Στην υποενότητα αυτή περιλαμβάνονται λήμματα για όντα μειξογενή, δηλαδή όχι με μία φύση, και τέρατα, όντα στα οποία οι άνθρωποι πίστευαν ότι διέβλεπαν θείο δάκτυλο, είτε λόγω της ατελούς φύσης τους (π.χ. μονόφθαλμοι) είτε λόγω ξεχωριστών και υπερανθρώπινων ικανοτήτων που θέτουν ανά πάσα στιγμή σε κίνδυνο την τάξη του κόσμου και προκαλούν την επικράτηση του χάους. Γι’ αυτό τον λόγο τα λήμματα υποτάσσονται στη μεγάλη ενότητα των Θεών, αν και οι μειξογενείς αυτές και τερατώδεις υπάρξεις δεν είναι αθάνατες. Με αυτή τη λογική, βρίσκονται πλάσματα όπως η Σφίγγα, οι Σειρήνες, η Σκύλλα, η Χάρυβδη, που προκαλούν τον θάνατο· φόβητρα, κυρίως για τις γυναίκες και τα παιδιά· αυτόματα κατασκευασμένα κυρίως από τον Ήφαιστο (όπως ο Τάλως, οι Κηληδόνες, οι Χρυσές Κόρες…)· περίεργα ζώα (Λερναία Ύδρα, Πήγασος…)· δράκοι που συνήθως αναλαμβάνουν τον ρόλο φύλακα (στον κήπο των Εσπερίδων ή στο δάσος του Άρη στην Κολχίδα…), είναι παιδιά θεών (ο δράκος στην Αρεία πηγή των Θηβών…) ή συνοδοί θεοτήτων ή ξεχωριστών «θνητών» (οι δράκοι στο άρμα της Δήμητρας ή της Μήδειας…) ή στέλνονται από τους θεούς για να τιμωρήσουν θνητούς (η Αθηνά τον Λαοκόοντα με φίδι που βγαίνει από τη θάλασσα και τυλίγεται γύρω από τα σώματα των γιων του ιερέα του Απόλλωνα και του ίδιου του ιερέα…). Τέλος, είναι φόβητρα για τα παιδιά.