Θρακιώτης, πατέρας του Οίαγρου κατά μια εκδοχή, επομένως παππούς του Ορφέα. Σύμφωνα με αυτήν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κυριαρχία του θεού Διόνυσου στη Θράκη. Αυτό έγινε την περίοδο που ο θεός με τις μαινάδες του περνούσε από τόπο σε τόπο και με την επιεική συμπεριφορά του συνέβαλε στην εξημέρωση των ανθρώπων και τον εκπολιτισμό τους. Η φήμη του έργου του ξαπλώθηκε και οι περισσότεροι λαοί υποδέχονταν τον θεό και τον θίασο των γυναικών ευνοϊκά. Όμως ορισμένοι, αλαζόνες και ασεβείς, τον κατηγορούσαν ότι περιέφερε την ακολασία του και ότι με τις τελετές και τα μυστήριά του ξεμυάλιζε τις γυναίκες. Αυτούς τους τιμωρούσε, και μάλιστα σκληρά. Πότε τους έστελνε τρέλα, πότε έκαμνε τις Βάκχες του να τους διαμελίζουν ζωντανούς και άλλοτε έδινε σε αυτές αντί για θύρσους λόγχες που οι σιδερένιες μύτες τους ήταν καλυμμένες με κισσό. Με αυτές σκότωναν όσους καταφρονούσαν τον θεό τους και ανυποψίαστα επιτίθονταν στις γυναίκες περιφρονώντας τες για την αδυναμία τους. Όταν επρόκειτο να περάσει το βασίλειο του Λυκούργου, του βασιλιά της Θράκης που η επικράτειά του έφτανε μέχρι τον Ελλήσποντο, ο Διόνυσος έκανε σύμφωνο φιλίας με τον βασιλιά αλλά εκείνος παρήγγειλε στους στρατιώτες του να επιτεθούν τη νύχτα και να τους σκοτώσουν. Όμως ο Θράκας Χάροπας τον πληροφόρησε για το κρυφό σχέδιο του βασιλιά. Και ο μεν Λυκούργος σκότωσε όλες τις Μαινάδες, αλλά σε μάχη με τους Θράκες ο Διόνυσος με άλλους συμμάχους τους νίκησε, έπιασε ζωντανό τον Λυκούργο, τον τύφλωσε, τον βασάνισε και τον σταύρωσε. Από ευγνωμοσύνη στον Χάροπα, παρέδωσε το βασίλειο σε αυτόν και του δίδαξε τα μυστικά των ιερών τελετών. Τον διαδέχθηκε στον θρόνο ο γιος του Οίαγρος, ο οποίος συνέχισε τις ιερές τελετές και τις δίδαξε στη συνέχεια στον γιο του Ορφέα. Αυτός επέφερε διάφορες αλλαγές, γι’ αυτό και οι τελετές που εισήγαγε ο Διόνυσος ονομάστηκαν ορφικές.
Σχετικά λήμματα