Περνάνε από το μυαλό σου ^{κτητική προσωπική} οι μέρες και σου ^{κτητική προσωπική} έρχονται στο νου εικόνες της μελαγχολικής πόλης.
Είτε σου ^{κτητική προσωπική} αρέσει είτε όχι δεν σου ^{κτητική προσωπική} επιτρέπεται να προσπεράσεις και να το αφήσεις πίσω σου ^{κτητική προσωπική}.
Από τη μια δίνεις την ψυχή σου ^{κτητική προσωπική}για κάτι κι από την άλλη δεν σου ^{κτητική προσωπική} αναγνωρίζουν τους κόπους σου ^{κτητική προσωπική}.
Δεν έχεις τη δυνατότητα να μην φέρεις μπροστά σου ^{κτητική προσωπική}πρόσωπα αγαπημένα που σου ^{κτητική προσωπική} εντυπώθηκαν και σου ^{κτητική προσωπική} έδειξαν με τον τρόπο τους το χρέος σου ^{κτητική προσωπική}απέναντι στην κοινωνία και στον εαυτό σου ^{κτητική προσωπική}.
Ποιος σου ^{κτητική προσωπική} είπε ότι μπορείς ν’ αφήνεις τα πράγματά σου ^{κτητική προσωπική}στο γραφείο μου. Την επόμενη φορά, κι αυτό σου ^{κτητική προσωπική} το υπόσχομαι, θα τα κατεβάσω στο πεζοδρόμιο!
Μπορώ να σου ^{κτητική προσωπική} παραγγείλω ένα γλυκάκι; Να σου ^{κτητική προσωπική} θυμίσω πως στον δρόμο σου ^{κτητική προσωπική}για το σπίτι θα βρεις στα δεξιά σου ^{κτητική προσωπική}το ζαχαροπλαστείο.