|
Η πρώτη περίοδος λειτουργίας
Ο Κων/νος Παππάς ήρθε στη Λάρισα με σκοπό να χτίσει την επιχέιρησή του, δηλαδή έναν αλευρόμυλο.
Προτίμησε την περιοχή της Λάρισας διότι πέρα από τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα και τις πρώτες ύλες που εξασφάλιζαν στο Μύλο η Περιφέρεια Θεσσαλίας και ειδικότερα η πόλη της Λάρισας, η σχετική οικονομική ανάκαμψη της δεκαετίας του 1890 επέτρεψε την ίδρυση ανάλογων βιομηχανικών μονάδων στο σύνολο της χώρας.
Η υποτίμηση της δραχμής, η αύξηση των δασμών και η σχετική διαθεσιμότητα εργατικού δυναμικού είναι μόνο ορισμένοι από τους παράγοντες που ευνόησαν την ανάπτυξη της βιομηχανίας.
Γυρω από το Μύλο υπήρχε ο ποταμός Πηνειός και από την άλλη πλευρά ένα τούρκικο τζαμί.
Στις 28 Ιουλίου του 1893 ξεκίνησε η λειτουργία του Μύλους ενώ στις 23 Ιανουαρίου 1892 ο Κων/νος Παππάς, κάτοικος Αργυροκάστρου, ήρθε στη Λάρισα και αγόρασε από τον κτηματία Ιωάννη Ρουσόπουλο ένα καφενείο και ένα οικόπεδο λίγο πιο δίπλα Στην τοποθεσία αυτή παλιότερα υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο. Δίπλα σε αυτό το
Ο Κων/νος Παππάς αποφάσισε να χτίσει τον Μύλο στη συνοικία Ταμπάκικα, δίπλα στον Πηνειό ποταμό.
Ανέθεσε στον μηχανικό του Πολυτεχνείου Κων/νο Σαρίμβεη να φτιάξει τα σχέδια του Μύλου.
Έτσι λοιπόν στις όχθες του Πηνειού στηνεται ο πρώτος πετρόμυλος, τον οποίο κινεί με ατμομηχανή, χρησιμοποιώντας ξύλα και λιγνίτη. Το κτίριο έφτανε τους τρεις ορόφους. Η σύγχρονη για την εποχή εκείνη ατμομηχανή προκάλεσε τον θαυμασμό των κατοίκων που ήρθαν να τον επισκεφούν. Την ίδια εποχή στη Θεσσαλία οι μύλοι που λειτουργούσαν στήριζαν την λειτουργία σε παραδοσιακές μεθόδους. Γρήγορα όμως θα αναγκαστούν να σταματήσουν τη λειτουργία τους ή να την εκσυγχρονίσουν.
Ο Μύλος επεξεργαζόταν την καλύτερη ποιότητα σκληρού σιταριού, του επονομαζόμενου "ντεβέ", ο οποίος απορροφούνταν κυρίως από την βιομηχανία παραγωγής ζυμαρικών (μακαρονοποιία).
Η σιδηροδρομική γραμμή Λάρισας-Βόλου, που οδηγεί στο λιμάνι του Βόλου και Λάρισας- Αθήνας οδηγεί στην ανάπτυξη του εμπορίου των αλεύρων και επομένως και της αλευροβιομηχανίας.
Ο Μύλος χρησιμοποιούσε τα νερά του ποταμού Πηνειού για να κινεί τις υδροφόρες αντλίες και να πλένει το σιτάρι.
Η μεταφορά του σιταριού στο Μύλο γινόταν με κάρα και άλογα από το δρόμο που σήμερα ονομάζεται Οδός Γεωργιάδου.
Ο Μύλος ιδρύει το δικό του αρτοποιείο, το οποίο παράγει 1.280.000 κιλά ψωμί το χρόνο. Αυτό δείχνει ότι ο αγροτικός πληθυσμός της Λάρισας αρχίζει πλέον να αγοράζει το ψωμί που τρώει.
Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 έπληξε οικονομικά την επιχείρηση του Μύλου. Μάλιστα οι Τούρκοι εισέβαλαν στο Μύλο και άρπαξαν το σιτάρι ποροκαλώντας μεγάλη ζημία. Έτσι αναγκάστηκε να πάρει δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.
Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου ο Μύλος του Παππά επιτάχθηκε και προμήθευε με αλεύρι και ψωμί τον ελληνικό στρατό και τους κατοίκους της περιοχής. Το γεγονός αυτό προκάλεσε οικονομικά προβλήματα και αργότερα αναγκάστηκε να πάρει καινούριο δάνειο.
Ακολουθεί η οικονομική ανάκαμψη του Μύλου.
