Κροῖσος καὶ Σόλων.
Κροῖσος δὲ λέγει τὸ δεύτερον. «Ἐγὼ οὔκ εἰμι τῶν ἄλλων;» Σόλων δ’ ἀποκρίνεται·
« Οὐχ ἦττον1
τούτων μακαρίζω Τέλλον τὸν Ἀθηναῖον. Τούτῳ παῖδες ἦσαν βέλτιστοι
καὶ τελευτὴ τοῦ βίου ἦν αὐτῷ καλλίστη·
στρατεύσας γὰρ ἐπὶ Μεγαρέας κάλλιστα
ἀποθνῄσκει. Οἱ δ’ Ἀθηναῖοι δημοσίᾳ θάπτουσι τοῦτον καὶ οὐδένα ἐν μείζονι
τιμῆ εἶχον».
Ἐπὶ τούτῳ τῷ λόγῳ χαλεπώτερον
εἷχεν2 ὁ βασιλεὺς ἢ πρότερον.
Διὸ λέγει· «῏Ω ξένε Ἀθηναῖε, ἐγὼ δ’ οὐδενός εἰμι κρείττων,
οὐδ’ εὐδαιμονέστερος;
» Ὁ δὲ Σόλων λέγει· «῏Ω βασιλεῦ, πλοῦτον μὲν ἔχεις πλείω
καὶ δύναμιν μείζω
τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, πλεῖσται
δ’ ὅμως τύχαι τῷ ἀνθρώπῳ γίγνονται μέχρι τῆς τελευτῆς. Ὁ θάνατος δὲ μόνον
ἐλέγχει ταύτας ἀκριβέστερον
παντὸς ἄλλου. Ἐὰν μέχρι τέλους τοῦ βίου εὐδαιμονέστατος
διάγῃς, τότε καὶ σὲ λέξω εὐδαίμονα».
Σημειώσεις:
1. λιγότερο, 2. χαλεπῶς ἔχω = στεναχωριέμαι