Εχθές πήγαμε οικογενειακώς στον κινηματογράφο είδαμε μια πολύ ωραία ταινία. Αφορούσε ένα αγόρι από την Αφρική έδειχνε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο ίδιος η οικογένειά του. Ζούσε σε ένα χωριό απομακρυσμένο, χωρίς τρεχούμενο νερό στις βρύσες. Έπρεπε περπατούν καθημερινά πέντε χιλιόμετρα μακριά, μέχρι φτάσουν στο κοντινότερο πηγάδι, τραγουδώντας στη διαδρομή διάφορα τραγούδια. Σχολείο δεν είχανε… ευτυχώς δυστυχώς… όπως το δει κανείς. Όλη τη μέρα παίζανε φορώντας μόνο ένα κοντό παντελονάκι. η πείνα ήταν μεγάλη οι αρρώστιες πολλές. Με στεναχώρησε αρκετά το φιλμ. Σκεφτόμουν τις ανέσεις που έχουμε εμείς, τις οποίες δεν τις καταλαβαίνουμε τις συνηθίσαμε. Πάντως στον κόσμο μας επικρατεί αδικία. Δεν είναι σωστό άλλοι ζουν τόσο φτωχικά και άλλοι έχουν μυθικά πλούτη!