Κροῖσος καὶ Σόλων.

Κροῖσος ὁ Λυδῶν βασιλεὺς καὶ ἐνομίζετο εἶναι. Ἧκε δέ ποτε εἰς Σάρδεις Σόλων ὁ Αθηναῖος. Τοῦτον ὁ βασιλεὺς καὶ ἐξένισεν¹, ἐκέλευσε δὲ τοὺς θεράποντας τὸν ξένον περιάγειν κατὰ θησαυρούς. ῎Επειτα δὲ λέγει αὐτῷ· «῏Ω ξένε Ἀθηναῖε, σὺ προέχεις² σοφίᾳ πάντων Ἀθηναίων· καὶ παντὸς ἄλλου κρίνεις. Βούλομαι ἀκούειν σου, εἰ νομίζεις ἄλλον ».
Σόλων δ’ οὐ , ἀλλὰ προκρίνων ἀποκρίνεται. «Οὐκ ἀεὶ οἱ τύραννοι εὐδαίμονές εἰσιν· οὗτοι γὰρ μὲν ἀγαθῶν μετέχουσι, δὲ κακῶν μεταλαμβάνουσιν. Ἐγὼ σοῦ μακαρίζω τοὺς παῖδας τῆς Ἀργείας ἱερείας Κλέοβιν καὶ Βίτωνα. Οὗτοι πάντων τῶν Ἀργείων ἦσαν καὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν οὐδενὸς , ἆθλα δὲ καὶ ἐλάμβανον. Διὸ καὶ ³ αὐτοῖς οἱ θεοὶ ἦσαν· οὔσης γὰρ ἑορτῆς τῆ Ἥρα, ἐπεὶ οἱ βόες ἐκ τοῦ ἀγροῦ οὐ παρῆσαν, οἱ νεανίαι ἐλαύνοντες τὴν ἱερὰν ἅμαξαν μετὰ τῆς μητρὸς εἰς τὸ ἱερὸν κομίζουσιν τῶν βοῶν. Διὸ καὶ ἡ τελευτὴ τοῦ βίου ἦν αὐτοῖς· δῶρον γὰρ καὶ πέμπουσιν οἱ θεοὶ θάνατον· μετὰ γὰρ τὴν ἑορτὴν νήδυμος⁴ ὕπνος καταλαμβάνει αὐτούς».
Σημειώσεις: 1. φιλοξένησε, 2. υπερέχεις, 3. ευμενείς, 4. γλυκός, βαθύς