Εχθές πήγαμε οικογενειακώς στον κινηματογράφο και είδαμε μια πολύ ωραία ταινία. Αφορούσε ένα αγόρι από την Αφρική και έδειχνε τις δυσκολίες αντιμετώπιζε ο και η οικογένειά . Ζούσε σε ένα χωριό απομακρυσμένο, χωρίς τρεχούμενο νερό στις βρύσες. Έπρεπε να περπατούν καθημερινά πέντε χιλιόμετρα μακριά, μέχρι να φτάσουν στο κοντινότερο πηγάδι, τραγουδώντας στη διαδρομή διάφορα τραγούδια. Σχολείο δεν είχανε… ευτυχώς ή δυστυχώς… όπως δει κανείς. Όλη τη μέρα παίζανε φορώντας μόνο ένα κοντό παντελονάκι. Αλλά η πείνα ήταν μεγάλη και οι αρρώστιες πολλές. στεναχώρησε αρκετά το φιλμ. Σκεφτόμουν τις ανέσεις έχουμε , τις δεν καταλαβαίνουμε γιατί συνηθίσαμε. Πάντως στον κόσμο επικρατεί αδικία. Δεν είναι σωστό να ζουν τόσο φτωχικά και να έχουν μυθικά πλούτη!