλοὺς μὲν τοὺς ἑτοίμως ἡμῖν, ἤν τι δέῃ,
βοηθήσοντας, πολὺ δὲ πλείους τοὺς τὰς συντάξεις ὑποτελοῦντας καὶ τὸ
προσταττόμενον ποιοῦντας· ὧν ὑπαρχόντων ἡμᾶς μὲν ἄν τις φήσειεν εἰκὸς εἶναι
θαρρεῖν ὡς πόρρω τῶν κινδύν (ὁ
κίνδυνος, γεν. πληθ.) ὄντας, τοῖς δ’ ἐχθρ (ὁ
ἐχθρός, δοτ. πληθ.) τοῖς ἡμετέροις προσήκειν δεδιέναι καὶ βουλεύεσθαι περὶ
τῆς αὑτῶν σωτηρίας. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ, 7.1-2 |
