Ο Πολυβώτης ήταν Γίγαντας. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού, το αίμα από την πληγή του γονιμοποίησε ξανά τη Γαία. Από την ιδιότυπη αυτή ένωση γεννήθηκαν οι Ερινύες, οι Νύμφες των μελιών (και γενικά οι θεότητες που συνυπάρχουν με τα δέντρα) και οι Γίγαντες: όσες στάλες απ’ το αίμα του έπεσαν, τις μάζεψε η Γαία και με το πέρασμα του χρόνου γεννήθηκαν οι κρατερές Ερινύες, οι μεγάλοι Γίγαντες οι λαμπροαρματωμένοι, που κρατούν στα χέρια τους μακριά κοντάρια κι οι Νύμφες που τις αποκαλούν Μελίες στην απέραντη Γη (Ησ. Θεογ. 184-187) [1]. Ο Υγίνος του αποδίδει για πατέρα τον Τάρταρο.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, η Γαία γέννησε τους Γίγαντες και τους παρακίνησε σε σύγκρουση με τον Δία και τους άλλους θεούς της γενιάς του αρχηγού των Ολυμπίων, για να τους εκδικηθεί για την τιμωρία που επιφύλαξαν στους γιους της Τιτάνες —ο Δίας τους είχε ρίξει στα Τάρταρα.
Όπως όλοι οι Γίγαντες έτσι και ο Πολυβώτης, αν και είχε θεϊκή καταγωγή, είχε μορφή ανθρώπου, ήταν όμως τεράστιος και ανίκητος, φοβερός στην όψη, με πυκνά, πλούσια και μακριά μαλλιά και γένια και με λέπια φιδιού στα πόδια (Απολλόδ. 1.7.1.)· λεγόταν ακόμη ότι είχε φίδια στα μαλλιά και στα γένια. Το όνομά του πιθανόν προέρχεται από το επίθετο πολύβωτος που είναι αυτός που θρέφει πολλούς, ο εύφορος· ενίοτε το επίθετο χρησιμοποιούνταν κατ’ ευφημισμόν.
Ο Πολυβώτης, κυνηγημένος μεσοπέλαγα στο Αιγαίο από τον
Ποσειδώνα, κατευθύνθηκε νοτιοανατολικά· και ο Ποσειδώνας έκοψε ένα κομμάτι από την Κω, το έριξε επάνω του και τον καταπλάκωσε. Αυτό το χωρισμένο από την Κω κομμάτι ονομάστηκε Νίσυρος.
(Στράβων 10.5.16
) [Εικ.
1,
2,
3,
4,
5]
Γενικά για τη Γιγαντομαχία βλ. Γίγαντες.
Σχετικά λήμματα
ΓΙΓΑΝΤΕΣ,
ΕΡΙΝΥΕΣ,
ΝΥΜΦΕΣ,
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