Από τα ανασκαφικά ευρήματα διακρίνονται κάποια ειδώλια γυναικείας θεότητας που θηλάζει κι έτσι οι αρχαιολόγοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι στον τόπο υπήρχε λατρεία ήδη από τις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. Πιθανόν η λατρεία να συνδέεται και με παρακείμενο σπήλαιο στη βόρεια πλευρά του υψώματος.

Αρχικά είχε οικοδομηθεί μικρός ναός, του οποίου δε φαίνεται κανένα ίχνος.

Αργότερα στη ίδια θέση χτίστηκε ναός με πρόδομο, σηκό και οπισθόδομο. Στην κύρια όψη του ναού, στα ανατολικά, στήθηκε ένας επιμήκης βωμός. Ακόμη βρέθηκαν και ίχνη από ένα πρόπυλο κι ένα σύνολο από μικρά δωμάτια. Ο ναός αυτός καταστράφηκε από πυρκαγιά το 510 π.Χ.

Στα τέλη της αρχαϊκής περιόδου, γύρω στο 500 με 480 π.Χ., στα ερείπια του παλιότερου ναού, οικοδομείται ο τρίτος ναός, ο βωμός, το πρόπυλο και κάποια άλλα οικοδομήματα. Τα κατεστραμμένα από την πυρκαγιά μέλη του προηγούμενου ναού καταχώθηκαν, για να κατασκευαστεί το άνδηρο πάνω στο οποίο ανεγέρθηκε ο νέος ναός.

Γύρω στα μέσα του 4ου αιώνα διαμορφώνεται εκ νέου ο βωμός και κατασκευάζονται νέα κτήρια στα ΝΑ του τεμένους. Η ύπαρξη του ναού σημειώνεται από τον Παυσανία, τον 2ο αι. μ.Χ.

Γύρω στον 3ο αι. μ.Χ. αφαιρέθηκαν οι μεταλλικοί σύνδεσμοι που συγκρατούσαν τα αρχιτεκτονικά μέλη του ναού κι έτσι κάποια τμήματά του κατέρρευσαν.

Το 1811 ο Άγγλος Cockerell και ο Γερμανός von Hallerstein άρπαξαν τα γλυπτά των αετωμάτων, τα οποία αργότερα πουλήθηκαν στο Λουδοβίκο Α' της Βαυαρίας. Σήμερα βρίσκονται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Μπορείτε να δείτε τα αετώματα εδώ.