Το τραγούδι Don’t call me angel δημιουργήθηκε ως τραγούδι τίτλων για το remake των Άγγελων του Τσάρλι του 2019 και κυκλοφόρησε στις 13 Σεπτεμβρίου 2019. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι Άγγελοι του Τσάρλι ήταν μια αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά 115 επεισοδίων που προβαλλόταν στις Η.Π.Α. από το 1976 ως το 1981. Στη σειρά αυτή γινόταν λόγος για τρεις γυναίκες ντετέκτιβ που εργάζονταν για λογαριασμό του γραφείου ιδιωτικών ντετέκτιβ του Charles Townsend (Charles → Charlie’s angels). 

Το περιεχόμενο του τραγουδιού κάνει λόγο για τη γυναικεία δυναμικότητα, ανεξαρτησία και χειραφέτηση. Ερμηνεύεται από τις Ariana Grande, Miley Cyrus & Lana del Rey, οι οποίες είναι και συνδημιουργοί του τραγουδιού. Άξιο παρατήρησης είναι ότι η πλειονότητα των συνδημιουργών του τραγουδιού είναι γυναίκες και το επίσημο μουσικό βίντεο έχει σκηνοθετηθεί από γυναίκα σκηνοθέτιδα (τη Hannah Lux Davies).

Στο επίσημο μουσικό βίντεο (το οποίο γυρίστηκε τον Ιούλιο του 2019)…

…παραπέμπουν στο remake των Άγγελων του Τσάρλι τα εξής:

• Τα έξι πρώτα δευτερόλεπτα του βίντεο όπου με ηλεκτρονικά μέσα αναζητείται ένας στόχος.
• Στο 0’07’’ – 0’10’’ στο κάτω δεξιά μέρος αναγράφεται η λέξη Townsend Agency όπου παραπέμπει στο ιδιωτικό γραφείο ντετέκτιβ, στο οποίο εργάζονται οι Άγγλοι του Τσάρλι.
• Τα ελικόπτερα που πετάν στο 0’19’’ – 0’22’’, 2’03’’ και την Ariana Grande να επικοινωνεί μέσω ασυρμάτου.
• Το έμβλημα που χρησιμοποιείται και στην κινηματογραφική ταινία στο 0’23’’. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το έμβλημα αυτό φαίνεται σε τατουάζ στην Ariana Grande (1’56’’- 1’57’’) και στην Lana del Rey (2’52’’) στο δάπεδο του ρινγκ όπου πυγμαχεί η Miley Cyrus (0’50’’, 0’52’’, 1’03’’, 1’15’’) και σε χώρους που βρίσκεται η Lana del Rey (2’00’’, 2’04’’ – 2’06’’, 2’36’’, 2’55’’, 2’59’’)
• Τα φτερά που φορούν οι ερμηνεύτριες παραπέμπουν σε άγγελο (τα φτερά θα μπορούσαν επιπρόσθετα να συμβολίζουν το γεγονός ότι οι ερμηνεύτριες «πετάνε» σε μια ξεχωριστή κατηγορία γυναικών υπεράνω των υπολοίπων).
• Το παρακείμενο (τύπος, μέγεθος και χρώμα γραμματοσειράς) του κειμένου που δείχνει τον τίτλο του τραγουδιού και τις ερμηνεύτριες αυτού στο 0’24’’ είναι ίδιο με αυτό που αναφέρεται ο τίτλος της ταινίας για την οποία προορίζεται το τραγούδι και το προαναφερθέν έμβλημα και του κειμένου που αναφέρει τη σκηνοθέτιδα του βίντεο στο 3’45’’ όπου φαίνεται το προαναφερθέν έμβλημα.
• Αφού τελειώσει το τραγούδι εμφανίζεται η ηθοποιός Elisabeth Banks στο ρόλο της Rebecca Boosley να λέει στις ερμηνεύτριες «This is not our house. Τime to work» (στο 3’30’’ – 3’38’’). Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι στην ταινία η Rebecca Boosley υποδύεται έναν πρώην Άγγελο του Τσάρλι, τις οποίες και βοηθά στο έργο τους.

