Αρχαία ελληνική μυθολογία

Μειξογενή Όντα-Θεοί και Δαίμονες

ΝΙΚΗ ή ΝΙΚΑ (φτερωτή θεά)





 

2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48

Σύμφωνα με τον Ησίοδο η Νίκη ήταν κόρη της Στύγας και του Τιτάνα Πάλλαντα, γιου του Κρίου, ανήκε επομένως στην πρώτη θεϊκή γενιά. Αδέρφια της ήταν το Κράτος, ο Ζήλος και η Βία. [Γενεαλογικό δέντρο Πόντου και Γαίας]

0

Σύμφωνα με άλλες εκδοχές πατέρας της ήταν ο ΆρηςδεσμόςΝίκης εὐπολέμοιο πάτερ (Ομ. Ύμν. 8.4). (Ομ. Ύμν. 8.4). Όταν επικράτησε η λατρεία του Δία ως αρχηγού των θεών, η Νίκη και τα αδέρφια της έγιναν ακόλουθοί του. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, η Στύγα πρόσφερε τα παιδιά της ως συμμάχους του Δία κατά την Τιτανομαχία. Συγκεκριμένα ο Νόννος αναφέρει ότι η Νίκη παραστάθηκε στον Δία κατά τη μάχη του με τον Τυφώνα (2.205 κ.ε.). Με ένα παιχνίδι λέξεων που ξεκινά από τον πατέρα της, η Νίκη θεωρείται συναγωνίστρια της Παλλάδας Αθηνάς, για παράδειγμα εναντίον των Γιγάντων, ή ένα επίθετό της (Αθηνά Νίκη)· ή ότι πατέρας της ήταν ο Πάλλαντας, γιος του Λυκάονα· ή ότι την είχε αναθρέψει ο Πάλλας, επώνυμος ήρωας του Παλατίνου λόφου στη Ρώμη, ο οποίος της είχε αφιερώσει ναό στην κορυφή του λόφου.

Λατρευόταν παντού, καμιά φορά είχε δικό της βωμό και απεικονιζόταν συνήθως με φτερά να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα. Ωστόσο, υπήρχε και ο ναός και το άγαλμα της Απτέρου Αθηνάς Νίκηςδεσμός στην Ακρόποληδεσμός της Αθήνας, ώστε να μην φύγει ποτέ από την πόλη, και ομοίωμα του ξόανου από αυτόν τον ναό στην Ολυμπία. Πολλές φορές κοσμούσε ανάγλυφες ή άλλες συνθέσεις, ή θεοί, όπως ο Δίας και η Αθηνά, την κρατούσαν στα χέρια τους. Αγάλματά της προσφέρονταν για να θυμίσουν διάφορες νίκες, όπως η Νίκηδεσμός του γλύπτη Παιώνιου στην Ολυμπία που υπήρξε αφιέρωμα των Μεσσηνίων και των Ναυπακτίων για τη νίκη τους επί των Λακεδαιμονίων στη Σφακτηρία το 421 π.Χ. Αφιερωματικό στη θεά για μια άγνωστη σήμερα ναυμαχία είναι και το άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκηςδεσμός, από παριανό μάρμαρο και το σκούρο μάρμαρο της Λίνδου για τη βάση, που χρονολογείται μεταξύ του 220 και του 190 π.Χ. Απεικονίζεται και στην αγγειογραφία κρατώντας στεφάνι ή ταινία για να στέψει τον νικητή, οινοχόη και φιάλη για τις σπονδές, θυμιατήρι, βωμό, μια λύρα για τον εορτασμό της νίκης με μουσική και τραγούδι. Συχνά, για παράδειγμα στον πόλεμο εναντίον των Γιγάντων, εμφανίζεται οδηγώντας το άρμα του Δία. Σε ψηφιδωτά και νομίσματα παρασταίνεται με κλαδί φοίνικα ως σύμβολο νίκης. [Εικ. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47]

Ορφικός ύμνος στη Νίκηδεσμός


Σχετικά λήμματα

ΑΡΗΣδεσμός