Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Γεννημένος στο Μπρεσλάου της Πρωσίας ο Max BORN, τρία χρόνια μικρότερος από τον Einstein

αλλά και τρία χρόνια μεγαλύτερος από τον Bohr , στο έπος της ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ,

υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές .

Γερμανία 1926.

Παρά τη μεγάλη επιτυχία της εξίσωσης του Erwin SCHRÖDINGER

το ερώτημα παρέμενε αναπάντητο.

Τι ακριβώς ήταν αυτή η ποσότητα Ψ που ταλαντωνόταν σε κάθε κύμα σωματιδίου ;

Ποια ήταν η φυσική υπόστασή της; Αν δεχθούμε ότι «κύμα είναι η διάδοση μιας ταλάντωσης», τίνος πράγματος η ταλάντωση διαδίδεται κατά την κίνηση ενός ηλεκτρονίου;

Στην περίπτωση του κυματοσωματιδίου αυτό που ταλαντώνεται – και διαδίδεται η σχετική διαταραχή – είναι οι τιμές της Κυματοσυνάρτησης Ψ.

Τι είναι, όμως, η Κυματοσυνάρτηση Ψ;

Μια μαθηματική ποσότητα κενή από φυσικό περιεχόμενο;

Ο Σρέντινγκερ παρέμεινε αμήχανος μπροστά στο ερώτημα. Στην πρώιμη εκείνη φάση (1926) διατηρούσε την ελπίδα ότι η Κυματοσυνάρτηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε παλιές κλασικές εικόνες που είχαν τις ρίζες τους σε εικόνες της καθημερινής εμπειρίας. Τα πράγματα, όμως, δεν πήγαιναν προς τα κει.

Έξι μήνες αργότερα (1926) ο Max Born (Μαξ Μπορν), εφαρμόζοντας την εξίσωση στη μελέτη της πρόσκρουσης ηλεκτρονίων σε άτομο, διέκρινε ανυπολόγιστες συνέπειες. Διαπίστωσε ότι κατά την πρόσκρουσή του σε ένα άτομο το ηλεκτρόνιο σκεδάζεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση αλλά η πιθανότητα να σκεδαστεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση είναι μεγαλύτερη εάν οι τιμές της Κυματοσυνάρτησης για την κατεύθυνση αυτή είναι πιο μεγάλες.

Η πρόταση την οποία « τόλμησε» να διατυπώσει ήταν το να ερμηνευθεί η αινιγματική Κυματοσυνάρτηση Ψ ως «συνάρτηση που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ». Υποστήριξε ότι το |Ψ|² έδινε την πιθανότητα του «να βρεθεί το σωματίδιο σε ορισμένο χώρο σε μια ορισμένη χρονική στιγμή».

Σύμφωνα με την απρόσμενη πρότασή του, τα κύματα ηλεκτρονίων δεν είναι κύματα κάποιου άγνωστου χωρίς περιεχόμενο πράγματος. Η φυσική τους υπόσταση έγκειται στο ότι οι τιμές της Κυματοσυνάρτηση για κάποιο σημείο του χώρου, μας οδηγούν στην πιθανότητα τού να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο στην περιοχή του σημείου αυτού. Τα κύματα των ηλεκτρονίων ήταν κύματα πιθανότητας.

Η θεώρηση αυτή οδηγούσε στην οικοδόμηση μιας νέας επιστήμης, μιας νέας Μηχανικής, θεμελιωμένης πάνω στην εξίσωση Σρέντινγκερ, η οποία όμως δεν προβλέπει τα φαινόμενα, αλλά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι « να μιλάει για την πιθανότητα να συμβούν ».

Ο «πατέρας» Σρέντινγκερ δεν ένιωσε άνετα με την πορεία που είχαν αρχίσει να παίρνουν τα πράγματα. Το ίδιο και ο εκφραστής της ιδέας σωματίδιο-κύμα, ο Louis DE BROGLIE . Μαζί τους ο Αϊνστάιν. Και όχι απλώς αμήχανος. Ήταν σχεδόν θυμωμένος.

Έβλεπε ότι η θεώρηση αυτή υπονόμευε τα θεμέλια της Αιτιότητας,

δημιουργούσε ρήγμα στην πανάρχαια σύνδεση της αιτίας με το αποτέλεσμα.

Στην απέναντι όχθη ο Νηλς Μπορ. Υποστήριξε την πιθανοκρατική προσέγγιση και οι περισσότεροι πήραν το μέρος του, με την πεποίθηση ότι η καινούργια άποψη είχε ήδη αρχίσει να κτίζει κάτι καινούριο. Ήταν μαζί του οι εκπρόσωποι της νέας γενιάς, οι γερμανόφωνοι, ο 25χρονος Werner HEISENBERG και ο 26χρονος

Wolfgang PAULI , αλλά, σε ένα βαθμό, και ο Άγγλος Paul DIRAC . Από τους μεγαλύτερους σε ηλικία, εκείνος που υποστήριξε την καινούρια θεώρηση ήταν ο 45χρονος Γερμανός Max BORN.

Σκίτσο για την αντιπαράθεση της Σχετικότητας ( GR, General Reltivity )

με την Κβαντομηχανική ( QM)

«Τα πάντα είναι μαθηματικά» λέει ο εκπρόσωπος της Σχετικότητας.

«Τα πειράματα είναι που προσδιορίζουν το ΤΙ ΕΙΝΑΙ »

απαντά ο εκπρόσωπος της Κβαντομηχανικής

Ο Max Born και ο 18 χρόνια νεώτερος Wolfgang Pauli

Τα δύο κορυφαία “BO” της Κβαντομηχαικής, ο Max Born με μουστάκι

και ο τρία χρόνια μικρότερος Niels Bohr

O Max BORN έκανε λαμπρή καριέρα στη Φυσική του 20^ου αιώνα και το 1954 τιμήθηκε με το βραβείο Nobel.

To 1955 ήταν ένας από τους επιστήμονες που υπέγραψαν το περίφημο «Μανιφέστο Russell-Einstein» καταγγέλλοντας τον Ψυχρό Πόλεμο και την χρήση πυρηνικών όπλων. Έφυγε από τη ζωή το 1970, στα 87 του χρόνια.

.

.