Στα πλάνα όπου οι ερμηνεύτριες είναι μόνες (όχι μαζί):

• Η Ariana Grande (1993-) είναι ντυμένη στα άσπρα και με άσπρα φτερά και βρίσκεται σε χώρους με φυσικό φωτισμό. Το άσπρο χρώμα, ο φυσικός φωτισμός και οι φωτεινοί εξωτερικοί χώροι θα μπορούσαν να συμβολίζουν την αθωότητα που χαρακτηρίζει τη δημόσια εικόνα της.
• Η Miley Cyrus (1992-) είναι ντυμένη με μαύρο παντελόνι και μαύρα φτερά. Φορά ένα top ανοιχτόχρωμο. Βρίσκεται σε ένα ρινγκ με αμυδρό τεχνητό φωτισμό. Πυγμαχεί με έναν άντρα, το οποίον νικά μεν, αλλά έχει εκδορές δε. Ο ρουχισμός, ο φωτισμός, η πάλη και οι εκδορές θα μπορούσαν να συμβολίζουν τη δημόσια εικόνα της που χαρακτηρίζεται από πράξεις μάλλον αμφιλεγόμενες, οι οποίες όχι σπάνια προκαλούν το δημόσιο αίσθημα).
• Η Lana del Ray (1985-) δεν φορά φτερά. Είναι ντυμένη με σκουρόχρωμα ρούχα και μόνο κατά τη διάρκεια του μεσαίου τμήματος (2’21’’ – 2’59’’) υπάρχουν κάποια πλάνα της (σε αυτά που βρίσκεται σε ένα σαλόνι) όπου φορά κατακόκκινο (της φωτιάς κόκκινο) φόρεμα χωρίς να φορά κάποιο υπόδημα (ξυπόλυτη). Βρίσκεται σε χώρους με τεχνητό και αμυδρό φωτισμό. Το σαλόνι παίρνει φως από μια φωτιά (η φωτιά σε συνδυασμό με το κόκκινο της φωτιάς θα μπορούσε να συμβολίζει τη δύναμη της ερμηνεύτριας). Ο άλλος χώρος παραπέμπει σε εργαστήριο (σκοποβολής;) του οποίου ο φωτισμός είναι σε αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου (άξιο παρατήρησης είναι το πράσινο είναι συμπληρωματικό του μπλε χρώμα και ότι τόσο το μπλε όσο και το πράσινο χαρακτηρίζονται ως «ψυχρά χρώματα»). Εξασκείται στη σκοποβολή όπου πετυχαίνει διάνα και στις δύο περιπτώσεις (στο 2’06’’’ πετυχαίνει ακριβώς στο κέντρο του στόχου και στο 3’00’’ αμέσως μετά το μεσαίο τμήμα και την έναρξη του τελευταίου ρεφραίν πετυχαίνει την ήβη του στόχου / μοντέλου) Τα χρώματα των ρούχων, ο φωτισμός αλλά και το μουσικό στυλ του μεσαίου τμήματος που τραγουδά (το μεσαίο τμήμα διαφέρει μουσικά από το υπόλοιπο τραγούδι: τα κρουστά είναι πολύ πιο διακριτικά, η αρμονική και μελωδική γραμμή είναι πολύ πιο πλούσια σε σχέση με το ρεφραίν και το κουπλέ) παραπέμπουν στο μουσικό είδος που εκπροσωπεί η Lana del Ray: το sadcore pop, alternative rock που χαρακτηρίζεται από στίχους θλιβερού περιεχομένου, πιο αργή ρυθμική αγωγή, όχι έντονη παρουσία κρουστών και πιο λυρικές μελωδικές γραμμές.

