α) Ἐν τῷ Ἠλυσίῳ πεδίῳ βίον έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (ῥάδιος, αρσ. υπερθ. αιτ. εν.) καὶ ἥδ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (ἡδύς, αρσ. υπερθ. αιτ. εν.) ἄγουσιν οἱ μάκαρες.
β) Ὁ πιστὸς φίλος καὶ ἐν ὀλιγ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (ὀλίγος, ουδ. υπερθ., δοτ. πληθ.) καὶ ἐν πλ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (πολύς, ουδ. υπερθ., δοτ. πληθ.) πιστός ἐστιν.
γ) Τὸν Σόλωνα βασιλεὺς προθυμ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (προθύμως, υπερθ.) καὶ λαμπρ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (λαμπρώς, υπερθ.) ἐξένισεν.
δ) Τί ἂν ποιῶν τὸν λοιπὸν βίον εὐδαιμον έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (εὐδαιμόνως, υπερθ.) διατελέσαιμι;
ε) Καὶ ταῦτα μάλ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (μάλα, υπερθ.) πεπονθότας περὶ ἃ μάλ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (μάλα, υπερθ.) βούλονται αὐτοί.
στ) Τυγχάνει δ’ ἄρα ὄντα ἐν τούτοις τοῖς πολλοῖς τέτταρ’ ἄττα ῥεύματα, ὧν τὸ μὲν μέγ έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (μέγας, υπερθ.) καὶ ἐξω έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (ἔξω, υπερθ.) ῥέον.
ζ) Περιελιχθεὶς δὲ πολλάκις ὑπὸ γῆς ἐμβάλλει κατω έστατα ίστοις είστοιςιστα ιστοντάτω τέρωότατα ώτατα ῥᾷστον (κάτω, υπερθ.) τοῦ Ταρτάρου.