Λίγα χρόνια νωρίτερα στις αρχές της δεκαετίας του 1910 εμφανίζονται οι Φώτης Παππάς και Μιχαήλ Παππά, ανιψιοί του Κων/νου Παππά.
Η ανοδική πορεία του Μύλου διακόπτεται από την πυρκαγιά του 1920, η οποία οφειλόταν στα ξένα στρατεύματα που στάθμευαν στη Λάρισα.
Η δεύτερη περίοδος λειτουργίας του Μύλου σηματοδοτείται από τις αλλαγές που γίνονται παγκοσμίως στον κλάδο αλευροποίησης των σιτηρών. Χρησιμοποιούνται πλέον οι κύλινδροι, οι οποίοι ήταν γνωστοί στην Ευρώπη ήδη από το 1880.
Πριν από τη λειτουργία του κυλινδρόμυλου στο Μύλο του Παππά υπήρχε ένα μικτό σύστημα για την διαδικασία της άλεσης: μυλόπετρες και κίνηση με ατμό ή πετρέλαιο, ατσάλινοι μηχανισμοί άλεσης ή και χρήση φυγοκεντρικών κόσκινων για την παραγωγή καθαρότερων αλεύρων.
Τη νέα τεχνολογία άλεσης δεν άργησε να χρησιμοποιήσει και ο Μύλος του Παππά στη Λάρισα.
Το 1919 ο Μύλος καταστρέφεται από πυρκαγιά.
Στη συνέχεια περνάει σε νέα φάση λειτουργίας. Η πρώτη απογραφή του 1920 αποτυπώνει τη συνύπαρξη του παλιού με το καινούριο.
Στη Θεσσαλία υπάρχουν τέσσερις-πέντε αλευρόμυλοι την εποχή αυτή.
Μέχρι τότε το λευκό ψωμί παρασκευαζόταν από άλευρα που εισάγονταν από την Ευρώπη και τον Καναδά. Οι ελληνικοί πετρόμυλοι έδιναν μαύρο αλεύρι, διότι στην τριβή που κάνει το λιθάρι κατά την διαδρομή του σιταριού, έπεφτε ο κόκκος και τριβόταν μαζί με το πίτουρο. Με την λειτουργία πλέον των κυλινδρόμυλων επιτυγχάνεται η παραγωγή λευκών αλεύρων και στην Ελλάδα.
Το εσωτερικό της επιχείρησης αναλαμβάνουν πλέον οι δύο ανιψιοί του Κων/νου Παππά, Φώτης και Μιχαήλ Παππάς. Στις 2 Ιουνίου του 1921 ο Κων/νος Παππάς και ο Κων/νος Σκαλιώρας πωλούν στην εμπορική εταιρεία ?Φώτη Αρ. Παππάς και Μιχαήλ Κ. Παππάς? αντί 140.000 δρχ. τον ήδη αποτεφρωμένο ατμόμυλο με το οικόπεδο στο οποίο ήταν χτισμένο τα υπόλοιπα παραρτήματα του κτιρίυ καθώς και τα μηχανήματα που είχαν απομείνει.
Ο Φώτης Παππάς, ο Μιχαήλ Παππάς και ο Κων/νος Παππάς έκαναν μία συμφωνία για νέα εμπορική εταιρεία με το όνομα ?Φώτης και Μιχαήλ Παππάς? και έτσι συνέχισε η λειτουργία του Μύλου.
Το 1927 ο Φωτης και ο Μιχαήλ Παππάς ζητούν έγκριση άδειας λειτουργίας νέου εργοστασίου αλευροβιομηχανίας.
Στις αρχές του 1930 ο Φ. Παππάς γράφει επιστολή προς την Εθνική Τράπεζα για να δείξει την επιτυχημένη πορεία της επιχείρησης.
Στο Μύλο του Παππά εργάζονταν 70 κάτοικοι της περιοχής της Λάρισας.
Η οικονομική κρίση του 1930 έγινε αισθητή και στην Ελλάδα. Μεγάλη ζημία έπαθε και η Αλευροβιομηχανία του Μύλου του Παππά. Η σύναψη θα τους πρόσφερε ανακούφιση από τα χρέη και τις ζημίες. Το 1932 η βιομηχανία δέχτηκε ένα ακίμη ισχυρό πλήγμα και έγινε προσπάθεια σύναψης νέου δανείου. Με μία τόσο πετυχημένη πορεία η Εταιρεία λειτούργησε μέχρι τις 30 Ιουλιου του 1941. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος σταματάει τη λειτουργία του Μύλου.
Κατά την διάρκεια του ελληνο-ιταλικοόυ πολέμου ο Μύλος επιτάσσεται από τον ελληνικό στρατό. Βομβαρδίζεται απο ι |
