Η Ειρήνη ήταν μία από τις Ώρες, τις κόρες του Δία και της Θέμιδας, αδελφή της Δίκης και της Ευνομίας. Οι τρεις τους εξασφάλιζαν για τους ανθρώπους ό,τι έλεγε το όνομά τους, ώστε εκείνοι να απολαμβάνουν βίον εὐδαίμονα:
Δεύτερη πήρε σύζυγο [ο Δίας] τη λαμπερή τη Θέμιδα που γέννησε τις Ώρες,
την Ευνομία, τη Δίκη και τη θαλερή Ειρήνη
που των ανθρώπων των θνητών φροντίζουνε τα έργα
(Ησ., Θεογ. 901-903, μετ. Στ. Γκιργκένης)
τῶν δ´ ὀνομαζομένων Ὡρῶν ἑκάστῃ δοθῆναι τὴν ἐπώνυμον τάξιν τε καὶ {τοῦ} βίου διακόσμησιν ἐπὶ τῇ μεγίστῃ τῶν ἀνθρώπων ὠφελείᾳ· μηδὲν γὰρ εἶναι μᾶλλον δυνάμενον εὐδαίμονα βίον παρασκευάσαι τῆς εὐνομίας καὶ δίκης καὶ εἰρήνης. (Διόδ. Σ. 5.73.6)
Άγαλμά της υπήρχε στο Πρυτανείο της Αθήνας που την παρίστανε να κρατά τον Πλούτο στην αγκαλιά, περ. 370 π.Χ. (Παυσ. 1.8.2 και 1.18.3) [Δείτε εδώ]. Δημιουργός του θεωρείται ο Κηφισόδοτος, πατέρας (ή αδελφός σύμφωνα με άλλες πηγές) του Πραξιτέλη:
«Το νόημα της παράστασης είναι συμβολικό: η Ειρήνη είναι μια θεά-βασίλισσα (αυτή είναι η σημασία του σκήπτρου που κρατάει στο δεξί της χέρι), η οποία γεννά και χαρίζει στον κόσμο τον Πλούτο και την αφθονία, που δηλώνεται με το κέρας της Αμαλθείας. Σε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι βρίσκονταν σχεδόν μόνιμα αντιμέτωποι με τα δεινά και τις καταστροφές του πολέμου, η Ειρήνη μπορούσε να παρουσιαστεί ως δημιουργός του πλούτου και της ευημερίας. Αυτό το δείχνει πολύ καθαρά η ομώνυμη κωμωδία του Αριστοφάνη. Είναι πολύ πιθανόν ότι οι Αθηναίοι παρήγγειλαν και έστησαν το σύμπλεγμα της Ειρήνης και του Πλούτου στην Αγορά ανάμεσα στο 374 και το 371 π.Χ.» Μανόλης Βουτυράς & Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της. Δείτε εδώ.
[Εικ. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11]