Το τραγούδι Don’t call me up κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2019. Γράφτηκε από τους: Mabel (η οποία και ερμηνεύει το τραγούδι), Camille Purcell και Steve Mac (ο οποίος είναι και ο παραγωγός του τραγουδιού).

Σε συνέντευξή της η ερμηνεύτρια ανέφερε ότι εμπνεύστηκε το τραγούδι αυτό από το γεγονός ότι δεν απαντούσε σε τηλεφωνήματα που της έκανε ο σύντροφος με τον οποίον είχαν χωρίσει πολύ πρόσφατα, πράξη από την οποία αισθάνθηκε πολύ καλά.

Στο τραγούδι αυτό γίνεται λόγος για την αποφασιστικότητα να προχωρήσει κανείς στη ζωή του και να αισθανθεί πιο δυνατός/ή μετά από έναν χωρισμό από μία τοξική σχέση παίρνοντας τις εξής αποφάσεις:

• να μην απαντάει στα τηλεφωνήματα από την (πρώην, πλέον) τοξική σχέση, ούτως ώστε να απαλλαγεί από τη φυσική του παρουσία
• να διασκεδάζει με άλλες παρέες ανεξάρτητες από την πρώην τοξική σχέση, ούτως ώστε να απαλλαγεί και από την πνευματική του παρουσία (να μην τον σκέφτεται πλέον).

Σε λιγότερο από μία εβδομάδα μετά την κυκλοφορία του Don't call me up, κυκλοφόρησε το ακόλουθο τραγούδι…

…του οποίου το βασικό ρυθμικό μοτίβο μοιάζει πολύ με αυτό του τραγουδιού Don’t call me up. Οι δημιουργοί των δύο αυτών τραγουδιών είναι εντελώς διαφορετικά άτομα και μέχρι σήμερα δεν έχει κινηθεί καμία νομική διαδικασία από καμία πλευρά για κλοπή τμήματος μουσικής.

Το επίσημο μουσικό βίντεο…

…ξεκινά με έναν άντρα να χτυπά επίμονα το κουδούνι και να τηλεφωνά στην ερμηνεύτρια (την αποκαλεί με το όνομά της, Mabel) (κατά τα 8 πρώτα δευτερόλεπτα του βίντεο). Στο 0’20’’ ο άντρας αυτό φαίνεται να εμμένει να επικοινωνήσει με την ερμηνεύτρια. Στο 1’18’’-1’19’’, 1’21’’, 1’31’’, 1’34’’φαίνεται ο συγκεκριμένος άντρας να τηλεφωνά από τηλεφωνικό θάλαμο (προφανώς στην ερμηνεύτρια). Στο σπίτι της ερμηνεύτριας καλούσε το τηλέφωνο. Πριν πάρει στα χέρια της η ερμηνεύτρια τη συσκευή που καλούσε την πήραν οι τρεις (από τις τέσσερεις) φίλες της και τελικά η ερμηνεύτρια δεν απάντησε στο τηλέφωνο. Στο 1’43’’ φαίνεται ο άντρας να κρατά το ακουστικό του τηλεφώνου καταλαβαίνοντας ότι δεν απαντά… Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ακούγεται το couplet / verse και η συνδετική γέφυρα (bridge) για δεύτερη φορά.

Στο 2’01’’ ο άντρας αυτός πλησιάζει εκ νέου τον τηλεφωνικό θάλαμο με πρόθεση να ξανατηλεφωνήσει, στο 2’03’’ είναι έτοιμος να ξανατηλεφωνήσει και στο 2’43’’ να περιμένει να του απαντήσουν. Στο 3’05’’ εικονίζεται ένα χέρι να τηλεφωνεί, αλλά μετά το ακουστικό του τηλεφώνου να κρέμεται μόνο του καλώντας (ενδεχομένως αυτό να συμβολίζει το γεγονός ότι ο πρώτος άντρας εγκατέλειψε πλέον την προσπάθειά του να επικοινωνήσει με την ερμηνεύτρια).

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και ένας δεύτερος άντρας ο οποίος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο και στο 0’26’’ κάνει μια κίνηση με τα χείλη του (και την άκρη της γλώσσας του), η οποία υπονοεί ότι έχει ερωτικό ενδιαφέρον απέναντι στην ερμηνεύτρια. Στο 0’32’’ και στο 0’36’’ο δεύτερος άντρας εμφανίζεται εκ νέου κοιτώντας προς τα πίσω (ενδεχομένως να σκέφτεται την ερμηνεύτρια, καθώς εκείνος βρίσκεται στη σκάλα ενώ εκείνη βρίσκεται στο σπίτι με τις φίλες της). Στο 0’46’’ και στο 2’33’’ ο δεύτερο άντρας κοιτά με ένα μάλλον λάγνο βλέμμα, κάτι το οποίο δείχνει το έντονο ερωτικό του ενδιαφέρον απέναντι στην ερμηνεύτρια.

