῾Ηρακλῆς ἔφηβος.

῾Ηρακλῆς ἔφηβος ἐν ἀπορίᾳ ἦν, ποίαν ὁδὸν ἐπὶ τὸν βίον ¹, τὴν δι’ ἀρετῆς ἢ τὴν διὰ κακίας. οὖν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἐνταῦθα τῷ Διὶ ηὔχετο λέγων· «Ζεῦ πάτερ, μοι βοηθός, ἵνα τὴν ἀρίστην καὶ ὠφέλιμος τοῖς ἀνθρώποις ». Αἴφνης ἐπιφαίνεται γυνὴ τὰ μάλιστα κεκαλλωπισμένη. Αὕτη ² τῷ ῾Ηρακλεῖ λέγει· «, ὦ ῾Ηράκλεις, ὅτι ἐν ἀπορίᾳ εἶ, ποίαν ὁδὸν ἐπὶ τὸν βίον . Ἐὰν ³ ἐμὲ καὶ ^⁴ μοι, ἔξω σε την ἡδίστην καὶ ῥᾴστην ὁδόν· πάντα δὲ τἀγαθὰ ἕξεις ἀπονώτατα. Οὐδεὶς δὲ φόβος, μὴ ποτε ἀπορία^⁵ τούτων· παρέχω γὰρ τοῖς συνοῦσιν ἐμοὶ τὴν ἐξουσίαν εὑρίσκεσθαι τὰ ἀγαθὰ πανταχόθεν καὶ διὰ κλοπῆς». Εν τούτῳ ἐπιφαίνεται μακρόθεν δευτέρα γυνή. Αὕτη πλησίον τῷ ῾Ηρακλεῖ λέγει· «Ἐγώ, ὦ Ἡράκλεις ἥκω πρός σε οὐκ ἄπειρος οὖσα τῶν γονέων καὶ γιγνώσκουσα τὴν ἀγαθὴν φύσιν καὶ παιδείαν ἐκ παιδός. Ἐλπίζω δέ, εἰ τὴν πρὸς ἐμὲ ὁδόν, ἄν σε ἀγαθὸν ἐργάτην τῶν σεμνῶν καὶ τῶν καλῶν. τῶν ἡδέων ταύτης λόγων καὶ ἐμέ, ἵνα ἀγαθὸς ἀνὴρ ». ῾Ηρακλῆς δ ἤρετο, πῶς ταύτας ὀνομάζουσι. δ’ ὅτι ἡ μὲν πρώτη Κακία, ἡ δὲ δευτέρα Ἀρετὴ ὀνομάζονται, τὴν Ἀρετὴν καὶ ἀνὴρ ἔνδοξος .
Σημειώσεις: 1. ακολουθώ, 2. πλησιάζω, 3. αἱροῦμαι: προτιμώ, 4. ἐφέπομαί τινι: ακολουθώ, 5. έλλειψη