Στα πλάνα που και οι τρεις ερμηνεύτριες είναι μαζί φοράν όλες μαύρα ρούχα και έχουν μαύρα φτερά, ενώ ο τύπος των ρούχων είναι ο ίδιος με αυτόν που φορούσαν στα πλάνα που ήταν η καθεμία μοναχή της. Πριν την έναρξη του τελευταίου ρεφραίν (στο 3’00’’) τα πλάνα που οι τρεις ερμηνεύτριες είναι μαζί είναι σποραδικά, ενώ μετά το τελευταίο ρεφραίν κυριαρχούν τα πλάνα με τις τρεις ερμηνεύτριες μαζί. Αυτό θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως εξής: οι ερμηνεύτριες ήδη πριν τη συνεργασία αυτή ήταν ήδη καταξιωμένες στο χώρο της διεθνούς δημοφιλούς μουσικής, η καθεμιά με το δικό της μουσικό στυλ (και τη δική της δημόσια εικόνα). Το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους είναι ένας συγκερασμός των προσωπικών τους στυλ (όλες φοράνε μαύρα ρούχα), χωρίς, όμως τα ίδια τους τα μουσικά στυλ να επηρεαστούν (ο τύπος ρούχων που φοράν είναι ο ίδιος, απλά τα χρώματα έχουν αλλάξει).

Η έναρξη του τελευταίου ρεφραίν (στο 3’00’’) (όπου συνήθως λαμβάνει χώρα η «κορύφωση» ενός δημοφιλούς τραγουδιού) ξεκινά με την Lana del Ray να πετυχαίνει διάνα την ήβη του μοντέλου σκοποβολής. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι το τραγούδι αυτό κάνει λόγο για τη γυναικεία δυναμικότητα, ανεξαρτησία και χειραφέτηση το γεγονός αυτό θα μπορούσε να συμβολίζει την πάταξη της πατριαρχίας και την ταυτόχρονη επικράτηση των γυναικών.

Στο 1’13’’ - 1’14’’ υπάρχει ένα πλάνο όπου έχει ληφθεί ανάποδα. Αυτό το πλάνο θα μπορούσε να συμβολίσει το ότι η γυναικεία δυναμικότητα, ανεξαρτησία και χειραφέτηση έχει φέρει «τα πάνω κάτω» στον κόσμο. Άξιο παρατήρησης είναι το γεγονός ότι στο μεσαίο τμήμα υπάρχει ο στίχος «…I fell from Heaven, now I'm living like a devil…». Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Σατανάς ήταν ένας Άγγελος, ο οποίος επαναστάτησε κατά του Θεού (σύμφωνα με την παραδοσιακή Χριστιανική εκδοχή) προσπαθώντας να εξαπατήσει και να θέσει υπό τον έλεγχό τους την ανθρωπότητα στρέφοντάς την εναντίον του Θεού και με το γεγονός ότι στην καθομιλουμένη (τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα) η λέξη «σατανάς» με τη μεταφορική έννοια σχετίζεται με άτομο πανέξυπνο, τετραπέρατο κα ζωηρό, ο στίχος αυτός μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: Πλέον οι γυναίκες δεν είναι «άγγελοι» με στερεοτυπικά τρυφερές, αθώες και παθητικές συμπεριφορές (και γι’ αυτόν τον λόγο δεν επιθυμούν, πλέον, να τις αποκαλούν έτσι), αλλά «σατανάδες»: πανέξυπνες και αεικίνητες. Η «μεταμόρφωση» αυτή των γυναικών έγινε όπως ακριβώς ο Σατανάς επαναστάτησε εναντίον του Θεού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο στίχος αυτός υπάρχει στο μεσαίο τμήμα του τραγουδιού (όπου «κορυφώνεται» ένα δημοφιλές τραγούδι).

Καθώς το τραγούδι κάνει λόγο για γυναικεία δυναμικότητα, ανεξαρτησία και δύναμη, στο επίσημο μουσικό βίντεο υπάρχει μόνο ένας άντρας, ο οποίος νικιέται από τη Miley Cyrus. Η επιλογή της Miley Cyrus για την πάλη της με τον άντρα δεν είναι τυχαία, καθώς αυτός ο ρόλος ταιριάζει στη δημόσια εικόνα που ήδη έχει. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει κανένας άλλος άντρας στο μουσικό αυτό βίντεο.

Φεύγοντας οι τρεις ερμηνεύτριες (στο 3’43’’), η Ariana Grande παίρνει και ένα μπουκάλι σαμπάνιας. Άξιο παρατήρησης είναι το γεγονός ότι η σαμπάνια… έρρεε άφθονη στο επίσημο μουσικό βίντεο του τραγουδιού της Ariana Grande 7 rings.

Και ένα ορχηστρικό για τραγούδι…