α. Οὐδὲν γὰρ ὄφελος ἔσται τῶν νῦν περὶ τῆς εἰρήνης γνωσθέντων, ἤν μὴ ἡμεῖς καὶ περὶ τῶν λοιπῶν ὀρθῶς βουλευ σηται σώμεθασῃ ωνταιώμεθα (βουλεύομαι, αόρ.).
β. Ἵνα τοίνυν μὴ ἡμεῖς μαχ σηται σώμεθασῃ ωνταιώμεθα (μάχομαι, ενεστ.) ἐν τοῖς λόγοις φίλοι ὄντες, ἀπόδεξαί μου ὃ λέγω.
γ. Οὐ μόνον δὲ αὐτῶν ἕνεκα τῶν παρανομούντων, ἵνα δίκην διδῶσιν, ἐπιμελεῖσθαι ἄξιον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ὅπως τούτους ὁρῶντες δικαιότεροι καὶ σωφρονέστεροι γίγν σηται σώμεθασῃ ωνταιώμεθα (γίγνομαι, ενεστ.).
δ. Ἔστιν δ' οὐ χαλεπὸν τυχεῖν τούτων, ἤν ἐθελήσῃς κοινὸς ἅπασιν γενέσθαι καὶ παύ σηται σώμεθασῃ ωνταιώμεθα (παύομαι, αόρ.) ταῖς μὲν τῶν πόλεων οἰκείως ἔχων, πρὸς δὲ τὰς ἀλλοτρίως διακείμενος.
ε. Ἦν δὲ ὑπὸ Ἥρας δι’ αὐτὸ τοῦτο τεταγμένος, ὅπως ἀνταγωνί σηται σώμεθασῃ ωνταιώμεθα (ἀνταγωνίζομαι, αόρ.) τῷ Ἡρακλεῖ.