Παρ’ όλα αυτά η ερμηνεύτρια δεν έχει καμία επικοινωνία με κανένας από τους δύο προαναφερθέντες άντρες, αλλά με τις φίλες της και μόνον. Αρχικά βρίσκονται στο σπίτι, όπου ετοιμάζονται να βγουν και κατοπινά εικονίζονται να διασκεδάζουν.

Οι φίλες είναι τέσσερεις, αριθμός που εξυπηρετεί τις διάφορες χορογραφίες προκειμένου να αναδεικνύεται η ερμηνεύτρια. Η ερμηνεύτρια ξεχωρίζει είτε επειδή βρίσκεται στο κέντρο της χορογραφίας είτε επειδή βρίσκεται λίγο πιο μπροστά από τις υπόλοιπες φίλες. Όταν όλες έχουν πετσέτες (στο σπίτι) η ερμηνεύτρια είναι η μόνη που έχει πετσέτα και στα μαλλιά (και οι δύο πετσέτες της ερμηνεύτριας είναι λευκές και ξεχωρίζει καθώς στα συγκεκριμένα πλάνα δεν υπάρχει τίποτα άλλο σε άσπρο χρώμα). Επιπρόσθετα η ερμηνεύτρια είναι η μόνη που εικονίζεται είτε με ίσια μαλλιά είτε με ελαφρώς σπαστά μαλλιά, οι υπόλοιπες γυναίκες έχουν σγουρά μαλλιά (και σε κάποια πλάνα κάποιες από αυτές έχουν τα μαλλιά τους ράστα).

Η ερμηνεύτρια είναι μιγάδα (η μητέρα της Neneh Cherry, υπήρξε από τις πρώτες γυναίκες καλλιτέχνιδες της rap μουσικής με καταγωγή από τη Sierra Leone). Άξιο παρατήρησης είναι ότι και οι υπόλοιπες γυναίκες είναι είτε νεγροειδείς είτε μιγάδες. Ο πρώτος άντρας είναι και αυτός μαύρος. Ο δεύτερος, όμως, δεν είναι μαύρος, αλλά έχει καστανά μαλλιά και καστανά μάτια (και όχι ανοιχτόχρωμα μαλλιά και μάτια κατά τα «πρότυπα ομορφιάς» που κυριαρχούν σε Δυτική και Νότια Ευρώπη και Βόρεια Αμερική). Τα χαρακτηριστικά του δεύτερου άντρα θα μπορούσαν να συμβολίζουν το γεγονός ότι η ερμηνεύτρια «προχωρά» στη ζωή της ένα βήματα παραπέρα, επιλέγοντας συντρόφους πέραν από τα όρια της φυλής της.

Σημαντικό αντικείμενο του μουσικού βίντεο αποτελεί ένα φιστικί τηλέφωνο, το οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά στο 0’47’’. Ας μην ξεχνάμε ότι ο τίτλος του τραγουδιού σχετίζεται με τηλεφώνημα. Στο 2’40’’ το φιστικί αυτό τηλέφωνο δείχνει να καλεί (βγάζοντας ένας ως από το κάτω του μέρος) και στο 2’44’’ το χτυπάν με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ με προφανή σκοπό να το σταματήσουν να χτυπά καταστρέφοντάς το (το πλάνο σταματά τη στιγμή που το χτυπάν και δεν φαίνεται η καταστροφή του). Η πράξη αυτή θα μπορούσε να συμβολίζει την οριστική ρήξη της ερμηνεύτριας στο κομμάτι που αφορά την τοξική σχέση που είχε (ας μην ξεχνάμε ότι κατοπινά και ο πρώην σύντροφος εγκαταλείπει την οποία προσπάθεια επικοινωνίας). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η πράξη αυτή γίνεται κατά τη «κορύφωση» του τραγουδιού, δηλαδή πριν ακουστεί το refrain / chorus για τελευταία φορά. Άξιο παρατήρησης είναι ότι ο δεύτερος άντρας δεν εμφανίζεται ξανά μετά την πράξη αυτή, πράγμα το οποίο θα μπορούσε να συμβολίζει το ότι η ερμηνεύτρια είναι χειραφετημένη: δεν ενδιαφέρεται να εμπλακεί άμεσα σε μια νέα σχέση, καθώς δεν την ενδιαφέρει να ετεροπροσδιορίζεται μέσω των σχέσεων που κάνει και μπορεί να περνά καλά χωρίς να εμπλέκεται σε κάποια ερωτική σχέση.

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βίντεο σχετικά με το πώς γυρίστηκε το επίσημο μουσικό βίντεο…

… και μια θαυμάσια ευκαιρία προς συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι στον καλλιτεχνικό χώρο υπάρχει πολύ λιγότερη διασκέδαση και πολύ περισσότερη σκληρή δουλειά για ένα άρτιο αποτέλεσμα….

Από τη βράβευση του τραγουδιού στα Brit Awards 2020. Στην ερμηνεία αυτή υπάρχουν αλλαγές στη δομή του τραγουδιού, οπτικοποίηση του βασικού νοήματος του τραγουδιού και ενδυματολογικός κώδικας τέτοιος που να αναδυκνύεται η ερμηνεύτρια...

Και ένα ορχηστρικό για τραγούδι…