Κῦρος ἀνέβη ἐπὶ τὸ ὄρος οὺδενὸς κωλύοντος.

Οὐκ ἄν ἐγὼ ἦλθον δεῦρο ὑμῶν μὴ κελευσάντων.

Ἀποπλεῖ οἴκαδε καίπερ ὄντος χειμῶνος.

Πάντες ᾤοντο ἀπολωλέναι ὡς ἑαλωκυίας τῆς πόλεως.

Ὁ Ἀβραδάτης ἐφάνη μὲν κάλλιστος καὶ ἐλευθεριώτατος, ἅτε καὶ τῆς φύσεως ὑπαρχούσης.

Ὑποφαίνοντος δὲ πάλιν τοῦ ἦρος ὁ μὲν Ἀγησίλαος κλινοπετὴς ἦν.

Ἀγησιλάου ἀποθανόντος ἔφευγον οἱ Λακεδαιμόνιοι πρὸς τὸ ὄρος.

Οἱ Ἀθηναῖοι εἰς Ἰωνίαν ὕστερον ὡς οὐχ ἱκανῆς οὔσης τῆς Ἀττικῆς ἀποικίαν ἐξέπεμψαν.

Οὐχ ἑώρων ἀλλήλους ἅτε πυκνοῦ ὄντος τοῦ δάσους.

Οἱ Θηβαῖοι ἰέναι ἐκέλευον ὡς ἐσομένης τῆς εἰρήνης.