Διὰ τί γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος τὰ κακὰ ὅτι κακά ἐστιν ὅμως αὐτὰ ποιεῖ;

Τισσαφέρνης πορεύεται ὡς βασιλέα ἱππέας ἔχων ὡς πεντακοσίους.

Σέ γε διδάξων ὥρμημαι (έχω τη διάθεση).

Οἱ Πέρσαι εὐθὺς παῖδες ὄντες μανθάνουσιν ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι.

Ἦλθε φέρων τὰ παρὰ τῶν συμμάχων δῶρα.

Ταῦτα ἔχων ἅπαντα ἔχω.

Ἐπειδὴ δὲ Κῦρος ἐκάλει, λαβὼν ὑμᾶς ἐπορευόμην.

Ἡμεῖς δ’ ἐπὶ γῆς βεβηκότες πολὺ μὲν ἰσχυρότερον παίσομεν.

Ἐν τούτῳ ἔρχονται ἐκ Σινώπης πρέσβεις, φοβούμενοι περὶ τῆς τε πόλεως.

Ἡ τῶν Σινωπέων πόλις ἔπεμψεν ἡμᾶς ἐπαινέσοντάς ὑμᾶς.